Nigeria kan een alternatief zijn voor Russisch gas – maar het basisprobleem blijft hetzelfde

De Europese Unie vreest voor een tekort aan gas, en dus aan energie voor verwarming en elektriciteitsproductie. Als antwoord op Poetins oorlog in Oekraïne wil het statenverband de invoer van Russisch gas verminderen, maar de alternatieven zijn nog niet toereikend – zelfs niet als alle verschillende bronnen worden samengeteld.

Europa wil van het Russische gas af en stort zich op elk alternatief dat het kan vinden. In deze reeks biedt Nigeria, na de Verenigde Staten en het Midden-Oosten, nu zijn hulp aan. Vrijdag had Timipre Sylva, minister van Aardoliebronnen, een ontmoeting met Europese diplomaten, meldt Euractiv.

Wat is Nigeriaans gas in cijfers? In 2018 produceerde het land 49,2 miljard kubieke meter, waarvan 27,8 miljard kubieke meter werd geëxporteerd, in de vorm van LNG: de helft naar Europa en de helft naar Azië. Sindsdien is de situatie veranderd en gaat de export massaal (tot 90 procent) naar China.

Er is ook een gaspijpleiding in aanbouw, die dwars door de Sahara naar het noorden loopt. Hij is 4.128 km lang en is bestemd voor Algerije, alvorens Spanje en Italië te bereiken. Eenmaal voltooid zou de leiding 30 miljard m³ per jaar moeten kunnen vervoeren, maar het project zal naar verwachting niet voor 2027 klaar zijn.

In de nabije toekomst voeren Europa en Nigeria besprekingen over het opvoeren van de leveringen via LNG-schepen, maar er zijn nog geen officiële cijfers naar voren gebracht. Toch zal de LNG van Nigeria, met de geproduceerde hoeveelheden, een druppel op een hete plaat zijn, vergeleken met de 155 miljard m³ Russisch gas die in 2021 aan Europa zal worden geleverd. Niettemin kan Nigeria economisch en politiek wel iets winnen.

Onmogelijk te vervangen?

Europa wil wanhopig van het Russische gas af, als reactie op Poetins invasie van Oekraïne. De EU heeft zich ertoe verbonden haar gasinvoer uit Rusland tegen 2022 met 66 procent te verminderen. De EU zal zich vervolgens tot Noorwegen en Algerije wenden. In 2018 produceerde dit laatste land 86,2 miljard kubieke meter van het gas. In 2019 exporteerde Algerije 26,7 miljard kubieke meter via pijpleidingen en 16,6 miljard kubieke meter via LNG-schepen naar Europa. Noorwegen produceerde in 2019 114,4 miljard kubieke meter en exporteerde ter vergelijking 109,1 miljard kubieke meter via pijpleidingen en 6,6 miljard kubieke meter in de vorm van LNG.

Sinds het begin van de oorlog zijn er ook gesprekken aan de gang om de invoer van gas uit beide landen te verhogen. Met name Noorwegen heeft zich reeds verbonden tot de aanleg van een pijpleiding via Denemarken om zijn gas naar Polen te transporteren.

Maar al bij al is een verhoging van de productie niet zomaar mogelijk. Europa zal geduld moeten hebben. Met een sterke vraag maar een gering aanbod zullen ook de prijzen hoog blijven. Op de (zeer) lange termijn kan het “penny-wise and pound-foolish” (elke miljard kubieke meter aardgas lijkt het waard te zijn) zijn vruchten afwerpen, met een proliferatie van hernieuwbare energiebronnen. Maar op de korte termijn zit Europa vast, zelfs als het zijn verbruik drastisch vermindert.

(lb)

Meer
Lees meer...