Drie vrouwen, drie verschillende generaties, hetzelfde huis. Drie vermoorde personages en drie keer een echtgenoot die overspel pleegt. Dat is de premisse van deze plezierige, bewust over de top gaande serie.
Het is een kunstmatige premisse, maar wel eentje die werkt. Het verhaal dat zich in 1963 afspeelt draait rond Beth Ann en haar echtgenoot Rob. Zij is huisvrouw, hij ontwerpt raketten voor NASA. Beth Anns leven staat in het teken van haar echtgenoot. Ze is trots dat ze zijn vrouw mag zijn. Wanneer ze zijn ontrouw met een knappe serveerster ontdekt, probeert ze vriendschap te sluiten met de blondine in kwestie.
In 1984 geeft Lucy Liu gestalte aan de rijke Simone Grove. Zij houdt zichzelf voor dat haar leven perfect is, tot ze ontdekt dat haar man Karl er een homoseksuele affaire op nahoudt. Ze wil deze ongemakkelijke waarheid vooral verborgen houden voor haar vriendinnen én ze wil hem “zien lijden” – quote – “in een eenkamerappartement vlakbij het vliegveld”.
In 2019 houden Taylor en Eli er een open relatie op na. Taylor is biseksueel én de kostwinner in huis. Wanneer Taylor onderdak verleent aan Jade, één van haar buitenshuize scharrels die in de problemen zit, is Eli daar eerst tegen. Tot blijkt dat Jade aantrekkelijk is én fan is van zijn werk als scenarist én een triootje wel ziet zitten.
Van de man achter Desperate Housewives
Deze serie komt uit de koker van Marc Cherry, de man die tussen 2004 en 2012 scoorde met Desperate Housewives (te zien op Amazon Prime). Eenzelfde sfeertje roept Cherry hier op: de kleuren zijn fel – kijk maar naar de begintitels of naar de affiche -, de toon is donker, maar komisch en de acteerstijl is bewust groot en dramatisch, tegen de camp aanleunend. Die stijl trekt zich door in de kitscherige decors, kapsels en kledij en de speelse muziek, maar past wonderwel in wat Why Women Kill uitstraalt: this is just for fun.
Dat we niet op voorhand weten wie er vermoord wordt, zorgt voor een extra detective-element in de show. Daarnaast kan Marc Cherry ook de veranderende maatschappelijke normen aantonen door zijn verhaal in drie verschillende generaties af te laten spelen. Hij legt het er zo vingerdik op dat ook de drie relaties karikaturen van hun tijd worden, maar dat is natuurlijk ook net de bedoeling.
Het voordeel van deze serie is dat het een anthology-reeks is, wat wil zeggen dat de verhaallijnen netjes worden afgerond op het einde van de tien afleveringen. Een tweede seizoen is in de maak bij CBS, maar dat zal rond andere koppels draaien.