Lokerse Feesten Dag 9: Studio 54 verhuist voor even naar ons land

De affiche voor de negende dag van de ondertussen al 41ste editie van de Lokerse Feesten was veelbelovend maar de acts konden niet alle verwachtingen inlossen. Tourist LeMC en The Van Jets waren louter opwarmertjes vandaag terwijl ze op andere plaatsen wel eens kunnen headlinen. Het was vooral wachten tot Nile Rodgers en de zijnen het podium betraden voor een magistraal concert vol dancing, partying & enjoying life.

Antwerp op verplaatsing

Stadspoëet Tourist LeMC probeerde het Lokerse publiek een beetje Antwerps dialect aan te leren met zijn kersverse hits als Koning Liefde. Zijn piepjonge muzikanten, De Legionairs, gingen zorgvuldig te werk om zanger Johannes Faes zo goed mogelijk te begeleiden tijdens het concert. Met succes want de eerste act van de affiche werd vooral een heel sfeervolle inzet van de avond. De instrumenten moesten wel af en toe de eentonige vocalen in het dialect compenseren maar deden dat met glans. De saxofoon bij Liefde, Liefde trok het voortouw en bracht je in gedachten naar ’t stad van nu terwijl andere nummers iets middeleeuwser van klank waren.

Dan was het tijd voor een Klein Gebedje waarbij het nummer getransformeerd werd van jazzy kleinkunst tot een heuse reggae heupen. Als afsluiter kwam de verwachte Wannes Van de Velde cover van Ik wil deze nacht in de straten verdwalen. Een ode aan de stad waar Tourist het liefst vertoefd en aan de volkszanger die hem blijft inspireren.

Marcheren tot je neervalt

In het Elektropedia gebouw op de Lokerse Feesten bewezen de mannen van Go March dat je voor een kwaliteitsvol streepje livemuziek niet altijd bij het hoofdpodium moest blijven staan. Ok, hun stijl gaat een wat experimentelere tour op dan de rest van de line up maar dat hield hen niet tegen om er een robuuste lap op te geven. Ze kwamen achter je aan met een pletwals van instrumentale nummers en er was geen drumstokje voor te steken. Voorlopig zonder stembanden dus maar misschien brengt een zangauditie wel boeiende resultaten op?

Twijfelachtige performance

The Van Jets zijn ondertussen al een vaste waarde op heel wat festivalpodia. Toch wisten ze op deze editie van de Lokerse Feesten de aandacht niet altijd te behouden. Johannes Verschaeve en trotse Oostendenaar dacht met de losse pols en de vertrouwde setlist het publiek zoals altijd mee te trekken in hun repertoire van stevige gitaarnummers. Er was dus meer nodig dan dat.

Na The Sound Of Sea, een nummer over de noordzeenostalgie van de zanger, kwam er dan toch dat collectieve aha-dat-ken-ik-moment met Here Comes The Light. Een paar vreemde elementen tijdens de show: Het toch-wel, toch-niet crowdsurfje, de A Clockwork Orange-achtige outfit, de plotsklapse inzet van hun grootste hit The Future, … Die laatste zorgden wel voor het eerste festivalgevoel van de dag en dat werd geapprecieerd. Na Two Tides Of Ice zag ook het overwegend oudere publiek dat het goed was.

Disco disco, ooh ooh!

Nog voor de introductie van de absolute headliner van de avond stond hij al op het podium. Nile Rodgers, een icoon en gitaargod uit de muziekgeschiedenis, stond de popelen voor het begin van een tijdreis naar langs kleurrijke discoballen en dansvloeren. Hij nam alvast een paar kiekjes van het publiek alsof hij er al zeker van is: It’s gonna be a night to remember…

De vaste opener van de CHIC liveshow, Everybody Dance, was meteen de laatste dat niet perfect klonk. Na een beetje finetunen gaan ze meteen over naar Dance, Dance, Dance. De allereerst hit van Chic uit 1977 werd met luid gejuich onthaald door het publiek vol nostalgiezoekers. Letterlijk iedereen begon te dansen. The Discotrain has arrived!

Instrumentenconversatie

De jaren 70 en 80 in de discoscene, wat een heerlijke tijd moet dat geweest zijn. Tijdens I Want Your Love kwam er een kleurrijke dansvloeranimatie op het scherm en werd er nog steeds stevig gedanst op de kasseien van Lokeren. De stemmensalvo’s van de twee muzes die Nile deze keer meebracht, schoten iedereen naar hogere sferen. De muzikanten leken recht uit een amerikaanse talkshow te komen. Strak in pak bleven ze solo’s afwerken alsof het kinderspel was. Eéntje voor Nile, ééntje voor de trompettist, Eéntje voor Nile, ééntje voor de drummer etcetera etcetera.

Niles invloed op muziekcarrières van allerhande artiesten en de zowat de hele muziekgeschiedenis van de laatste 40 jaar is eindeloos. Om dat nog eens extra in de verf te zetten werd DE medley ingezet. Diana Ross – I’m Coming Out & Upside down, Sister Sledge – He’s The Greatest Dancer & We Are Family & Lost In Music & Thinking Of You, Modjo – Lady, Madonna – Like A Virgin, Duran Duran – Notorious, Sheila & B-Devotion –Spacer, …

Kippenvel in het kwadraat

Na 23 jaar is CHIC er weer eens in geslaagd om een nummer 1 hit te halen met I’ll Be There dat overigens nog even funky klinkt als in hun gloriejaren. Het nummer gaat gepaard met een prachtige videoclip vol oud en nieuw beeldmateriaal. De meeste recente samenwerking was met Daft Punk op hun album van het jaar 2013 Random Access Memories. De superhit van vorig jaar, Get Lucky, werd voorafgegaan door een korte speech over Niles overwinning tegen prostaatkanker. Voor hem is Get Lucky een lied om het leven te vieren. De longen werden leeggezongen om dit fijn popnummer nog meer op smaak te brengen.

De drummer vraagt of iedereen er nog zin in heeft en er klaar voor is om het feestje nog wat meer te laten bruisen. Hij zingt zelf Let’s Dance van David Bowie en zet daarmee de laatste achtbaan van danspasjes en jeugdsentiment aan met megahits Le Freak en Good Times (met extra Rapper’s Delight van The Sugarhill Gang) die niet konden ontbreken.

Na een concert van zo’n kaliber kan je alleen maar vol ongeloof nagenieten. Een show voor in de geschiedenisboeken waarmee ieders liefde voor livemuziek alleen maar kan groter worden.

Giorgio Moroder: The bompa, the legend

Op je 75ste een dj-set starten om 1:15 ’s nachts, het is niet iedereen gegeven. Hij is ongetwijfeld een legende in de dansbare muziek en werd door Nile Rodgers nog aangekondigd als een de koning van Electronic Dance Music, EDM voor de vrienden. Grappig was het dan ook hoe hij Tomorrowland combineerde met Yesterdayland.

Toch moet het gezegd worden, Giorgio deed helemaal niets op het podium. Jammer, zo geeft hij dus ook geen meerwaarde aan je ticket. Misschien toch eens aan je pensioen denken meneer Moroder? Hieronder zijn absolute klassieker met Donna Summer, I Feel Love.

Meer
Lees meer...