Zou hij het gehaald hebben of niet? Die vraag blijft nazinderen voor Kristof Calvo (Groen), het groene kopstuk en de voormalige fractieleider, nu hij bij Groen niet meedoet aan de voorzittersrace. Eén zaak is duidelijk: de move van Vaneeckhout en Naji om met een covoorzitterschap te komen – waarbij Naji meteen alle discussie rond “alweer een witte man” wegnam – zette Calvo danig vast, maandagmorgen.
- Enkele uren later gooide hij de handdoek, waarbij hij in z’n begeleidende tekst ook duidde “dat relevante stemmen in mijn partij vinden dat interne rust nu prioritair is.” Codetaal om te zeggen dat niet iedereen stond te springen voor een kandidaatstelling en dat de oude burgeroorlog dan opnieuw zou openbarsten.
- Al pocht Calvo zelf, in een gesprek met Het Laatste Nieuws, dat hij “geen enkele schrik had om af te gaan”, “ik laat me niet leiden door angst”. Daarbij wijst hij er fijntjes op “dat alle leden deze keer ook thuis kunnen stemmen”.
- Maar er speelde een grotere afweging voor Calvo, die van felle kritiek op de particratie en de zeer centrale rol van partijvoorzitters een handelsmerk gemaakt heeft: hij stond altijd wat naast of zelfs ‘boven’ zijn partij. Met zijn boek ‘Fuck de zijlijn’ zette hij een politiek merk neer en vulde hij een zaal als de Roma in Antwerpen, waarbij hij veel breder appelleerde dan enkel Groen-leden en de klassieke ecologische achterban.
- En in een periode dat het gonst van herverkavelingen en het nadenken over een nieuwe formatie, zeker aan progressieve kant, staat de invulling van de job van partijvoorzitter dan wel erg haaks op al die initiële ideeën van Calvo. “Als voorzitter wordt de partij immers onvermijdelijk een doel op zich, eerder dan een middel. Een andere optie is er in die rol eigenlijk niet”, zo schrijft hij zelf.
- Daarbij kiest Calvo er nu dus nadrukkelijk voor om zijn agenda vrij te houden, aan een nieuw boek te kunnen werken en onder meer ook een keynote over partijvernieuwing te gaan geven bij D66 in Nederland. Als voorzitter van Groen zou dat allemaal niet zijn gegaan, zo is de overtuiging.