“Wauw, dat heb ik nog nooit gehoord!”, moet zowat de standaardreactie zijn nadat je jezelf voorstelt. En nadat je krampachtig lacht, word je overdonderd door allerlei vragen. Jep: een unieke naam hebben, ’t is een vloek en een zegen. Maar één ding is zeker: deze vragen wil je écht niet meer krijgen.
1. Hè, wat? Kan je dat nog eens herhalen?
Oké: voor de derde keer, ik heet …2. Hahaha, oké grappig! Maar hoe heet je nu écht?
Fijn dat ik je aan het lachen maak. Maar ’t is daadwerkelijk mijn échte naam ;-).
3. Oh … En hoe spel je dat?
En dan spel je het letter voor letter, blijven mensen het fout schrijven. WHYYYYY? :-(.
4. Vergeet je soms zelf niet hoe je jouw naam schrijft?
Sinds mijn zes jaar kan ik spellen, dus nee. Choquerend hè? ;-).
17 probleempjes die enkel mensen met een ‘speciale’ naam begrijpen.
5. En hoe spreek je het uit?
Gewoon … Zoals ik het net heb uitgesproken.6. Hmm … Heb je geen bijnaam?
Of – dit klinkt misschien gek – je kan mij gewoon bij mijn naam noemen? Nee?
7. Wauw, dat heb ik echt nog nooit gehoord! Ken je nog anderen met dezelfde naam?
8. Is dat je voor- of achternaam?
Euh, wat denk je zelf? Wie stelt er zichzelf nu voor met zijn achternaam?!
9. Ik ben je naam vergeten … Maar het was iets raars hè?
Jep, dat ben ik! Diegene met de rare naam! THANKS!
10. Hè? Is dat geen jongens-/meisjesnaam?
Zucht. Veel namen kunnen zowel voor jongens én meisjes hoor ;-).
Charlotte of Kimberly: bepaalt je naam je toekomst?
11. En wat betekent je naam precies?
Het betekent dat mijn ouders mij zo wilden noemen. Goed?12. Heeft iedereen in je familie zo’n vreemde naam?
Ik heb geen vreemde naam, en mijn familieleden evenmin.
13. Je komt uit het buitenland zeker?
Nope, ik ben hier geboren en getogen! Maar bedankt voor de interesse.14. Heb je er ooit aan gedacht om je naam te veranderen?
Zou dat dan moeten? En als je ’t echt wil weten: nee, ik hou ervan om uniek te zijn <3.
15. Euuuh … Hoe heet je ook alweer?
*Zucht*.