Niet echt optimistisch nieuws: we stevenen af op een absoluut stakingsrecord. 760.297 dagen staakten de Belgen samen, een cijfer dat in 20 jaar nooit zo hoog lag. Het is dan ook de eerste keer in zoveel tijd dat er een centrumrechtse regering in het zadel zit.
Een totaal nieuwe coalitie, en meteen een stevig record op hun naam: de meeste stakingen in meer dan 20 jaar. En dat met een regering die eigenlijk pas eind vorig jaar de eed aflegde en dus eigenlijk dat record van de laatste twintig jaar vooral in de laatste weken van 2014 brak.
Dat belooft voor dit jaar, waarin ook het sociaal protest bleef woekeren en er opnieuw een pak stakingen volgden. De Rijksdienst voor Sociale Zekerheid (RSZ) kwam met die cijfers van 2014 en rekent daarbij een stakingsdag als een dag staken door één persoon.
Begrotingstekort
Hoogtepunten vorig jaar waren de nationale manifestatie op 6 november en de nationale staking op 15 december. Overigens zit 1993, toen er protest was tegen het besparingsbeleid van Jean-Luc Dehaene, met 916.874 stakingsdagen nog ruim boven 2014. Een rooms-rode regering kwam toen met het Globaal Plan, een pakket maatregelen om het begrotingstekort aan te pakken. Dat lukte, want België kon toetreden tot de euro.
Maar het sentiment bij de vakbonden is deze keer niet van die aard om de strijd tegen de huidige regering te stoppen. De tax shift, die in vakbondsogen een flinke ruk richting fiscale druk op vermogens moet geven, kan best wel de aanleiding worden om opnieuw tot actie over te gaan. Het ACV van Marc Leemans heeft er flink op ingezet, maar niets wijst erop dat de drie economisch liberale partners in de regering, N-VA, Open Vld en MR, überhaupt veel aan de vermogens willen gaan raken.
Internationaal kampioen
Daarmee is België meteen een internationale koploper qua stakingen. We zitten aan dubbel zoveel als de Duitsers (392.000 stakingsdagen) en zelfs 19 keer zo veel als de Nederlanders (41.000 dagen). Dat is niet meteen goed nieuws om nieuwe buitenlandse investeringen aan te trekken, nochtans een van de groeipolen achter de economie in ons land. De huidige regering heeft zich als doel gesteld om de competitiviteit van onze economie te herstellen, onder meer door de loonkost te laten dalen. Maar met een sociaal klimaat dat zo toxisch blijft, worden het nog een paar hete jaren.
