Moet je een ex-gangster een platform geven? Dat is de vraag die vanaf het begin rond het nieuwe programma van Peter Boeckx hangt. Het antwoord zal afhankelijk blijken van hoe Danny Vanhamel in beeld wordt gebracht. De man spreekt vrijuit over wat hij gedaan heeft: van talloze overvallen tot de ontvoering van Anthony De Clerck. Er zweemt zelfs nog altijd een vleugje trots doorheen zijn woorden. En hij doet soms ook uitspraken waar Justitie met aandacht naar zal luisteren.
Enkele jaren geleden pakte Peter Boeckx, vooral bekend van The Sky is the Limit, al uit met De Bende Haemers. Dan gaat zijn nieuwe reportagereeks Ex-Gangster nog een serieuze stap verder, aangezien de persoon waar het programma rond draait het zelf nog kan navertellen. “Bij het maken van De Bende Haemers heb ik me vaak afgevraagd: wat als Patrick Haemers nog zou geleefd hebben? Wat zou ik hem dan vragen? In dit geval komen de verhalen uit de eerste hand.”
Het grote risico is dat je een crimineel nu een podium geeft en hem – als is het maar even – in een tv-ster verandert. Bovendien blijkt Danny Vanhamel een geboren verteller en hang je een hele aflevering aan z’n lippen. Dan mag je niet vergeten dat z’n daden in geen honderd jaar goed te praten zijn.
Wie is Danny Vanhamel?
Voor de jongere kijkers, waar VIER toch doorgaans op mikt, is Danny Vanhamel wellicht niet meer dan een naam die ze wel eens hebben horen waaien. Dus laten we eerst even terug in de tijd gaan, naar de jaren 80 en het begin van de jaren 90. Danny Vanhamel had toen een bende die vooral berucht werd door overvallen. Iedereen kent hem nu nog als de ontvoerder van “Anthony’ke” De Clerck, maar voordien had hij al veel meer op z’n kerfstok. “Ik heb tijdens mijn gesprekken ontdekt dat hij eigenlijk een overvaller is, en geen ontvoerder”, zegt Boeckx.
Zo werd het programma veel uitgebreider dan enkel een getuigenis over één van de beroemdste ontvoeringszaken in de Belgische geschiedenis. De gangsters stonden bekend als de Securitas-bende, aangezien ze hun buit vooral uit overvallen van geldtransporten haalden. Daar gaat de volledige eerste aflevering van de reportagereeks over. De hele tijd wacht je op verontschuldigingen van Danny Vanhamel, of toch een soort spijtbetuiging. Maar pas op het einde hoor je hem zeggen dat hij nu niet kan begrijpen dat hij dat allemaal gedaan heeft.
Fier op z’n daden?
Voor de rest is een man aan het woord die eerder fier lijkt op z’n daden. Die indruk krijg je althans. Peter Boeckx tast met de serie de grenzen van de journalistiek af, want uiteraard mag je de kans niet laten liggen om een figuur als Danny Vanhamel het vuur aan de schenen te leggen. Al missen we soms wel de meest confronterende vragen die Vanhamel echt uit z’n kot konden lokken. Wel lijkt de ex-gangster geen enkele vraag uit de weg te gaan en heeft hij altijd een antwoord klaar.
Volgens Boeckx was het nochtans niet eenvoudig om Vanhamel te overtuigen. “Het heeft heel wat voeten in de aarde gehad om bij hem binnen te geraken. Ik ging verschillende vrijdagnamiddagen bij hem langs om drie tot vier uur met hem te praten”, zegt hij. Thuis, want hoewel Vanhamel levenslang kreeg is hij intussen al dertien jaar weer vrij. Sindsdien werkt hij wel op een eerlijke manier voor zijn geld. Let vooral op het domein dat hij bezit, van zoveel grond kunnen de meeste onder ons alleen maar dromen.
Op die grond staat ook één ruïne. Z’n oude villa die nog niet lang geleden is afgebrand. Vanhamel moet immers nog steeds afrekenen met z’n verleden en komt zo wel eens oude vijanden tegen. Mogelijk was die brand een soort afrekening. “Ik wil met de reeks ook aantonen dat het gangstermilieu helemaal niet zo glamoureus is als in Hollywood-films”, zegt Boeckx.
De sympathieke gangster
Ook Justitie zal met interesse naar de serie kijken, want misschien vertelt Vanhamel wel dingen die ze nog niet weten. Zo geeft hij toe mensen te kennen die ooit geld verdiend hebben in het criminele milieu, daarmee een huis gebouwd hebben, gestopt zijn en nu verder leven zonder één dag te hebben gezeten. Al stelt Vanhamel zich wel de hele tijd op als de sympathieke gangster. Iemand verklikken zou hij niet doen, net zoals hij absoluut tegen geweld was. Uiteraard gebruikten ze wapens tijdens hun overvallen, maar die dienden vooral om af te schrikken.
En zo helt het programma soms iets te fel over naar sympathie voor iemand die dat echt niet verdient. Boeckx merkte na het draaien van de reeks op dat er wel meer in Vanhamel zat dan een gewone overvaller. Maar wanneer je een tot levenslang veroordeelde gangster letterlijk hoort aftellen naar zijn pensioen, dan roept dat toch heel veel vragen op. Dat gezegd zijnde moet journalistiek natuurlijk al eens een stapje verder durven gaan. We zijn alvast heel benieuwd naar wat Vlaanderen ervan vindt. Dus wat ons betreft zeker televisie die je moet gezien hebben.