Op 3 februari 2003 werd Phil Spector gearresteerd op beschuldiging van moord op de toen 40-jarige actrice Lana Clarkson. De politie werd gealarmeerd door een telefoontje van de chauffeur van Spector. De producer kwam naar buiten en zei toen tegen hem “I think I just killed somebody.”

Daarna volgde een staat van beschuldiging, een borgtocht van 1 miljoen dollar en een ontkenning van elke betrokkenheid bij de zaak door Phil Spector zelf, hoewel het lijk van de actrice werd aangetroffen in zijn huis. Een jury vond hem ondanks die ontkenningen in april 2009 schuldig aan doodslag. Spector werd veroordeeld tot vijftien jaar gevangenisstraf voor doodslag op Clarkson, en vier jaar voor verboden wapendracht, zonder mogelijkheid tot vervroegde vrijlating. Hij overleed tijdens zijn gevangenisstraf in Californië.

Wall Of Sound

Heel deze zaak maakt ook dat schrijven over Spector altijd een wrange nasmaak nalaat. Toch heeft hij ook de muziekgeschiedenis gekleurd. Eind jaren 50 was hij zelf nog gitarist in het bandje The Teddy Bears die van hun single To Know Him Is To Love Him meer dan een miljoen exemplaren verkochten.

Maar vanaf de jaren zestig maakte hij furore als producer. Hij maakte gebruik van vernieuwende studiotechnieken. Het meest bekend is zijn Wall Of Sound. De idee was dat hij de zangers en muzikanten – die hij in vele gevallen zelf bij elkaar bracht – niet samen liet opnemen in de studio, maar wel afzonderlijk waardoor je een opeenstapeling van klanken kreeg: de Wall Of Sound. Hij perfectioneerde deze manier van werken.

Bekende voorbeelden van de Wall Of Sound zijn Da Doo Ron Ron van The Crystals, Be My Baby van The Ronettes, River Deep, Mountain High van Ike & Tina Turner en The Long And Winding Road van The Beatles. Phil Spector werkte ook samen met The Beatles, Leonard Cohen en The Ramones.

Hij hield zijn methode strikt geheim, waardoor het een hele tijd duurde voor zijn manier van werken navolging kreeg. In de Lage Landen paste Boudewijn De Groot ook de techniek toe voor Verdronken Vlinder.

You’ve Lost That Lovin’ Feeling

De lijst hits waarin Spector de hand had is schier eindeloos. Spector was ook eigenzinnig en perfectionistisch. Aan You’ve Lost That Lovin’ Feeling van The Righteous Brothers werkte hij zes maanden en spendeerde hij 35.000 dollar vooraleer hij tevreden was.

En eens hij tevreden was, week hij niet meer af van zijn idee. Anderen zeiden hem dat het nummer te lang was en te traag en dat hij de titel moest veranderen, want die was te negatief. Maar Phil Spector had daar geen oren naar. Hij veranderde de tijdsduur van het nummer die op de plaatjes gedrukt stond voor hij het nummer naar de radio stuurde. Hij schreef op de singles dat het maar ruim drie minuten duurde in plaats van ruim vier minuten. Hij wist dat de extra minuut de speelkansen van het nummer op voorhand zou indijken.

“Ik zal nooit gelukkig zijn”

Al in 1960 had Spector zich laten onderzoeken door een psychiater. “Ik ben mijn ergste vijand”, zei hij ooit. En ook: “Ik heb duivels vanbitten zitten.” Vrienden heeft hij in zijn leven niet gemaakt, tot het moment van zijn arrestatie zat hij vaak alleen in een groot kasteel nabij Los Angeles.

De bizarre verhalen van de mensen die ooit met hem samenwerkten zijn eindeloos. Zo zou hij ooit bij John Lennon in de studio – voor wie hij Imagine producete – een pistool hebben afgeschoten en zou hij Leonard Cohen – voor wie hij samenwerkte voor ‘Death Of A Ladies Man’ – achtervolgd hebben met een kruisboog. Het moge duidelijk zijn: Phil Spector was een tragische figuur die allicht nooit gelukkig geweest is. Maar hij heeft wel mooie muziekjes gemaakt.