“Ver-van-mijn-bed-show bestaat niet meer. We kunnen live zien wat er gebeurt in de wereld en als we willen staan we op die plek binnen de kortst mogelijke tijd. Dat maakt de invloed van het buitenland steeds groter, maar biedt ook opportuniteiten.” Voor N-VA-parlementslid Bert Wollants mag het allemaal een versnelling hoger. “Te lang vasthouden aan oude vormen en gedachten, zorgt ervoor dat we dreigen te eindigen met een menukaart waarvan de ingrediënten nog moeilijk te krijgen zijn.”
Wat wordt volgens jou hét politieke issue van jouw generatie?
“We staan eens te meer op een kruispunt. De uitdagingen zijn niet min en ook de politiek moet hier op inspelen. Eerst en vooral heeft veralgemeende toegang tot transport en mobiliteit aan de ene kant en het internet aan de andere kant, de wereld kleiner gemaakt. Er is niet langer zoiets als een ver-van-mijn-bed-show, we kunnen live zien wat er gebeurt en als we willen staan we op die plek binnen de kortst mogelijke tijd. Dat maakt de invloed van het buitenland steeds groter, maar biedt ook opportuniteiten. Nieuwe evoluties in techniek zetten zich steeds sneller door op heel wat plekken tegelijk.”
“Een andere uitdaging is het besef dat sommige problemen waarmee we nu kampen steeds internationaler worden, klimaat is daar een schoolvoorbeeld van, maar ook energie, economische ontwikkelingen, werkgelegenheid, … speelt dat een steeds grotere rol. Dat brengt ook de behoefte mee naar meer maatwerk binnen regio’s. Eén maatregel voor een hele regio is achterhaald, we werken op subregio’s, leeftijdsgroepen, scholingsgraad, … wat werkt voor een universitaire schoolverlater uit West-Vlaanderen die bleef plakken in Gent werkt niet noodzakelijk voor een 50-er die na Ford Genk een nieuwe uitdaging zoekt. Zonneboilers op elk dak zijn een keuze die werkt in Turkije, maar waar weinig Finnen het warm van krijgen.”
“Meer mogelijkheden en meer maatwerk zorgt ervoor dat de politiek meer met een open blik moet werken en dat kopiëren van recepten uit het buitenland zoals zo vaak gebeurde vroeger, geen soelaas meer biedt. Niet enkel wordt het receptenboek exponentieel dikker, ons smakenpalet en goesting wordt ook complexer. Te lang vasthouden aan oude vormen en gedachten, zorgt ervoor dat we dreigen te eindigen met een menukaart waarvan de ingrediënten nog moeilijk te krijgen zijn en waar onze burgers hun smaak nog nauwelijks in terugvinden. Innoveren in een snel veranderende wereld op maat van alle verschillende noden is dé uitdaging. Maar sneller gezegd dan gedaan, natuurlijk.”
Wat drijft u in de politiek?
“Vooral het idee dat we vandaag kansen laten liggen en hebben laten liggen. Er zijn een pak uitdagingen waar we niet de goede resultaten mee boeken, zoals pensioenen, werkzaamheid, levenskwaliteit, … op andere vlakken stellen we ons tevreden met gemiddelde tot goede resultaten, terwijl we daar meer potentieel hebben, misschien zelfs om het heel goed te doen.”
“Ik geloof in het werken aan een samenleving, het idee dat je heel wat krijgt van de gemeenschap en daar best wel wat voor terug mag doen. Verantwoordelijkheid nemen zodat anderen ook kunnen genieten van die gemeenschap die je zelf kansen heeft gegeven. Dat was al eerder mijn drijfveer in de jeugdbeweging, jeugdraad, Karuur vzw, … Een stukje vrijwillige wederdienst voor wat je ‘zomaar’ hebt gekregen uit het engagement van anderen. Maar ‘zomaar’ wil uiteraard niet zeggen dat dat geen waarde heeft, in tegendeel.”
Merkt u dezelfde drijfveren bij generatiegenoten over partijgrenzen heen?
“Vaak wel, maar ieder legt eigen accenten. Er is veel verschil in ideologie en kijken naar de wereld. Sommigen zetten de verantwoordelijkheid van het individu tegenover de gemeenschap meer centraal, andere hebben het over de vrijheid van het individu, nog anderen willen meer nadruk op wat de gemeenschap voor het individu kan/moet doen. Het is in de verhouding tussen al deze aspecten dat de keuzes over partijgrenzen heen anders liggen.”
Zou u ook voor een andere partij kunnen militeren? Welke?
“Wellicht niet zolang mijn eigen partij bestaat. Ik ben nooit lid geweest van een andere en heb nooit lidmaatschap van een andere overwogen, ze spreken me een pak minder aan. Mijn visie is er vooral één van het realistisch beleid uitbouwen dat vanuit de gemeenschap redeneert om het individu te versterken. Ik voel me daarbij sterk verbonden met de Vlaamse identiteit en cultuur. Onze eigenheid en klemtonen erkennen is een eerste stap, die ons toelaat om op basis daarvan ook de hand te reiken naar anderen. Dat geeft vrijheid, maar ook verantwoordelijkheid. Bovendien is geloofwaardig aan politiek doen absoluut een prioriteit, sommige partijen vragen doorheen de jaren heel wat flexibiliteit van gedachtegoed, terwijl consequent zijn absoluut een grote rol speelt.”
“Moest N-VA nooit bestaan hebben zou ik wellicht kiezen voor een alternatief aan de centrumtrechterzijde. Of ik ooit actief zou zijn geworden in dat geval is maar zeer de vraag. De verkiezingsresultaten van de N-VA in 2003 hebben me over de streep getrokken om zelf de handen uit de mouwen te steken. En dat hoewel een politieke carrière me daarvoor weinig aansprak, vrienden en kennissen zagen me meer in die rol dan ikzelf. Dé aanleiding was een mix tussen geloof in de recepten en een verontwaardiging dat rechtlijnig en consequent aan politiek doen, toen in het bijzonder belichaamd door Geert Bourgeois, niet werd beloond. Of dat ook was gebeurd zonder het bestaan van de N-VA? Ik twijfel daar sterk aan.”