Solliciteren, solliciteren, wie zijn best doet zal het leren. Maar om die Master in de Sollicitatiekunde te behalen, moet je eerst een oceaan aan gevoelens doorstaan. Deze zouden je wel eens zeer bekend kunnen voorkomen…
1. Na uren, dagen, weken bang afwachten, ontvang je ein-de-lijk dat ene verlossende bericht: je mag op gesprek komen. En je voelt je EUFORISCH.

2. Je belt onmiddellijk naar je mama om haar het geweldige nieuws te vertellen en ze kan haar emoties amper in bedwang houden.

3. Oh nee, die glimlach krijgt niemand meer van je gezicht vandaag…

4. … tot je beseft dat je binnen dit en enkele uren jezelf zult moeten verkopen aan het een of andere wildvreemde HR-wezen.

5. Je raast als een bezetene door je kleerkast in de hoop iets te vinden dat er professioneel uitziet.

6. Maar helaas: alles is te groot, te klein of compleet ongeschikt om te solliciteren.

7. Je raakt in paniek, want het laatste wat je wil, is beoordeeld worden op basis van je kledij.

8. Maar het onmogelijke wordt werkelijkheid: je vindt de ideale outfit.

9. En je voelt je zelfverzekerder dan ooit.

10. Nu de route nog: je checkt, dubbelcheckt en trippelcheckt het adres, de route of de dienstregeling van de trein of bus.

11. Met klamme handjes kom je aan en je wordt verzocht om bij de andere kandidaten plaats te nemen, die je niet bepaald vriendelijk begroeten…

10. Je naam wordt afgeroepen en terwijl je miljoenen ogen op je rug voelt branden, denk je maar één ding: “ik mag niet vallen, ik mag niet vallen, ik mag niet vallen”.

11. Je probeert het kantoor kalm en bedeesd binnen te wandelen terwijl je diep vanbinnen…

12. Toch trakteer je de interviewer op de meest charmante versie van jezelf.

13. En je vraagt je af of je echt de enige bent die lacht met je mopjes of dat je je dat maar inbeeldt.

14. Op de vraag waarom ze je moeten aannemen, schud je het meest intelligente antwoord ooit uit je mouw. Terwijl je eigenlijk gewoon wil zeggen…

15. Maar of het nu wel of niet afloopt hoe je had gehoopt…

En daar mag je bijzonder fier op zijn, want het leven is aan de durvers!
