De rechtervleugel van CD&V roert zich. Pieter De Crem (CD&V) wil graag opnieuw met centrumrechts verder. Hendrik Bogaert (CD&V) meldt zich al om Wouter Beke (CD&V) op te volgen als voorzitter. Maar of beiden bij machte zijn om hun partij over te nemen, is maar de vraag. Zowel Kris Peeters (CD&V) als Wouter Beke (CD&V) gaven het rechtse duo het deksel op de neus.
“Wordt Hendrik Bogaert de nieuwe partijvoorzitter van CD&V”, wilde Ruth Joos van Wouter Beke, de huidige voorzitter, weten. “Neen”, antwoordde Beke kort en droog.
Zo, niet te veel woorden aan vuil gemaakt. Het format van de VRT laat dat ook niet toe: het zijn ja/neen-antwoorden, die politici bij Joos moeten geven in het rubriekje. En toch, Beke had z’n joker kunnen gebruiken, had kunnen twijfelen, of een vager antwoord geven. Maar de huidige CD&V-voorzitter verwoordt perfect wat velen binnen de partij aanvoelen: waar kwam Bogaert in godsnaam mee aandraven, door nu al z’n kandidatuur te stellen voor een vacature die er (nog) niet is?
Bovendien is Bogaert totaal onaanvaardbaar voor de linkervleugel van CD&V, het ACW-kamp. Dat is door het krimpen van de partij relatief machtiger geworden: in de fractie in de Kamer waren slechts twee kamerleden geen ACW’ers de afgelopen legislatuur. Terwijl electoraal de vleugel van de middenstand en de boeren verder afkalfde, hield het ACW stand met een pak mandaten.
Tegelijk zat die linkerkamer bijzonder ongemakkelijk in de centrumrechtse regering. Sociaal-economisch botste het constant tussen de mensen uit de ‘Beweging’ en de rechtse coalitiepartners van Open Vld en N-VA. Een opvallende rol was daarbij weggelegd voor Kris Peeters. Die was als Unizo-man al jaren iemand van de rechterkamer. Maar in deze coalitie werd z’n kabinet als vice-premier bevolkt door ACW’ers, en werd Peeters plots het ‘sociale gelaat’, die met vuur hét dossier van ACW verdedigde: Arco.
Peeters blijft de man van Beweging.net
En Peeters lijkt die ‘nieuwe’ rol niet te gaan lossen, nu hij Europees lijsttrekker is van CD&V. Want hij zette gisteren meteen Pieter De Crem op z’n plaats. De Crem behoort net als Bogaert tot de rechtervleugel van CD&V, en moest de afgelopen jaren op z’n tanden bijten: hij werd door Peeters voorbij gestoken als vice-premier, hij kreeg van Beke de bijzonder karige portefeuille van ‘Buitenlandse Handel’, en moest lijdzaam toezien hoe de linkerkant van zijn partij telkens op de rem ging staan in zijn ‘droomcoalitie’. Het leidde tot een zodanige verzuring dat De Crem in 2018 aankondigde niet meer op een lijst te gaan staan, toen niet hij, maar uitgerekend Peeters het Europees lijsttrekkerschap kreeg.
Maar de ‘events’ in de Wetstraat speelden in De Crem z’n kaart. De regering Michel I viel, en plots promoveerde De Crem in Michel II tot minister van Binnenlandse Zaken. En werd hij opnieuw lijsttrekker in Oost-Vlaanderen: de comeback van het jaar.
In de campagne gaat De Crem nu door: hij stelde gisteren onomwonden dat hij graag opnieuw een centrumrechts kabinet wel. “Wat mij betreft is die coalitie, als ze een meerderheid krijgt, de beste garantie op een goed veiligheidsbeleid en het economisch beleid dat ons land nodig heeft”, zei De Crem zonder blikken of blozen. En hij was vriendelijk voor z’n tafelgenoot in het debat, Jan Jambon. “Hij heeft de kwaliteiten om een goede premier te zijn.”
Dat was meteen reden voor Peeters, om enkele uren later in Terzake al met een ‘correctie’ te komen. De Crem had het dan wel over een nieuwe Zweedse coalitie, maar Peeters wuifde dat weg. “De visie van Pieter De Crem is gekend, maar als u vraagt naar het partijstandpunt zijn we heel duidelijk: de kiezer kan een stem uitbrengen en dan zullen we zien welke coalities daar uitkomen.” Tegelijk legde Peeters de nadruk op een oplossing voor Arco, en dus voor de Beweging. Die moet er komen, of CD&V stapt niet in een volgende coalitie. “Een duidelijk engagement”, zo noemde Peeters het.
