België is wereldkampioen in inkomsten op arbeid belasten. 55 procent gaat naar de staat, dichtste achtervolger Oostenrijk zit net onder die 50 procent-drempel. Een zoveelste bewijs dat een tax shift of gewoon een verlaging van die lasten geen overbodige luxe zou zijn.

De Oeso, het internationale orgaan dat economische ontwikkeling volgt, heeft vandaag haar meest recente cijfers vrijgegeven over taks op loon, van de periode 2010-2014.

Daaruit blijkt dat we ruim ‘aan kop’ staan, met 55,6 procent taks op lonen voor een werkende zonder kinderen. Oostenrijk staat tweede, met 49,4 procent, Duitsland staat derde met 49,3 procent. Hongarije klokt af op 49,0 procent. Laagste ter wereld zijn Chili (7 procent), Nieuw Zeeland (17 procent) Mexico (19,5 procent) en Israël (20,5 procent). Het Oeso-gemiddelde is 36 procent.

Ook in de categorie voor werkenden met kinderen scoren we bijna even hoog. Enkel Griekenland belast zwaarder, met 43,4 procent. België staat met 40,6 procent op nummer twee, net voor Frankrijk (40,5 procent). Nieuw Zeeland haalt hier de top met 3,8 procent, Chili zit op 7 procent, Zwitserland op 9,8 procent. Het Oeso-gemiddelde is hier 26,9 procent.

De gemiddelden gaan de laatste jaren steeds wat naar omhoog: 0,1 procent vorig jaar, na toenames van 0,2, 0,1 en 0,5 procent. Tussen 2007 en 2010 daalde dat wereldcijfer nochtans, van 36,1 procent naar 35,1 procent. Daar zit België dus nog gigantisch boven.

De studie “Taxing Wages 2015” toont andermaal aan hoe precair de toestand in ons land is. Omdat arbeid belasten de meest eenvoudige manier is van belasting binnenhalen, zet onze overheid er al jarenlang op in. Alleen maakt dat onze werknemers erg duur, en is het systeem zowel voor werkgevers als werknemers niet langer houdbaar. Zelden was de consensus over de noodzaak van een ’tax shift’ zo groot: de lasten op arbeid verlagen en de inkomsten elders gaan halen.

Zeker aan de rechterkant loopt de vaststelling van gigantische fiscale druk op arbeid samen met de analyse dat de overheidsuitgaven te hoog zijn, dat de staat “boven haar stand” leeft. Het verhaal daar is niet zozeer een tax shift perse, maar eerder een belastingsdaling. Die zat ook al een deel in het huidige regeerakkoord.

Grote vraag is nu waar die andere inkomsten vandaan komen, om een tax shift te realiseren. De linkerzijde wijst naar vermogens, maar niets lijkt erop te wijzen dat deze regering dat echt van plan is. Dat gaat immers in tegen de fundamentele overtuiging dat ondernemen en risico nemen beloond moet worden. De politieke discussie is achter de schermen volop bezig, de Oeso-cijfers bewijzen alvast de noodzaak van actie ondernemen.

Op de Oeso-site staat overigens een modus om landen te vergelijken met elkaar. België (de blauwe staaf) vergelijken met de Oeso-gemiddelden (de rode staaf) levert het volgende beeld op: