Wanneer de Vlaamse regering op papier haar Kyoto emissiedaling doelstellingen haalt door schone lucht te kopen in ontwikkelingslanden (via CDM trading mechanisme) , maakt zij kapitale denkfouten. Dit systeem lijkt boekhoudkundig te kloppen maar heeft foutieve nevenwerkingen. 

De overheid zegt wij verkiezen te investeren in het buitenland liever dan in de eigen Vlaamse economie. Wij weigeren de Belgische lasten op arbeid te betalen, en verkiezen om CO2 reductie te outsourcen aan ontwikkelingslanden en een soort fiscale fraude te plegen ten opzichte van onze eigen arbeidskrachten. Wij hebben liever werklozen dan te investeren in een propere efficientie Vlaams industriëel weefsel. Wij hebben liever energieverslaving, dan een krachtige energie-efficiënt industriële cluster.

1. Handelsbalans verbetert niet

Als je CO2 emissie reductie koopt in ontwikkelingslanden, dan blijven wij verder evenveel fossiele grondstoffen uit te stoten. Onze CO2 inspanning is gedoemd op die manier om als een perpetuum mobile CO2 kredieten te moeten kopen om de balans te corrigeren. 3 miljard fossiele grondstoffen 50% afhankelijkheid reduceren zoals Duitsland kan nochtans extra inkomen vrijmaken voor de burger en de begroting van 1.5miljard per jaar. Om 1.5miljard handelsbalans te sparen, mag de burger gerust 15miljard investeren. Als je de 160miljoen in perspectief daarvan ziet, weet je dat Kyoto-CDM 0.5-1% van onze inspanning afroomt.

2. Wat we geven aan het buitenland moeten we minstens ook geven aan onze burgers …

Momenteel wordt er beslist om de Belgische burgers 0 euro te vergoeden voor hun koolstofcredieten die ze ophoesten met hun zonnepanelen. En men heeft gekozen om mensen zelfs bijkomend te belasten op hun zonnepanelen. Een burger betaalt dus 30euro per ton CO2 waarmee de Vlaamse overheid 20euro per ton CO2 bespaart in de begroting. De Vlaamse overheid wint dus 50euro per ton gespaarde CO2 op kap van de Vlaamse zonnepaneellegger. Derhalve zeg je als overheid dat je liever de mensen in de ‘verslavings’ positie houdt dan in de autarktische ‘model’. En je vindt dat onze lucht recht heeft op meer vervuiling dan de buitenlandse lucht.

3. Het outsourcen van deze inspanning is belastingontduiking

Met serieuze budgettaire gevolgen. De berekening is eenvoudig als volgt samen te vatten. Als dezelfde inspanning in Belgie uitgevoerd wordt door Belgische arbeidskrachten dan keert automatisch tot 50% van deze investering binnen het jaar terug in de begroting via deze lasten op arbeid. De winst wordt nog groter als je meerekent dat arbeidskrachten niet meer coconen in onze sociale hangmatten, vermindert de begroting tot 40% van het netto loon. Derhalve keert elke investering in Belgie zogoed als 80-90% van de lasten op arbeid terug naar de begroting binnen datzelfde jaar. De overheid rekent zijn uitgave als kostprijs, en vergeet zijn stijgende belastinginkomsten en dalende uitgaven in andere begrotingen.

Investeringen doen is arbeid en materiaal kopen. Gemiddeld keert zeker de helft terug naar de overheid. Een Belgische CO2 krediet is in principe 50% meer waard dan een buitenlandse CO2 krediet. Als we via CDM 20euro per ton geven, zouden we moeten bereid zijn aan onze burgers 40euro per ton te geven, omdat via belastingen de helft terugkeert in de begroting.

Omdat sommige politieke strekkingen zo graag bedrijven stigmatiseren als ze goedkope arbeid, kinderarbeid , fossiele emissie, vervuiling, belastingen outsourcen naar ontwikkelingslanden, vind ik de gedachte prettig om de overheid te vingerwijzen op haar ‘ziek in eigen bed’ show.

Trouwens wist je, als je op reis gaat naar landen buiten Europa, wij onbewust ongetakseerd vliegen, onbelaste arbeid kopen, en op die manier ons kwaliteit van leven maximaliseren. Zelfs reizen is dus belasting ontduiken. Daarom dat het beter is dat de overheid alles zo vlak mogelijk en gelijk mogelijk probeert te belasten.

4. Elke energie-efficiëntie investering is een toename in knowhow

Een toename in economische efficiëntie, en een toename van ecologische clusteractiviteit in de Europese regio wordt ondergraven. Derhalve verkiest de overheid dat het buitenland die knowhow opbouwt, en de economische efficiëntiewinsten boekt op haar balansen…Ze verkiest ook dat de ecologische clusters opgebouwd en versterkt worden in ontwikkelingslanden eerder dan in eigen land. Dit heet kortzichtigheid.

5. Het CDM gebruiken zorgt voor een perpetuum mobile probleem …

elke investering in het buitenland vergroot de kloof die moet dichtgereden worden en zorgt voor een perpetuum mobile effect van het CDM systeem. Want als de kloof nu al 50% bedraagt, en er bestaat geen enkel mechanisme om dat gat dicht te rijden, blijven we ter eeuwige dage met die uitgave zitten…

Dus nu eens oplossingen in plaats van te kankeren

In principe zou die CDM gewoon moeten dienen om onze Belgische seizoensvariatie op te vangen. Concreet is 50% van onze fossiele emissie veroorzaakt door de verwarming van onze huizen. Wanneer het eens streng winterpiekt, krijgen we altijd een serieuze piek in emissie. Die onvoorspelbare variatie opvangen zou moeten de boekhouding doen kloppen. Als je een oud huis van de jaren ’50 isoleert naar moderne BEN normen, deelt het verbruik van het huis door 20. Ons verbruik halveren is dus geen buitengewone inspanning meer een realistische inspanning.

Britisch Colombia heeft een exemplarische tax-shift uitgevoerd. Zij voerde een CO2 taks in die budgetneutraal als tax-shift werd teruggegeven aan de burger. Daardoor verminderde de emissie verminderd met 20% door gewoon die 20euro per ton CO2 in te bouwen in prijs van de fossiele grondstoffen. Dit gaat dus over 7cent per kg/liter/m3 fossiele grondstof. Zo’n belasting doet fossiele grondstoffen 10-20% duurder worden.

Het bedrag dat grondstoffen duurder worden, gaat de burger bezuinigen. Wij belasten elektriciteit via de CREG transportfactuur 50%, maar wij weigeren mordicus om aardgas duurder te belasten. Wij Belgen, wonen in het slechtst geïsoleerde woningpark van Europa, omdat onze lasten op aardgas te laag zijn. Met een wartempomp kun je uw huis met drie tot zes keer minder energie verwarmen dan met aardgas in kilowatt uitgedrukt.

De asymmetrische belasting van aardgas versus elektriciteit zorgt dat de warmtepomp in België niet rendabel is. Nochtans zou het gelijk trekken van de lasten op elektriciteit met de lasten op aardgas ervoor kunnen zorgen dat we en -50% verbruiken in ons woningpark, omdat warmtepompen en isoleren ongesubsidieerd rendabel worden.

Boete op verbruik van burger

Het is vreemd te constateren dat onze overheid zich engageert tot het betalen van een boete op het verbruik van de burger. En ondertussen ogenschijnlijk weigert die last door te rekenen aan de burger ? Het is vreemd te constateren dat de overheid subsidies geeft voor isolatie, warmtepompen, zonnepanelen. Want hetzelfde verbruik die gespaard wordt, levert op lange termijn minder inkomsten voor de overheid.

De overheid financiert zijn eigen ondergang zo lijkt het? De overheid heeft last van twee problemen. Ze kiest om CO2 kredieten te kopen in het buitenland, en om warmtepompen en isoleren te subsidiëren. Telkens moet zij betalen. Zij kiest in principe voor het communistische systeem waar zij als grote marktmanipulator probeert te bewijzen dat de overheid alles planmatig kan aanpakken. Waar hebben we ooit de bewijzen gezien dat planeconomie niet werkt ?

Moest de overheid beslissen om die 20euro per ton CO2 in te bouwen in de prijs van alle fossiele grondstoffen, dan zou die 160miljoen CDM uitgaven gecompenseerd zijn in de begroting met een bedrag van 2.7Miljard. Niemand bij de overheid zou malen om die uitgave die gecompenseerd is door dergelijke inkomst.

Noteer dat de overheid zeker dat bedrag al op zijn rekeningen krijgt via allerhande lasten op autobrandstoffen en BTW. Het is gewoon niet zichtbaar en het is blijkbaar ook nooit genoeg. In elk geval verdwijnt de eerste anomalie waar onze overheid mee kampt. De CO2 kredieten kopen via CDM worden dan een druppel die in feite binnenkomt als inkomst.

Speelruimte

Moest de overheid beslissen om 20 euro per ton CO2 in te bouwen in de prijs, zou België hoogst waarschijnlijk zijn verbruik van zijn huizen halveren … net zoals British Colombia bewijst dat het werkt. Halveren betekent dus dat België een overschot boekt van 12 megaton CO2 op zijn balans. Dit overschot op de balans zou ze kunnen verkopen.

De overheid zit nu aan de andere kant van de speelruimte. Want dan wordt zij netto exporteur van CO2 kredieten in plaats van netto betaler. Wat de overheid verliest aan inkomsten van de burger komt dan binnen als 270 miljoen inkomsten van het buitenland CDM. Op die manier dekt de overheid zijn risico’s in.

Verdere nevenwerkingen zijn: handelsbalans verbetert met 1miljard. Onze economie wordt efficiënter. Isolatiecluster wordt grotere Europese speler. Bouwsector zwengelt aan en werkloosheid daalt. Dit is een win-win verhaal omdat we een duidelijk onevenwicht verbeteren. Wie in dit verhaal iets wil vertellen, moet rekening houden met de natuurkundige limieten. Dit wordt uitvoerig bewezen door MCKay in without the hot air

Wanneer wordt het beleid eens gevoerd door te spelen met economische en natuurkundige evenwichten ?