Popcorn Time een probleem? Dan heeft de film- en tv-sector dat toch aan zichzelf te wijten

Het is terug (van eigenlijk nooit weggeweest voor wie een beetje van wanten wist): Popcorn Time. En het gaat wellicht nooit meer echt verdwijnen. We keken met z’n allen in een jaar tijd maar liefst 50% meer naar illegaal gedownloade of gestreamde content. Daar is een reden voor. En dat is niet omdat we allemaal “profiteurs”, “parasieten” of “misdadigers” zijn. Wel omdat de sector ons weigert te geven wat we willen en omdat die blijkbaar nooit genoeg geld aan ons kan verdienen.

Als je de mainstream media, de film- en tv-sector en de politieke wereld hoort dan zijn mensen die dingen als Popcorn Time gebruiken – op terroristen na – zowat het grootste gevaar voor onze hedendaagse maatschappij. Dat ziet er dan niet echt goed uit, want we zijn met veel ondertussen. Meer dan de helft van de Vlamingen kijkt wel eens naar illegaal gedownloade of gestreamde toestanden. De KVLV van Geetbets gaf onlangs zelfs een workshop “torrentjes gebruiken”.

Wel, nee, dat laatste is om te lachen, maar, you get the picture.

De media, die nogal big gaat over alles wat niet mag tegenwoordig, steigert wellicht over illegaal downloaden omdat de banden tussen journalistiek en de entertainmentsector de jongste twintig jaar bijzonder nauw zijn geworden. In zowat alle landen van de wereld zitten de grootste persgroepen ondertussen met een pak poen in de entertainmentindustrie of omgekeerd. De grenzen zijn vaag, als ze er nog zijn tout court.

Rupert & The Graaiers

Het imperium van Rupert Murdoch is daarvan het beste en grootste voorbeeld: het bestaat uit kranten, nieuwssites, tv-zenders en produceert van ’s werelds populairste tv-reeksen en bioscoopfilms, alsook een hoop entertainment voor op televisie. Maar, zoals gezegd, dat verhaal bestaat ondertussen ook bij ons en in heel de kapitalistische wereld.

De filmsector, en bij uitbreiding de makers van tv-fictie, steigeren omdat … sommige mensen nooit genoeg hebben. Al heel lang nu wordt ondertussen beweerd dat piraterij de hele sector kapot maakt. Het vreemde is: daar is helemaal geen bewijs van.

Integendeel: we hebben het hier over de sector par excellence die het ondanks alles nog graag breed laat hangen en er nog steeds in slaagt om zowel het talent en de acteurs die het gebruikt, compleet absurde gages te betalen. Maar ook het management, CEO’s en anderen die de industrie omkaderen verdienen schandalig goed. Alleen de banksector en misschien topsport zitten in die categorie qua graaicultuur.

Decadent

Ook de decadente bedragen die in plaatsen als Hollywood (maar ondertussen ook in Azië en ook al een beetje in Europa) aan films worden gespendeerd zijn alleen maar gestegen. Ondanks die immense prijskaartjes die aan films hangen tegenwoordig, en ondanks het feit dat de sector zichzelf absurd goed betaalt, boert die uitstekend.

Star Wars, The Force Awakens kostte bijvoorbeeld 200 miljoen om te maken, maar na drie weken heeft die al anderhalf miljard opgebracht. En dan hebben we het niet eens over de naar schatting twee miljard – in een paar weken tijd – die verdiend werd aan de merchandise. Star Wars is misschien het meest succesvolle voorbeeld, maar zeker niet het enige.

Op Titanic en The Lion King na dateren alle 25 bioscoopfilms waar meer dan een miljard euro winst aan werd gemaakt uit de periode sinds mensen illegaal torrentjes zijn beginnen downloaden.

Op Erik na …

De globalisering is geen uitleg daarvoor, want blijkt dat net in die groeilanden waar ze pas sinds een paar jaar genoeg verdienen om eens naar de cinema te gaan op een schijfje te kopen, ze ook doorgaans drie keer meer illegaal downloaden.

Bottomline, tenzij je Erik Van Looy op avontuur in Amerika bent, gaat het uitstekend met Hollywood & co, in tegenstelling tot bijvoorbeeld de muzieksector.

Geen enkele CEO van een filmstudio of een tv-netwerk zoals HBO en AMC verdiende minder dan 20 miljoen euro vorig jaar. Sommigen, zoals die van Disney en LionsGate verdienden meer dan 60 miljoen. Het lijstje van acteurs en regisseurs die meer dan 10 miljoen per film kunnen vragen is alleen maar gegroeid, en vorig jaar werd zelfs 110.000 euro aan een aap (ja, een beest) betaald die in negen afleveringen van een tv-reeks te zien was, maar ook niet veel meer dan dat.

Broodroof!

Komt bij dat Hollywood en in toenemende mate ook de film en tv-sector in de rest van de wereld geen kans voorbij laat gaan om steeds meer glamour en excessen te laten zien. Begin dan maar eens te zeggen tegen de mensen die illegaal thuis naar een filmpje kijken dat ze aan broodroof doen.

Dat een creatieve sector zichzelf lekker betaalt en flink winst draait, daar kan je niks tegen hebben. Maar het probleem is dat het blijkbaar nooit genoeg is. En dat, in hun zucht naar nog meer inkomsten, de sector het gewoon vertikt om ook maar een klein beetje rekening te houden met de consument. Die consument heeft, in tegenstelling tot wat de filmindustrie beweert, geen enkel probleem met het betalen voor een goed product. Als dat wel zo was, dan zou het kaartenhuisje al lang echt ingestort zijn.

Piraterij van films bestaat ondertussen al veertig jaar, sinds de videorecorder op de markt kwam. Ook toen hoorden we dat het einde nabij was, want mensen konden die tapes kopiëren en namen films op van tv om die dan aan andere mensen door te geven. DE BIOSCOPEN ZOUDEN LEEGLOPEN! Etcetera etcetera. Het enige wat gebeurde was dat er een pak poen geschept werd met de verkoop van films op VCR. Wat daarna gebeurde met dvd’s, die ook het einde van de wereld betekenden, want, we horen het ze nog zeggen, nu konden we digitale kopies gaan maken.

Wat willen we?

Vraag is dus: wat willen die consumenten? Om te beginnen: in deze tijden van internet, waar grenzen alleen nog bestaan om dingen buiten te houden die we niet willen, is het compleet belachelijk dat er bepaald wordt welke dingen we waar en wanneer mogen zien.

Wij betalen hier thuis bijvoorbeeld zonder problemen voor Netflix. Aan minder dan 10 euro per maand vinden we dat een goeie deal. We gebruiken wel – illegaal hoewel gedoogd door Netflix – een VPN die ons toegang geeft tot onder meer de Amerikaanse Netflix, kwestie van meer keuze en vaak ook nieuwere dingen. Als Netflix morgen het tarief zou optrekken met laat ons zeggen een euro of twee per maand, maar dan ineens toegang geven tot z’n hele aanbod wereldwijd, zouden wij en wellicht het merendeel van de niet-Amerikaanse gebruikers daar niet echt moeite mee hebben.

De filmindustrie en de producenten van tv-reeksen willen dat niet, zelfs als ze die extra inkomsten bijna integraal doorgestort zouden krijgen. Als je als sector njet kan zeggen tegen 120 miljoen euro per maand extra in de pocket, om amper 10 % van je product range, bovendien niet eens je nieuwste films of series, open te stellen, geeft dat al goed aan hoe lucratief heel die handel is.

Betalen = geen reclame

Wat willen we nog? Wel, als we betalen (check de nuance!) dan willen we geen reclame of andere bullshit. Mensen in de sector zijn daar verwonderd over, snappen dat niet. Wel, tenzij je je kost ermee verdient, vindt zowat iedereen op de planeet reclame storend. Zeker op tv. We hebben daar ook nooit om gevraagd en het is ook niet de tv-kijker die reclame heeft uitgevonden. Die is ons in de strot geduwd. We tolereren reclame omdat we snappen dat voor niks de zon opgaat. Maar geef ons een alternatief en we zullen het grijpen, en als de prijs schappelijk is dan zullen we ook gewoon betalen. Probleem: schappelijk is een woord dat ze niet kennen aan de aanbodkant.

Het gaat ook om kleine maar vreselijk irritante dingen. Bijvoorbeeld die kutboodschappen die je krijgt als een dvd of BluRay opzet. Die duren niet alleen te lang, ze herinneren ons er nog eens aan hoe de mensen die we net zoveel euro hebben gegeven voor hun product er eigenlijk van uitgaan dat al hun klanten potentiële criminelen zijn.

Politiek

Het standpunt van politici in heel het verhaal is eentje dat typerend is voor deze tijden: zij luisteren naar en verdedigen de belangen van mediabedrijven en de financiële sector in de eerste plaats, niet die van de consument.

“Iedereen vindt het normaal dat we optreden tegen het online verhandelen van namaakgeneesmiddelen of kinderporno. Maar ook het illegaal verspreiden van muziek of films is schadelijk en een overtreding van de wet”, stelde een Belgisch minister. Nu, zo simpel is dat wel niet.

Het lijkt ons een beetje vreemd om Popcorn Time te vergelijken met kinderporno of namaakgeneesmiddelen. Het eerste is verwerpelijk en een schending van de mensenrechten alsook een ziekelijke daad van geweld tegen een machteloos iemand. Het tweede kan een gevaar opleveren voor je gezondheid.

Als politici net zo bezorgd zouden zijn over hoe burgers het slachtoffer worden van malware, spam of hoe ze geprofileerd worden door adverteerders en bedrijven in regelrechte schending van hun privacy, dan over piraterij, dan zouden we al een stap verder staan. Over het feit dat ze in toenemende mate hun macht misbruiken om de eigen bevolking te bespioneren en te profileren zullen dan nog maar zwijgen.

Schade? Welke schade?

Bovendien: het is nonsens, die “schade”, wat film en tv betreft. Er is geen enkel bewijs dat die sector echt minder omzet door illegale downloads. Mensen kijken meer, maar ze spenderen niet minder, da’s zowat waar het op neerkomt. Ze kijken ook niet minder naar tv, alleen kijken ze ondertussen, beetje bij beetje, naar andere dingen op tv. En de reclame: die spoelen ze door.

Ze gaan zeker niet minder naar de bioscoop, hoewel dat ondertussen pokkeduur is geworden. En wie gaat zwaaien met het argument dat dat alleen opgaat voor “de groten”: er zijn nooit zoveel Vlaamse films uitgebracht als nu. En er zijn nooit meer mensen in de bioscoop naar die films gaan kijken. Hoe bedenkelijk de kwaliteit van sommige van die films ook is.

Als de filmindustrie en de makers van tv-reeksen zo slim zouden zijn om zelf een platform aan te bieden als Popcorn Time, dat goed werkt, een aanbod biedt dat up to date en volledig is en waar geen restricties opzitten, en daar pakweg 50 euro per jaar voor te vragen, dan zou dat een instant hit worden. Er zijn studies naar gedaan hoor. Hoe duurder het wordt, hoe minder succes uiteraard, maar bij 50 euro zouden blijkbaar heel weinig mensen twijfelen.

Zoiets zou de sector immens meer geld opbrengen dan de koers die ze nu vaart: we spreken op termijn over miljarden. De kans dat zoiets gebeurd is klein. Het is immers wat de consument zou willen.

Zolang de film- en tv-sector dat niet doorheeft, zal het illegaal downloaden en streamen blijven toenemen.

Meer
Lees meer...