Paris, de achttienjarige dochter van Michael Jackson, denkt het hare over het overlijden van haar vader. “Mijn vader is vermoord. Het was vooraf gepland.” Na Michaels dood bewandelde de eenzame tiener een destructief pad van drugs en zelfverminking. Ze probeerde zelfs verschillende keren uit het leven te stappen. Met therapieën en creatieve passies als acteren en modellenwerk, is ze er weer bovenop gekomen. Voor het eerst praat Paris met de buitenwereld over haar persoonlijk leven.
Paris Jackson, vorig jaar 18 geworden, mist haar vader nog elke dag. “Time heals zeggen ze. Maar bij mij is dat niet zo”, vertelt ze aan muziektijdschrift Rolling Stone. “Ik leef met een instelling van oké, ik heb het enige dat ooit belangrijk voor mij was verloren. Dus als er nu iets ergs gebeurt, is dat nog altijd veel minder erg dan wat ik al meegemaakt heb. Dus ik kan er wel tegen.” Michael Jackson stierf in 2009, Paris was toen 11.
Voor haar vader stierf kreeg Paris thuisonderwijs. Vanaf haar dertiende is ze naar een privéschool gegaan waar ze zich buitengesloten voelde. “Ik begon dan maar rond te hangen met volk dat me wel accepteerde. Mijn vrienden waren veel ouder en ze waren geen engeltjes om het zacht uit te drukken. Ik deed dingen die een meisje jonger dan 16 eigenlijk niet zou mogen doen. Ik probeerde te snel op te groeien en ik was geen aangenaam persoon.”
Dan toch vermoord?
De officiële autopsie stelt dat Michael Jackson overleden is aan de gevolgen van een hartstilstand. Toch blijft Paris koppig volhouden dat haar vader vermoord is. “Dat is toch duidelijk. Alles wijst erop. Echte fans en al mijn familieleden weten dat. Het was vooraf gepland. Het was bullshit.”
Depressie, drugs en zelfverminking
In 2013 werd ze ernstig depressief en raakte ze aan de drugs. In een wanhoopsdaad sneed ze haar polsen over en slikte ze een overdosis pijnstillers. Paris was toen amper 15. “Ik haatte mezelf en had een laag zelfbeeld. Ik had het gevoel dat ik niets juist kon doen en dat ik het niet waard was te leven.”
Dat Paris het niet gemakkelijk had, besef je nu wel. Maar er is meer. Paris werd op haar veertiende aangerand door een onbekende oude man. “Hier geef ik liever niet teveel details over. Maar ik heb er echt van afgezien en ik durfde er met niemand over te praten.”
Na haar laatste zelfmoordpoging ging Paris naar een school in Utah die gespecialiseerd in pubers met psychische problemen. “Dat had zo’n positieve invloed op mij. Ik werd ineens een compleet ander persoon. Vroeger was ik gek, maar ik bedoel echt … krankzinnig. Ik heb dezelfde antidepressiva gekregen als mijn vader slikte en dat hielp.”
Kindertijd in isolement
De eerste zeven jaar van haar leven woonde Paris in haar vaders pretpark Neverland. Toen wist ze nog niet eens dat haar vader een beroemde popster was. “Voor mij was hij gewoon daddy. Mijn broer en ik wisten eigenlijk niet goed wie hij was. Maar hij betekende alles voor ons, en wij voor hem.”
“We mochten niet zomaar op de achtbanen als we daar zin in hadden”, gaat Paris voort. “We leidden eigenlijk een vrij normaal leven. We moesten zelfs elke dag lessen volgen en daar moesten we heel braaf zijn. Als we braaf waren, mochten we als beloning naar de film of de dierentuin.”
Paris heeft de beschuldigingen van kindermisbruik aan het adres van haar vader altijd ontkend. Maar hun dagelijks leven bleek toch niet zo normaal te zijn: “Thuis kwam papa soms binnen tijdens onze lessen. Dan was het feest, geen school meer vandaag, maar spelen met papa. In ons hoofd hadden we geen vriendjes nodig. Alleen maar daddy en Disney Channel.”
Wat we nog niet wisten is dat Michael Jackson blijkbaar “een uitstekende kok” was. “Zoals hij kip kon frituren, dat heb ik sindsdien nooit meer geproefd. En hij heeft me zelfs aardappeltaartjes leren maken.”
Voor de rest herinnert Paris zich vooral de verdraagzaamheid van haar vader. “Ik ben opgegroeid in een erg open-minded huishouden. Toen ik 8 was, was ik verliefd op een model op de cover van een tijdschrift. In plaats van op mij te roepen en mijn gevoelens af te keuren, lachte mijn vader. Hij plaagde me er zelfs mee: Oh, you got yourself a girlfriend, zei hij.”
Tattoos
Paris is een stoere rock chick met tattoos van bands als Mötley Crüe, Arctic Monkeys en Nirvana. De ouwe ronker Alice Cooper noemt ze zelfs “bae” maar haar echte held, dat is haar vader, Michael Jackson. Niet minder dan 9 van haar 50 tattoos zijn een eerbetoon aan hem. Zo heeft ze onder meer een figuurtje uit de platenhoes van Dangerous op haar onderarm, het logo van Bad (album uit 1987) op haar hand en “Queen of my Hearth” in haar vaders geschrift, van een brief die hij voor Paris schreef, op haar linker pols.
what's good pic.twitter.com/0V8OYwxpp6
— Paris-Michael K. J. (@ParisJackson) 8 juli 2016
Drugsvrij en verliefd
Paris zegt dat ze tegenwoordig geen medicatie of drugs meer nodig heeft. Haar enige guilty pleasure zouden muntsigaretten zijn. Ze woont nu in het peperdure Jackson family estate met haar vriendje Michael Snoddy, een 26-jarige drummer. “Voor we elkaar ontmoetten, was ik nog nooit iemand tegengekomen die me kan doen voelen zoals muziek me kan doen voelen. Bij hem klikte het echt.”
Toen de tortelduifjes elkaar voor het eerst zagen, had Snoddy nog een gigantische tattoo van een Confederate flag, de vlag van de oude katoenstaten die in de Amerikaanse Burgeroorlog streden voor het behoud van de slavernij. Aanvankelijk schoot dit bij de Jacksons, die immers zwarte roots hebben, in het verkeerde keelgat. “Maar toen we hem echt leerden kennen, bleek hij de liefste schat op aarde te zijn.”
the angel from my nightmare #blink pic.twitter.com/ysBOPbKezl
— Paris-Michael K. J. (@ParisJackson) 8 oktober 2016
Model of actrice?
Paris is zo rijk als de zee diep is. Ze is erfgenaam van de Michael Jackson Family Trust dat meer dan een miljard dollar waard is. Toch past ze voor het luilekkerleven en kiest ze ervoor zelf geld te verdienen. Paris is model en actrice. Met haar charmes heeft ze onlangs bij producer-regisseur Lee Daniels een rol afgesnoept in de Fox serie Star.
Modellenwerk doet ze omdat het therapeutisch werkt. “Veel mensen denken dat ik lelijk ben. Maar tijdens een fotoshoot is er altijd een moment waarop ik al mijn problemen en onzekerheden vergeet. Dat gebeurt als ik focus op wat de fotograaf mij vertelt en dan voel ik me mooi. Op een bepaalde manier is dat ook een beetje egoïstisch.”
— Paris-Michael K. J. (@ParisJackson) 19 augustus 2016