De laatste weken worden alle godsdiensten op een hoopje gegooid en wordt het godsdienstig denken als trigger aanzien om andere mensen uit te moorden. Om deze stelling te onderbouwen wordt er kwistig omgegaan met citaten van denkers, wetenschappers en al wie maar past in het kraampje van hen die vinden dat godsdienst een overbodige eigenschap is? Voor velen is het geloof in een opperwezen, een restje van de evolutie dat niet meer nodig is.
De weldenkende mens
Toegegeven, de moordpartijen en de verschrikkelijke daden gepleegd door mensen die voluit hun geloof prediken, het doet me rillen en het geeft me angst voor de mens als wezen op deze aarde. Wie zoiets kan doen behoort blijkbaar ook tot het ras dat wij mens noemen. De mens is dus ook tot zulke daden in staat. Is de redelijke mens een mythe of een karikatuur geworden? Want blijkbaar, eenmaal als een mens overtuigd is van zijn gelijk, gaat die rond met een mes, geweer of pen om de andere, van wie die denkt dat die een vijand of anders denkende is, zijn menswaardigheid en rechten af te nemen.
Niet voor niets hebben de lidstaten binnen de VN overeengekomen in de rechten van de mens dat het recht op godsdienst een recht van elke mens is. In 1953 kwamen de lidstaten unaniem overeen dat mensenrechten ‘ondeelbaar’ en ‘onderling afhankelijk’ zijn. Dat houdt in dat het ene mensenrecht niet belangrijker is dan het andere en dat een staat bijvoorbeeld niet het recht op arbeid mag stellen onder of boven het kiesrecht of het recht op vrijheid van vereniging of vrijheid van godsdienst.
Logisch
Logisch dat als vele mensen met eenzelfde overtuiging gaan heersen dat ook de godsdienst of overtuiging of ideologie die hen drijft in hun beleid een rol zal spelen. Evenzeer wie misschien niet gelooft in een opperwezen, maar wel in het socialisme of communisme of in het kapitalisme, of in het vegetarisme ook in zijn of haar beleid deze overtuiging zal laten gelden. Het zou vreemd zijn dat de mens zijn idealisme en of overtuiging zou moeten verstoppen van zodra die bestuursbevoegdheid krijgt. Deze mens is misschien wel juist omwille van zijn idealisme gevraagd door vele kiezers om verantwoordelijkheid in het beheer van het land, of gemeente of stad te dragen. In een ideale wereld zouden er dan geen Tsjeven of Sossen of Blauwen of Geitsokkenstoppers meer zijn? Zou het?
Het probleem komt pas als men minderheden hun ‘rechten’ afneemt en respectloos met deze minderheden omgaat. Respect om wat mensen zijn en geloven, is een basisgegeven om in vrede met elkaar te leven.
Mensen die de rechten van een ander (ook hun kinderen) schenden, maken dat het samenleven onmogelijk wordt, waardoor het humane evenwicht wordt verstoord. Een verstoord evenwicht leidt steeds tot een conflict
Daar wringt het schoentje
Is godsdienst opium ‘voor’ of ‘van’ het volk?
Marx schreef ‘van’ het volk. Lenin en Stalin veranderde die ‘van’ in ‘voor’ en Stalin vermoorde miljoenen mensen, verbood godsdienst en vernederde de gelovige mens, want ze waren achterlijk..
Marx veroordeelde de visie van de kerk die beweerde dat de bestaande orde door God was geschapen en deze orde moest gehoorzaamd worden. (de heersende klasse legt de godsdienst op aan het volk).en dat de mens na dit leven het beter zal hebben in de hemel.
Deze gedachte hoort ook thuis in de klassenstrijd, waar de adel het toen nog voor het zeggen had en hierdoor een arbeider nooit het recht of de mogelijkheid had om het beter te hebben dan wat het lot hem had toebedeeld. De meeste kerken waren een voortvloeisel van dit economisch stelsel, waardoor de binding tussen staat en kerk heel diffuus en onontwarbaar was. Hierdoor werden de geloofsgemeenschappen ook als politieke tegenstanders gezien, wat maakte dat wie ‘anders’ geloofde automatisch ook als een vijand werd bestempeld. De kerken die uit protest zich van deze gedachte afscheurden werden even pijnlijk vervolgd als wie politiek ‘anders’ wenste te manoeuvreren.
De schoolstrijd
Je zou deze situatie kunnen doortrekken naar het Rijksonderwijs (GO scholen) waar men als tegenhanger van de Roomse scholen, er een niet-gelovige tegenhanger zou zijn. Het is nog niet zo lang geleden dat een leerkracht met een Rooms diploma geen les kon geven in het Rijksonderwijs en omgekeerd. Dit had niets met godsdienst te maken, maar wel met machtspolitiek.
De politieke macht werd in overtuigingen verdeeld, waardoor de overtuiging een onderdeel van de macht werd.
Amerika
Het is vreemd dat de gedachte van de gevestigde orde (de adel als heersende klasse) in Amerika niet verder werd gezet. De eerste immigranten in Amerika waren gelovigen die omwille van hun aparte geloof verdreven werden uit Europa. De Mormonen, Baptisten, Quackers, Mennonieten, Amana- en Hutterieten enz.. Zij wisten dat het onderdrukken van mensen geen zaak van geloof, maar van macht was. Blijkbaar waren de indianen ook het slachtoffer van een Europese onverdraagzaamheid. Het is blijkbaar een gegeven dat zodra een ‘redelijke’ mens macht krijgt, hij deze macht als een despoot moet verwezenlijken. Alhoewel de slavernij werd afgeschaft door godsdienstige mensen die dit onrecht met een burgeroorlog hebben beslecht. Niet alle gelovigen en niet-gelovigen waren beesten die indianen en negers de dood in joegen.
Ook in niet religieuze landen is de balans weinig positief
Ook in Rusland, na de revolutie bleef er voor de buitenwereld nog een excuuskerk, maar die was niet meer dan een toeristenlokker en zoethoudertje voor de criticasters die het beleid van het communisme graag op de korrel namen.
Maar ook in China en Cambodja, Vietnam en vele andere Oosterse landen was het lot van wie geloofde niet veilig. De daden van IS in Syrië en Libië is in vergelijking met de gruwel die ginds gebeurde er nog klein bier tegen. De geloofsgemeenschappen die overbleven in deze regimes, waren niet meer dan wat de leiders ervan gemaakt hadden.
Wat ik niet begrijp
Wat ik niet begrijp is dat atheïsten het geweld van een godsdienstige toeschrijven aan zijn geloof en het geweld van een niet-gelovige niet als het gevolg van het menszijn ziet. Het wezen mens is een gruwelijk iets dat in bepaalde fasen een beest kan zijn en in een andere fase een zeer beminnend wezen kan zijn. Zoals de bewaker van de Vernichtungslagers in het kamp als een beest tekeer ging, maar ’s avonds als die terug thuis was, een zeer vriendelijke en aimabele man was.
Respect voor een mens en zijn roersels is geen vanzelfsprekende zaak. Respect behoeft men niet te betonen voor zaken waar men het eens over is. Respect begint pas te spelen als de belangen en de inzichten ‘anders’ zijn. Respect eist ook een stellingname van wie respect vertoont.
Tolerantie en respect zijn niet hetzelfde. Respect accepteert omdat de andere iets heeft waar men zelf als mens niet bij kan. Tolerantie verdraagt alleen maar. Onverschilligheid is ook geen synoniem van respect, maar wel de meest voorkomende vorm van acceptatie dat iets of iemand anders is. Zolang men er geen last van heeft, doet men maar.
Marx zou zich honderdduizend keer omgekeerd hebben in zijn graf, mocht hij geweten hebben wat Stalin en Mao van het communisme gemaakt hebben. Hij zou misschien een voorvechter van de kerk geworden zijn. Want zijn strijd was niet een strijd van macht, maar een strijd van rechtvaardigheid
Outing
Wie vandaag zich als gelovige out en uit de kast wil komen, moet het wel doen met heel wat kritische blikken en bedenkingen, want het geloof wordt blijkbaar door velen als iets achterlijks gezien. De vanzelfsprekendheid dat een weldenkend mens niet meer gelooft in een of ander opperwezen, heeft de Beau monde bereikt. Er worden zelfs onderzoekers in de universiteit ontslagen omdat ze op hun persoonlijke website zich als gelovige uiten. Ondanks het perfecte werk dat ze steeds hebben afgeleverd, worden ze niet meer als ‘objectief’ beschouwd. Zelfs in een Katholieke universiteit mag je niet meer ‘gelovig’ zijn, want als het geloof dat je beleid, niet in overeenstemming is met wat men meent wat kan, dan is je job niet meer veilig.
Er werd jaren beweerd dat de apendix in de mens ook zo’n restje van de evolutie was. De mens kan zonder en er werd ook gepleit om dat kleine eindje preventief te verwijderen, want als het ontsteekt dan kan het dodelijk zijn. Tot men tot de ontdekking kwam dat het immuunsysteem van dat klein aanhangseltje in ons lijf, toch wel heel cruciaal is ons ingewikkeld afweersysteem.
Zolang de mens leeft en laat leven en desnoods zich een beetje onverschillig maakt over de wijze waarop zijn buur denkt en leeft, en dit zolang de rechten van iedereen (ook de kinderen) hierdoor niet geschaad worden (geweld en of chantage en of verwaarlozing) is het aan ons om ons te oefenen in verdraagzaamheid en moeten wij voor onszelf zorgen dat wij in onze omstandigheden blijven zorgen dat niemand zich hoeft te schamen voor het gedrag dat wij hebben vertoond.
De toename van onverdraagzaamheid, geluid van kinderen, verkeersagressie enz., maar ook in belastingontduiking, fraude, pesten, chanteren, passeren en negeren en zoveel andere gedragingen, waarbij er een ander misschien niet letterlijk, maar misschien dan wel psychisch wordt vermoord, is niet het gevolg van al dan niet gelovig zijn. De geschiedenis heeft geleerd dat dit gedrag het begin is, al het overige is enkel maar het gevolg, omdat men het getreiter moe is.
‘VOOR’ of ‘VAN’ het volk?
De discussie tussen ‘voor’ en ‘van’ is niet enkel semantiek.
‘Van’ het volk, is een verwijzing van hoe het volk reageert en ermee omgaat. Een recht van een volk, dat hoe dwaas het voor een ander ook lijkt, gerespecteerd moet worden. Zolang het volk zelf de vrijheid heeft om hiermee om te gaan, wie is dan de mens dat die denkt dat die ‘beter’ weet. De vele beterweters hebben in de geschiedenis een spoor van lijden achter zich gelaten. Een getuigenis van schaamte
‘Voor’ het volk is hoe een ander iets oplegt bij het volk en wordt gerekend bij de dictators. Ook godsdienstleiders kunnen dictators zijn. De drang naar macht heeft vele gezichten, wie van deze vorm van wellust behept is gaat steeds over lijken (letterlijk en of figuurlijk). Wie “van’ naar ‘voor’ veranderde, vermoorde ook miljoenen mensen. En dat is nu net dat wat mij stoort. Wie democratisch wil blijven denken en de wil van het volk ook als de enige weg van de democratie wil zien, zal wat van het volk is, ook bij het volk laten. De kritiek dat Hitler ook ooit democratisch is verkozen, mag geen reden zijn om een volk zijn leiders niet te laten kiezen. Gandhi en Nelson Mandela hebben ook via het volk hun land uit oorlog en opstand naar relatieve vrede gebracht. Ghandi heeft de Engelsen uit India verdreven met pacifisme. Mandela heeft samen met Desmond Tutu de zwarte Afrikaan via ‘vergeving’ de macht terug gegeven, zonder bloedvergieten, waardoor de ‘blanke’ despoten een keuze hadden, vertrekken of accepteren dat de wil van het volk primeert. Toen de Rotterdamse burgemeester zei dat wie niet akkoord is met de democratische spelregels in Nederland maar beter oprot, stond er een publiek op dat de burgemeester verweet van populisme. Volgens deze criticasters moest men deze radicalen niet wegsturen maar opsluiten en verhinderen om te vertrekken..De wil van de meerderheid is een democratisch gegeven, wie er niet meer kan leven en hiervoor in een gewapend verzet gaat, kan inderdaad beter oprotten.Wie vindt dat anderen de overtuiging van hem of haar moet dragen, heeft de kenmerken van een dictator, eerst met woorden, nadien met daden. De gevolgen zijn gekend.
Het leven in harmonie met anderen wil zeggen dat beiden evenwaardig zijn. Een minderheid respecteren, wil niet zeggen dat deze minderheid in alles haar gang mag gaan, maar wil wel zeggen, dat hun recht op ‘verenigen’ en hun recht op godsdienst en hun gewetensbezwaar mee moet overwogen worden in het bestuur van het land of stad of streek. Verbieden en verbannen hebben wij al zo vaak in de geschiedenis gezien, het heeft nooit iets goeds voortgebracht.
Hopelijk is dit niet wat de niet-gelovige wenst, dat wie gelooft ofwel oprot ofwel zijn ‘achterlijk’ geloof aflegt, zodat die zal gaan denken als de niet-gelovige ofwel vertrekt.
Het verbod van gelovige of de filosofisch overtuigde of geëngageerde mensen om nog te mogen besturen is een vorm van inquisitie. En in mijn ervaren is deze vervolging reeds sluipend aanwezig. De inquisitie hangt reeds in de lucht, nog even en de woorden worden daden, hoe lang zal het nog duren?