“Er is één evidente kandidaat om de partij te gaan leiden”, zo zegt CD&V-vicepremier Koen Geens, waarbij hij wijst naar Hilde Crevits (CD&V). De interne druk op haar is bijzonder groot om voorzitter te worden. Anders zouden ‘vrijbuiters’ zoals Hendrik Bogaert (CD&V) wel eens hun kans kunnen wagen.

“Voor onze partij zou het een zegen zijn”, zo omschrijft CD&V-kopstuk Koen Geens een mogelijke kandidatuur van Hilde Crevits als voorzitter van CD&V. Dat doet hij in een verder wel erg zomers en nietszeggend radiogesprek op Radio 1. Over zichzelf en zijn eigen rol blijft hij op de vlakte, een mogelijke gooi naar het voorzitterschap, kaatst hij ook terug naar Crevits: “Er is er één die nog veel wijzer dan ik.”

Over de opvolging van Wouter Beke, de CD&V-voorzitter die een stap opzij zet na de verkiezingsnederlaag, heerst er hoogspanning bij de christendemocraten. CD&V zal vanaf september verkiezingen organiseren, vermoedelijk is er tegen november een nieuwe voorzitter. In tussentijd is er op z’n minst wat onduidelijkheid. Want de klassieke G4, die de partij domineerde, bestaat niet meer. Kris Peeters (CD&V) is verdwenen naar Europa, een Europees parlementslid heeft niet de traditie in een ‘G4’ te zitten. Dus wordt het een ‘G3’: enkel Crevits, Beke en Geens blijven over.

Een kandidaat uit de top, of toch een open race bij CD&V?

De grote vraag is of uit dat groepje een kandidaat-voorzitter komt, die de partij in handen wil nemen. En alle ogen zijn gericht op Crevits, het boegbeeld tijdens de campagne, en de CD&V’er die veruit de meeste stemmen haalde. Zowel Geens als Beke zouden intern al langer erop aandringen dat Crevits de onduidelijkheid oplost, en het voorzitterschap claimt.

De reden ligt voor de hand: zij is de gedoodverfde kandidate, het boegbeeld uit de campagne, de enige waarbij niemand het in z’n hoofd zou halen om tegen te kandideren. Maar indien het een ‘open’ race wordt, zouden er wel onvoorspelbare en voor de top oncomfortabele zaken kunnen gebeuren.

Feit is dat binnen de G3 toch wat onrust is over de kandidatuur van Hendrik Bogaert. De West-Vlaming was op 26 mei opnieuw lijsttrekker, en gaf al aan dat hij niet ‘neen’ zou zeggen tegen het voorzitterschap. Indien Crevits geen kandidaat is, kan Bogaert rekenen op een pak West-Vlaamse CD&V-leden, die zich achter hem scharen. Dat blijft de grootste afdeling van de partij, in aantal leden.

Bovendien zijn veel leden ouder. “Die zijn niet ongevoelig voor een rechtsere, volksere koers voor de partij. En dat is nu net wat Hendrik bepleit”, zo duidt een insider. De inschatting aan de top is dus dat Bogaert, die niet goed ligt bij de G3, wel eens een heel serieuze kans heeft, indien zowel Geens als Crevits passen om Beke op te volgen.

Geens kandidaat? Neen, dat was ‘dollen’

Geens werd onlangs vicepremier, toen Peeters definitief naar het Europees parlement verkaste. Op de persconferentie die deze ‘promotie’ aankondigde, en ook de intrede van Beke in de federale regering moest duiden, liet Geens de deur naar het voorzitterschap toch duidelijk open. Opvallend was dat ook Beke toen expliciet Geens “een erg waardevolle kandidaat” noemde, zou die het willen doen.

Maar vandaag deed Geens dat af als “dollen met Pieterjan De Smedt van Terzake“. En ook bij Beke was al eerder te horen dat er niet meer dan beleefdheid moet gezocht worden achter de uitspraken van de ontslagnemende voorzitter. Veel meer dan Geens is Crevits een ‘safe bet’ om de partij in handen te nemen: zij wint gegarandeerd elke interne verkiezing. En ze loopt zich al warm: ze heeft van de partij al expliciet naast Beke de rol van ‘onderhandelaar’ gekregen bij de Vlaamse en federale coalitievorming.

Crevits laat niet in haar kaarten kijken

Maar voorlopig neemt Crevits de onrust niet weg. Het is dan ook een publiek geheim dat ze erg graag minister is, en dat de job van voorzitter in de Wetstraat veel minder benijdenswaardig is. In het geval van CD&V wacht een lang proces van heropbouw, van herpositionering ook, onder meer in relatie tot de zuilen. Maar ook daarin is Crevits misschien wel goed geplaatst: ze heeft haar roots in het ACV.

Bovendien lost een keuze van Crevits ook de rolverdeling aan de top op: indien zij voorzitter wordt, kan Beke de sterke man voor CD&V in de Vlaamse regering worden, en blijft Geens de federale sterke man. Want op dit moment is het toch ‘gezellig druk’ federaal voor CD&V: een voorzitter-minister én een andere vicepremier bemannen beiden het minderheidskabinet. Maar straks is er voor CD&V, als het federaal mee regeert, maar plaats voor één sterke man. Misschien verklaart het wel waarom zowel Geens als Beke hun collega Crevits zachtjes richting het voorzitterschap duwen.