Films van de week: ‘Der Goldene Handschuh’ over moord en eenzaamheid en ‘The Professor And The Madman’ over moord en krankzinnigheid

devgdgverrg

Der Goldene Handschuh: we misten een kiertje langswaar het licht kon binnenvallen

Een film kan je gemoed bepalen. Je kan de cinemazaal uit huppelen, je kan over dingen beginnen nadenken, je tevreden voelen over je leven of net niet. Maar je kan je ook bezwaard voelen. Dat is wat Der Goldene Handschuh met ons deed.

Regisseur Faith Akin laat er geen gras over groeien en laat zijn film starten met een schokkende scène. We zien een man die op een vieze deprimerende zolderkamer woont in het Berlijn van begin jaren 70 met veel moeite en met veel lawaai een oude vrouw in stukken zagen. Het proces gaat tergend traag, maar uiteindelijk gooit hij het lijk dan toch gedeeltelijk weg. Andere delen bewaart hij thuis, in een afgesloten kast.

Cinéart

De man in kwestie is Fritz Honka (Jonas Dessler), een seriemoordenaar die tussen 1971 en 1974 drie prostituees vermoordde. Ja, deze film is gebaseerd op waargebeurde feiten. En waar we in het begin van de film nog dachten dat Faith Akin een humoristische stijl zou hanteren zoals Lars Von Trier in The House That Jack Built beseft al snel dat dat hier niet het geval zal zijn.

Want wat nog harder doorweegt dan de moord en doodslag in de film is het altijd en overal aanwezige alcoholisme. De uitzichtloosheid van iedereen die zijn dagen in Zum Goldene Handschuh slijt, een café in de rosse buurt waar de gordijnen overdag altijd dicht zijn, “want als de mensen zien dat het licht is drinken ze niet”, zo verklaart de cafébaas.

Cinéart

Wie naar Der Goldene Handschuh kijkt kan maar één ding besluiten: het leven kan beenhard zijn. Het is het geval voor elk van de prostituees die Fritz mee naar zijn huis lokt en voor nog vele anderen die maar even in de film voorbij komen. We zien de ene na de andere mens waar niemand nog wakker van ligt – meteen de reden waarom Fritz zo lang zijn gang kon gaan – en die gewoon proberen om nog een dag door te komen, ook al weten ze niet meteen hoe. Dat geldt overigens ook voor Fritz zelf: ook hij gaat gebukt onder het leven en ook uiterlijk is hij niet de best bedeelde, wat hem er alleen nog maar eenzamer op maakt.

Cinéart

In één bepaalde scène stapt een vrouw het café binnen die de prostituees een hart onder de riem wil steken. “Met tegenwind raak je ook vooruit”, zegt ze. Waarna Gerda Voss (Margarete Tiesel) antwoordt dat dat misschien wel kan kloppen, maar dat het soms te veel is voor één persoon om te dragen. Waarna de enige traan van de film tevoorschijn komt.

Het was het enige echt pakkende moment in een verder gitzwarte, deprimerende en loodzware film. Twee uur lang zochten we naar dat ene straaltje zonneschijn, dat ene tikkeltje optimisme, maar dat was er niet. En dat maakt van Der Goldene Handschuh tegelijkertijd een indrukwekkende en een zwaar te verteren film.

Score: 5/10

The Professor And The Madman: écht niet zo slecht dan iedereen je wil doen geloven

Een goeie film draaien is elke keer een aardsmoeilijke opdracht. Een schrijver schrijft zijn boek en kan vervolgens wel eens een discussie hebben met zijn uitgeverij of redacteur, maar dan kan hij zijn boek met zich meenemen om elders onderdak te zoeken. Voor een film moet een regisseur, een scenarist en een acteur kunnen rekenen op elk ander radartje in het proces dat filmmaken is: honderden mensen moeten hun werk goed doen om tot een goed eindresultaat te kunnen komen.

Een filmproces dat dus gebukt gaat onder creatieve meningsverschillen is nooit een goed teken. Mel Gibson loopt al sinds 1999 met het scenario van The Professor And The Madman te leuren en toen het project in 2016 dan toch uiteindelijk van start ging kwam het tot een conflict tussen Gibson en zijn uitgekozen regisseur Farhad Safinia enerzijds en productiemaatschappij Voltage Pictures anderzijds. Zo kon er – door vertraging en het overschrijden van het budget – niet in Oxford gefilmd worden en zouden er contracten niet nageleefd zijn. Mel Gibson en regisseur Farhad Safinia namen ontslag en Gibson daagde de productiemaatschappij voor de rechter: hij wilde niet dat deze film zou verschijnen. Het grote argument was dat ze de film niet hadden kunnen afmaken. Ze verloren de zaak en Mel Gibson weigerde vervolgens om de film te promoten.

In The Professor And The Madman speelt Mel Gibson de rol van professor James Murray, een man die belast wordt met de helse taak om de eerste versie van de Oxford Dictionary samen te stellen. Het is de missie van de professor om van A tot Z elk woord dat ooit gebruikt is in de Engelse taal te boek te stellen, samen met verklaring, synoniemen, citaten uit boeken waarin het woord gebruikt werd en betekenisverschuivingen door de eeuwen heen. Een ondoenbaar werk dus krijgt Murray het idee om vrijwilligers in te schakelen: het Engelssprekende volk, binnen en buiten het land.

Eén van die vrijwilligers is William Minor (Sean Penn), een chirurg die al enige tijd geplaagd wordt door waanbeelden, daardoor ooit een man heeft vermoord en ten gevolge daarvan in een instelling is geplaatst “tot zolang het Hare Majesteit belieft.”

Het is verbazingwekkend hoe snel een acteur uit de gratie kan vallen. Neem nu Sean Penn: vijf keer genomineerd voor een Oscar waarvan hij twee van die beeldjes won. Er was een tijd waarin Sean Penn een zogenaamde A-lister was: een ster die elke grote regisseur in zijn film wilde. De laatste jaren heeft Penn wat stemmetjes ingesproken voor animatiefilms, heeft hij in de verschrikkelijk slechte actiefilm The Gunman (2015) gespeeld en speelde hij de hoofdrol in een op Amazon geflopte sci-fi reeks die niemand gezien heeft, The First (2018). En dan hebben we letterlijk alles gehad.

De acteerprestatie van Sean Penn werd online al menigmaal weggehoond dus waren we op het ergste voorbereid. Al bij al vonden we het nog wel meevallen, die vertolking van een man die gek wordt van zijn eigen hoofd, maar rust vindt in de boeken.

Ook het personage van Mel Gibson, die op zijn eigen manier geobsedeerd is door de taak die hij zichzelf opgelegd heeft, doet het volgens ons meer dan behoorlijk. 200 jaar geleden – lang voor Google, Wikipedia en synoniemen.net – was het verzamelen van woorden en betekenis een monsterlijke taak en het is fijn dat dat even in herinnering gebracht is. Het is pas wanneer de krankzinnige dokter en de weduwe van de door hem vermoorde man (Natalie Dormer) verliefd worden (in het echt is het uiteraard niet zo gegaan) dat het script al zijn geloofwaardigheid begint te verliezen.

The Professor And The Madman is absoluut geen hoogvlieger, maar het is zeker ook niet het misbaksel dat er hier en daar van gemaakt wordt.

Score: 6/10

Meer
Lees meer...