J.K. Rowling, de schrijfster van de Harry Potter-boeken, was ‘De Gevangene van Azkaban’ beu als koude pap, ‘De Orde van de Fenix’ werd in detectivestijl doorgegeven in een Londense pub en ze had ook nog alternatieve titels voor ‘Harry Potter en de Vuurbeker’. Dat soort weetjes mag je verwachten als je de bibliografie ‘JK Rowling: A Bibliography 1997-2013 leest. De klepper van 544 pagina’s geeft exclusieve verhalen over de schrijfster en de totstandkoming van haar boeken.
Een kijkje nemen in de geheime kamer van J.K. Rowling, willen we dat niet allemaal? Schrijver Philip Errington zorgt ervoor, met een bibliografie over de schrijfster van de populaire Harry Potter-boeken. Vijf jaar lang schreef hij aan JK Rowling: A Bibliography 1997-2013, een boek van 544 pagina’s, wat voor Harry Potter-fans uiteraard een eitje is.
Rowling zelf noemt het boek “grondig en enigszins verbijsterend”. Het schetst een beeld van hoe haar boeken tot stand kwamen en onthult enkele verrassende anekdotes die de fans zeker zullen kunnen smaken, hier alvast een voorproefje.
1. “Kotsbeu”
“Eindelijk! Ik heb dit boek al zo vaak gelezen dat ik er ziek van word. Mijn andere boeken vergden nooit zo veel tijd om te verbeteren en ik moest ze niet zo vaak herlezen, maar deze keer moest het echt”, schreef Rowling in een brief naar haar editor Emma Matthewson over De Gevangene van Azkaban. “Als je denkt dat het nog meer tijd en werk vraagt, ben ik bereid en in staat om er nog aan te werken, maar ik denk dat dit ontwerp een verbetering is op de eerste versie. De dementors zijn, denk ik, veel meer aanwezig deze keer”, voegde ze daaraan toe.
Helaas bleek dat het boek toch nog extra editing nodig had en in een volgende brief schreef Rowling: “Ik ben het zó beu om het telkens te herlezen dat het moeilijk zal worden om te blijven lachen als ik de passage moet voorlezen op een lezing. Hopelijk verdwijnt dat gevoel tegen volgende zomer.”
2. “Briljant, maar te lang”
Aan De Geheime Kamer moest veel minder veranderd worden. Haar editor vond het originele manuscript “werkelijk briljant”, maar “te lang”. Rowling keerde terug naar haar schrijftafel en nam haar tijd om de veranderingen aan te brengen, waarna ze zei: “Ik ben er erg tevreden mee nu, en dat was ik hiervoor niet.”
3. Alternatieve titels
In de bibliografie zijn ook alternatieve titels voor haar vierde boek, De Vuurbeker, te vinden. J.K. Rowling wilde dat boek Harry Potter en de Dooddoeners noemen of Harry Potter en de Drie Kampioenen.
4. Ultrageheime overdracht
Verder onthult het boek ook hoe geheim het er allemaal aan toeging. Christopher Little, toen Rowlings manager, moest het het uitgewerkte manuscript voor Harry Potter en de Orde van de Feniks aan haar publisher Bloomsbury bezorgen en daarvoor spraken ze af in een Londense pub. Het boek zat in een plastiek zak en Little zette het aan zijn voeten. Net als in een detectivefilm nam Newton, de baas van Bloomsbury, het zakje mee toen hij de pub verliet. “De boeken waren al zo populair dat ik bijna bang was om fysiek in bezit te zijn van het nieuwe manuscript”, zei Newton.
Want we kunnen het niet genoeg zeggen: BEDANKT J.K. Rowling, wat een vrouw! Nog een laatste woordje van wijsheid van onze literaire heldin:
These words have often helped me: 'The great thing in this world is not so much where we stand, as in what direction we are moving.'
— J.K. Rowling (@jk_rowling) 25 februari 2015
Bron: The Guardian