Onze koninklijke familie blijft om de haverklap voor grote of kleine beroering zorgen. Of het nu gaat over de vermeende belastingontduiking van wijlen koningin Fabiola of de afwezigheid van koning Albert II en zijn echtgenote Paola op de nationale feestdag, slechts één constante blijft: de fratsen van prins Laurent. De vraagt rijst of hij de enige Coburger is met zo een spraakmakend karakter. Neen, integendeel! Prins Laurent treedt hiermee in de voetsporen van een minder gekend, maar wel even spraakmakend figuur: prins-regent Karel, de graaf van Vlaanderen (1903-1983). Wij plaatsen de parallellen hieronder op een rijtje.

Wie is prins Karel van België? Karel werd in 1903 geboren als tweede zoon van erfprins – en latere koning – Albert en Elisabeth van België. Hij was de jongere broer van de latere koning Leopold III en oom van koning Albert II, de vader van prins Laurent. Zijn bekendste wapenfeit was zijn aanstelling tot regent op 20 september 1944, tijdens de Tweede Wereldoorlog, door de Verenigde Kamers van het parlement omdat zijn broer was weggevoerd naar Duitsland en later in ballingschap in Zwitserland verbleef.

Hij wordt beschouwd als de redder van de monarchie omdat hij tijdens de Koningskwestie een strikt grondwettelijke houding aannam en zich low profile hield. Na de terugkeer van zijn broer in de zomer van 1950 kwam er een einde aan het Regentschap en trok Karel zich terug uit het openbare leven.

Zowel voor als na het Regentschap was prins Karel een spraakmakend figuur wiens denken en doen ergens weergalmt in de levenswandel van prins Laurent. Wat zijn dan bijgevolg hun gelijkenissen die hen zo spraakmakend maken?

1. Jeugdtrauma’s

Zowel Karel als Laurent zijn getekend voor het leven als gevolg van hun gebrekkige opvoeding. Beiden hebben in hun jeugdjaren nooit een echt warm gezinsleven gekend. De grote boosdoener van dienst was de afwezigheid van de ouders in combinatie met het strenge Hofprotocol. Hun opvoeding kwam bijgevolg in handen te liggen van externe personen zoals gouvernantes en leerkrachten en voor prins Laurent bijkomend bij oom Boudewijn en tante Fabiola.

Bovendien kregen ze zelfs minder aandacht omdat ze niet voor de troon waren bestemd. Voor Karel was dit het gevolg van een opvoedingsmodel dat eigen was binnen hoogadellijke families in het Europa van het Belle Epoque. Voor Laurent was dit juist het gevolg van het spaak gelopen huwelijk tussen Albert en Paola vlak na zijn geboorte. Het resultaat hiervan was dat beiden rebelleerden tegen hun entourage om zo affectie en aandacht te trekken van hun ouders. Slecht contact met hun familie is een rode draad in hun leven.

2. Geen troonsopvolger

Naast het moeilijke gezinsleven was het feit dat Karel en Laurent geen directe troonsopvolgers waren een bron van frustratie, al woog dat voor Laurent meer door dan voor Karel. Voor beiden betekende dat vooral dat hun oudere broers tijdens hun jeugd steeds werd voorgetrokken en meer dan gewone belangstelling kregen van hun ouders dan zijzelf wat bijdroeg aan hun opruiend karakter.

Het verschil tussen beiden heren is dat Karel door specifieke omstandigheden tijdelijk wel aan het Belgische roer kwam te staan. Laurent daarentegen zag zijn kansen in 1991 smelten als sneeuw voor de zon. De afschaffing van de Salische Wet in dat jaar zette enorm kwaad bloed bij prins Laurent. Officieel nam koning Boudewijn dit initiatief ter modernisering van de monarchie, in de praktijk was het een zet om te vermijden dat Laurent ooit op de troon zou belanden. Het zette zelfs Laurent ertoe aan om de diepere familiegeheimen op te spitten als een vorm van chantage.

Desondanks ze niet voor de troon waren bestemd, werden Karel als Laurent ingeschakeld door de vorst voor officiële activiteiten. Echt van harte waren deze optredens niet altijd. Karel beperkte zijn activiteiten altijd tot het minimum en na het Regentschap trok hij zich volledig terug uit het openbare leven. Laurent daarentegen heeft regelmatig te kampen met stemmingswisselingen tijdens zijn activiteiten.

3. Volkser karakter

Wat Karel en Laurent verder verbindt, is dat ze als niet directe troonopvolgers meer bewegingsvrijheid kunnen permitteren dan de kroonprinsen zelf. Zodoende zoeken ze meer het contact op met de gewone buitenwereld. Zo bewoog prins Karel na 1950, in de omgeving van Raversijde, zich graag tussen het volk met bezoekjes aan de lokale kroegen en had hij vele contacten met de buurtbewoners waar hij niet om verlegen was hen een poets te bakken. Toch voelde hij zich verheven boven de gewone mens, net zoals veel adellijken.

Hoewel hij niet op protocol was gesteld, stond hij er wel op dat iedereen hem aansprak met ‘monseigneur’. Hetzelfde keert min of meer bij prins Laurent terug. Hij is enige van de koninklijke familie die naar de bioscoop en het theater gaat, die de mensen op straat durft aan te spreken en die incognito verschijnt op populaire feestjes. Denk maar bijvoorbeeld aan zijn passages aan ’s lands bekendste festivals zoals Rock Werchter of Tomorrowland . Verder geeft hij vrij gemakkelijk zijn telefoonnummer aan journalisten en fotografen, een duidelijk bewijs van de openheid en nabijheid die hij hoog in het vaandel draagt en die zeker niet kunstmatig of gemaakt is.

4. Onmin met de familie

Een troebele relatie met de rest van de familie is een duidelijke overeenkomst tussen Karel en Laurent. De grote boosdoener is uiteraard de verschillende opvoeding van beide prinsen ten opzichte van hun oudere broers en bij Laurent het gebroken huwelijk van zijn ouders. Voor Karel werd de breuk aangescherpt door zowel de Koningskwestie als de komst van Liliane Baels. Karel kon het niet verkroppen dat koning Leopold III wel kon trouwen met een burgermeisje terwijl dat voor hem uitdrukkelijk was verboden. Als gevolg hiervan woonde hij na 1950 amper officiële activiteiten bij.

De breuk was zodanig erg dat hij zelfs niet de begrafenis van zijn eigen moeder, koning Elisabeth, in 1965 bijwoonde. Omgekeerd was koning Leopold III afwezig op de uitvaart van zijn eigen broer in 1983. In tegenstelling tot Karel zijn bij Laurent niet alle bruggen met zijn familie opgeblazen. Hoewel de relaties verzuurd zijn, blijven de contacten minimaal behouden. Dat is hoofdzakelijk de verdienste van zijn echtgenote Claire Coombs die als bemiddelaar optreedt. Toch blijft het een emotionele rollercoaster en de verzuring treedt zeker op wanneer Laurent zwaar onder vuur komt te liggen. Denk maar aan zijn rol in het marineproces als zijn omstreden Congo-reis zonder regeringstoelating in 2011 wat zijn vader ertoe leidde hem tijdelijk uit het paleis te verbannen en niet uit te nodigen voor officiële activiteiten.

5. Vrouwelijk schoon

Het laatste wat Karel en Laurent typeert is hun aandacht voor het andere geslacht. ‘Vrouwen zijn de meest perfecte wezens die ik ken’, aldus prins Laurent. Hoewel over hun privéleven weinig is geweten, krijgen ze wel het imago van playboyprins opgekleefd. Ondanks de smaakverschillen en de tegenkanting van hun familie gaat hun aandacht meer naar gewone burgermeisjes. Zo viel Karel in de jaren 30 voor de charmes van Jacqueline Wehrli, de dochter van een hofbanketbakker, maar een huwelijk stootte op een veto van zijn koninklijke broer. Ondanks dat veto ging de liefde verder wat werd bezegeld met de komst van een dochter genaamd Isabelle Wybo (°1938).

Hoewel Karel nooit officieel de vader van zijn natuurlijke dochter was, kreeg hij wel de voogdij over haar na de dood van Jacqueline in 1947. Na haar bleef de prins niet stilzitten en knoopte hij na 1950 nog enkele andere relaties aan op zijn domein in Raversijde waarvoor zelfs een speciale caravan werd geplaatst. Zijn voorkeur ging uit naar vrouwen die hun intelligentie en kunstzin belangrijker achten dan hun voorkomen.

Laurent stond in jaren 1980-1990 bekend als een prinselijke rokkenjager met juist een oog voor beeldschone vrouwen. Volgens sommigen draaide alles om compensatie van de erkenning en genegenheid die hij in zijn kindertijd nooit heeft gekregen. Zijn meest beruchte verhouding was met mediafiguur Wendy Van Wanten. Uiteindelijk was het Claire Coombs die de prins de juiste genegenheid en stabiliteit in zijn bracht.

Besluit: prins Laurent is niet de enige outcast in de koninklijke familie. Daarin werd hij voorgegaan door Karel, de graaf van Vlaanderen. Uit de bovenstaande vergelijking blijkt dat ze meer overeenkomen dan we vermoeden. De verstoorde jeugdsituatie en leven in de schaduw van de kroonprins zijn doorslaggevende factoren die hun afwijkend gedrag verklaren