Reeds acht jaar loop ik als garçon met de glimlach op het gezicht tafels te bedienen in de Antwerpse binnenstad. Deze zomer waren er echter weinig extra uren te vinden in mijn vaste werkplaats dus heb ik de verre horizonten opgezocht: het restaurant van mijn oom in een onooglijk dorpje, ver “bachten de kuppe”. En ja, de cultuurschok was groot.
1. Vergeet je wekker, de kerkklokken zijn overal.
2. Je moet alle dagen opboksen tegen de clichés rond Antwerpenaren.
U begrijpt dan ook dat ik geen “arrogante” opmerking durfde maken over het vervoersmiddel van de chef!
3. Maar de beste verdediging tegen die plagerijen is zelfspot.
“Ik draag normaal een ‘small’, maar ik moet er natuurlijk wel mijn nek doorkrijgen.”
4. West-Vlaamse klanten zijn in het algemeen veel vriendelijker dan Antwerpse klanten.
Maar beginnen wel elk gesprek met: “Mo hi zè ni van iere e vent?”
5. De collega’s daarentegen zijn een stuk bruusker, zeker tijdens de service.
*Vrij vertaald: “Ik heb het nu even te druk om op uw vragen te antwoorden, gelieve de keuken te verlaten en later even terug te komen, dankjewel!
6. Klagen over (te) hard werken is geen optie.
7. Er is en blijft toch een taalbarrière.
Een opdrachtje voor in de comments: Wat betekent in godsnaam “Je meuzzel opscharten”?
8. Maar je past je verbazingwekkend snel aan.
Ik steun u, Gerrit!
Ik heb mezelf er ondertussen al meermaals op betrapt “wuk?” in plaats van “watte?” te gebruiken.
9. De slechte mopjes die klanten maken tegen hun kelners blijken toch universeel te zijn.
“Onze excuses, maar het visgerecht is net uitverkocht.”
*Gniffel, gniffel* Maar dat ging ik nu net nemen se,” *hoopvolle glimlach*
“Haha, goeike mijnheer!” *zucht*
10. Er is ook geen merkbaar verschil tussen de hoeveelheden fooi.
In welke provincie dan ook, vergeet alsjeblieft de bediening niet!
11. Ik werk er hoe dan ook bijzonder graag, we weten immers allemaal dat de West-Vlaams/Antwerpse combinatie tot mooie dingen kan leiden!
