Wie een nieuwssite opent ziet enkel nog maar artikels over corona. Begrijpelijk en nodig. Maar omdat entertainment ook belangrijk is in deze tijd waarin onze bewegingsvrijheid beperkt is en onze vrije tijd – in het beste geval – exponentieel is toegenomen hebben we besloten om het interview dat we hadden liggen met Mintzkov gewoon nog aan te bieden. Muziek kan immers ook vreugde brengen op sombere dagen. Mintzkov heeft ‘Oh Paradise’ uitgebracht, hun eerste nieuwe plaat in zeven jaar tijd. Het interview vond plaats op 5 maart, nog voor de coronacrisis in alle hevigheid losbarstte. Het virus en alle omstandigheden daarrond zijn dus ook geen gespreksonderwerp in dit interview.
Waar we dan wel naar vroegen was: hoe komt het dat het zeven jaar geduurd heeft voor er een nieuwe plaat gekomen is?
Lies Lorquet: Wij zijn gewoon niet snel. (lacht) We hebben twee jaar gespeeld met het vorige album, daarna hebben we een jaar pauze genomen. En daarna heeft het dan nog geduurd zolang het moet duren.
Philip Bosschaerts: Zeven jaar blijkt spijtig genoeg zo voorbij te zijn. (lacht)
Wat is er in die tijd voor jullie veranderd? In de bio staat te lezen: “De machine was nog nooit zo wendbaar, ook al heeft de tijd zijn sporen nagelaten.”
Lorquet: We zijn tegenwoordig nog maar met z’n drieën in plaats van met vijf. Na dat jaar pauze zijn we terug beginnen repeteren en het is organisch gegroeid dat we nog maar met drie waren. De andere twee zijn gewoon niet meer teruggekomen.
Bosschaerts: Levens evolueren ook. Mensen gaan hun eigen weg. Voor sommigen was het een beetje op, terwijl wij wel heel graag nog nieuwe dingen wilden maken. De drie mensen die nu overblijven – dus Lies, Minchul (drummer) en ikzelf – zijn altijd de spil geweest van de groep. Als één van ons drieën niet mee was met een bepaald nummer, dan kwam het er niet.
Is het ooit een vraagteken geweest of er überhaupt nog een nieuwe plaat zou komen?
Lorquet: Singles of ep’s waren ook opties, maar een album heeft toch nog altijd iets meer gewicht, hopen wij. Maar we wilden wél absoluut nog nieuw werk maken, dat is nooit een vraagteken geweest.
Kopen jullie zelf nog cd’s of platen?
Lorquet: Ik moet eerlijk bekennen dat ik het zelf ook al een tijdje niet meer gedaan heb.
Bosschaerts: Ik koop vinyl en cd’s, maar ik stream ook. Het geheel van songs, van begin tot eind: dat vind ik het leukst.
Jaren geleden heb ik jullie ook eens geïnterviewd. Toen vertelden jullie al dat het in België moeilijk is om van muziek te leven. Mintzkov is niet jullie hoofdverdienste, maar wat betekent de band in jullie leven?
Bosschaerts: Ik denk dat we ’t nog het best een passie kunnen noemen. Iets dat we niet kunnen laten. Als morgen Mintzkov stopt dan moet ik anderen mensen zoeken om muziek mee te gaan maken. In onze pauze heb ik in Glitterpaard gespeeld met andere muzikanten, en dat bestaat nog steeds, maar ik heb gemerkt hoezeer ik van Mintzkov hou en hoe eigen onze combinatie is. Dat kan je niet vervangen door iets of iemand anders. Als ik met een half afgewerkt nummer bij Lies aankom, is haar inbreng erin uniek. Ik kan met dat half nummer ook naar iemand anders stappen, maar dan zal het eindresultaat ook helemaal anders zijn. Ik koester wat er ontstaat als wij drie samen aan een nummer werken.
Veel groepen die jullie hebben gekend zijn intussen gestopt. Ik denk dan aan The Van Jets, Customs, The Hickey Underworld. Is het een opoffering om in België voor de muziek te kiezen?
Lorquet: Ik zou het geen opoffering noemen, maar je moet wel heel goed kunnen relativeren. Je moet goed blijven beseffen dat je ’t in de eerste plaats doet omdat je ’t leuk vindt. En kunnen lachen met het geld dat je uitgeeft en de situaties die je tegenkomt: dat is ook heel belangrijk. En niet te veel nadenken over de toekomst. Als dat plezier er niet meer is, stopt het.
Mensen leren kennen
Ik bedacht me onlangs dat ik heel slecht ben in leven. Ik ben onhandig, kan amper koken en koop nooit van de eerste keer de juiste lamp in de supermarkt.
Lorquet: (lacht) Ik zal je geruststellen: niemand weet echt waar hij of zij mee bezig is in het leven. Als je mensen beter leert kennen, besef je dat die ook maar wat aan het prutsen zijn. Niemand heeft het grote plan. Dat inzicht heeft mij rust gegeven. Iedereen heeft ook hulp nodig van andere mensen: niemand kan alles alleen.
Bosschaerts: Zeker in deze tijd van sociale media lijkt het wel alsof we de helft van de tijd op een strand zijn met een cocktail in onze hand. Dat is dus niet zo hé.
Lorquet: Ik heb de laatste tijd ook veel mensen leren kennen. Ik ben open gaan staan voor mensen en dat was lang niet zo. Ik ben lang asociaal geweest en ik geloofde dat ik geen nood had aan interactie. Ik ga zelden of nooit afspreken met iemand om een koffie te gaan drinken: dat lukt mij niet. Ik had pas heel laat door dat ik daardoor ongelukkig was. De laatste twee jaar heb ik beseft dat ik dat eigenlijk wél wil, mensen leren kennen. Er zijn een paar mensen, toevallig, bijgekomen in mijn leven die mij hebben doen inzien dat ik wel anderen nodig heb. Ze beseffen zelf niet dat ze die impact hebben gehad. Nu gaat het beter.
Nooit stoppen
Als je met een koptelefoon naar de plaat luistert, dan hoor je veel extraatjes. In de single August Eyes bijvoorbeeld hoor je dan veel dingen die je niet hoort als het nummer op de radio voorbij komt.
Bosschaerts: Veel mensen luisteren tegenwoordig muziek via oortjes of een koptelefoon. Onderweg bijvoorbeeld. We hebben in de studio veel geëxperimenteerd met gitaren en geluiden. Ook dingen die ik achteraf niet goed vond stonden achteraf gewoon op band. Damien Vanderhasselt, die heeft opgenomen, heeft beslist om alles door te sturen naar Staf Verbeeck, de mixer. Staf had die opnames niet meegemaakt en heeft een selectie gemaakt uit al die experimenten. Ook dingen waar ik niet zo enthousiast over was, zitten er nu soms in verborgen en het is een heel leuk geheel geworden.
Lorquet: We hebben af en aan opgenomen over twee jaar tijd. Dan is het moeilijk om een richting te zien. Het was pas toen we hoorden wat Staf ermee had gedaan, dat alles echt in elkaar begon te passen.
Lies, in een oud interview las ik dat de eerste stem zingen geen ambitie is van jou, dat je veel liever bas speelt. In Unlike The Sun zing je wel bijna heel het nummer de eerste stem.
Lorquet: Ik ben erin geluisd. (lacht) Ik had een basriff waarop ik een melodie was beginnen zingen. Daarna moest ik ook plots een tekst schrijven en dat is m’n ding niet. Ik ben op een podium al zo gefocust op bas spelen, dat de lead zingen erbij een beetje te veel van het goeie zou zijn. Ik vind bassen ook gewoon heel leuk. Het zingen komt erbij.
Bosschaerts: Ik merk nu ook dat het heel leuk is om gewoon gitaar te spelen en niet te moeten zingen. (lacht)
Philip, wat heb jij met de zon? Een eerder album heette al ‘Rising Sun, Setting Sun’, op deze plaat staat een nummer Unlike The Sun en in New Stations zing je “We’re all connected to our shadow/only directed by the sun.”
Bosschaerts: Misschien wat te veel binnen gezeten de laatste jaren. (lacht) Misschien is het ook wel een dankbaar beeld in donkere tijden. Eerlijk gezegd: ik weet het niet. Ik ben alleszins geen zonneklopper. Het is geen fascinatie of zo. Er zitten nog wel wat hemellichamen en sterren en planeten in, maar ik heb daar niet meteen een verklaring voor.
Gaat teksten schrijven je makkelijk af?
Bosschaerts: Ik werk er hard en graag aan, maar de beste ideeën komen op de momenten dat ik er niet mee bezig ben. Als ik op de fiets zit, bijvoorbeeld. Ik probeer de laatste tijd sneller te werken en te denken “Een tekst is maar een tekst.” Ik probeer niet per se een verhaal te vertellen, maar ik vind goeie beelden wel belangrijk. Ik begrijp zelf ook niet alle teksten van artiesten die ik goed vind, maar ik haal daar wel dingen uit. Nick Cave is op zijn laatste platen bijvoorbeeld heel fragmentarisch. Soms staan er ook heel grappige dingen en onnozele dingen in.
Lorquet: Hij moet stoppen met z’n haar te kleuren. Het begint eng te worden. (lacht)
Dat brengt mij bij een andere vraag: ouder worden in de muziek. Het blijkt moeilijk om te stoppen. Mensen als The Who, Van Morrisson, Paul McCartney, Bryan Ferry, The Rolling Stones, … zijn nog allemaal bezig. De lijst is eindeloos. Genesis komt bijvoorbeeld ook weer bij elkaar. Zien jullie jezelf oud worden op een podium?
Lorquet: Zolang het lichaam mee wil, denk ik het wel. Veel van die mensen die je net hebt opgenoemd zullen het wel graag doen, maar volgens mij willen ze gewoon elk hun eigen eiland kopen. (lacht)
Bosschaerts: Het lijkt me wel comfortabel om ooit te kunnen zeggen “Het is goed geweest. Ik ben blij” lijkt me een heel vredevolle gedachte. Maar ik denk niet dat dat bij mij ooit gaat gebeuren, want geen idee wat ik dan zou moeten doen. (lacht)
Dezelfde borden in een nieuwe keuken
Lies, was bas jouw eerste instrument? En Philip, bij jou de gitaar?
Bosschaerts: Ja, maar binnen Mintzkov – toen het nog Mintzkov Luna was – zijn we wel allemaal op een ander instrument begonnen. Lies speelde gitaar, Minchul speelde bas. Mijn idee was: ik ga gewoon wat gitaar erbij spelen en toen was ik plots zanger, Lies bassist en Minchul drummer.
Live zijn jullie nu dus met z’n drieën. Met twee mensen en een gitarist minder dus.
Lorquet: De laatste twee jaar hebben we dat getest op het podium. We hebben van niemand gehoord dat ze iets misten. Het gevolg is wel dat Philip nu nog veel harder moet werken. Die oude nummers blijven wel overeind en de melodieën die er herkenbaar aan zijn, zitten er nog allemaal in.
Bosschaerts: Het is een beetje als thuiskomen in een verbouwd huis. Je hebt een nieuwe keuken en je borden staan misschien wel op een andere plek dan voorheen, maar het zijn nog wel dezelfde borden en hetzelfde huis en je maakt je spaghetti nog steeds op dezelfde manier.
20 jaar geleden hebben jullie de Rock Rally gewonnen. Wordt er aan gedacht om een jubileum te vieren?
Bosschaerts: Nee, eigenlijk niet. We zijn nog altijd heel trots op die overwinning – ik weet zelfs nog welke dag het was: 2 april en Andrei Tchmil had de Ronde van Vlaanderen gewonnen – maar eigenlijk willen wij verder, zonder al te veel terug te blikken. We hebben er ook niet echt bij nagedacht dat we nu eigenlijk iets te vieren hebben, ik word er alleen maar voortdurend op gewezen omdat ik nu zelf jurylid ben in de Rock Rally. (lacht)
Wat zijn de ambities in 2020? Wanneer zijn jullie tevreden?
Lorquet: Laat het plezant zijn. Ik wil deze zomer graag veel spelen. En laat het maar goed warm zijn, met veel zon.
Bosschaerts: Ik wil graag meer stilstaan bij de concerten die we spelen. Waar we ook spelen, we mogen blij zijn dat we er mogen spelen. Dat mogen we niet vergeten.
Het concert dat Mintzkov zou spelen op 27 mei in de AB Club is verplaatst naar zondag 17 mei. Dat concert is uitverkocht. Het concert in Trix is verplaatst naar 16 mei. De datum voor het concert in Het Depot is voorlopig nog ongewijzigd. Dat concert staat momenteel dus nog ingepland op 8 april.