De vluchtelingen uit het Midden-Oosten en Afrika, die al maanden in grote groepen naar Europa proberen over te steken, mogen niet veel bagage met zich meedragen. Hun tocht is immers zo al gevaarlijk genoeg, en in de boten en vrachtwagens reizen ze opeengepakt als sardines in een blik. The International Rescue Committee maakte enkele foto’s van de inhoud van hun bagage. Wedden dat jij ongeveer hetzelfde zou meenemen?

Deze week groeide de oproep om de vele vluchtelingen op te vangen, nadat een beeld van een verdronken jongetje de voorpagina’s van de kranten haalde. Smokkelaars beloven de vluchtelingen een veilige reis, maar in werkelijkheid zijn de lekkende bootjes en de vrachtwagens zonder zuurstof levensgevaarlijk. Vaak gooien ze hun laatste bezittingen overboord om de boot lichter te maken. Zij die hun doel wel bereiken, hebben enkel wat noodzakelijke dingen mee. Deze beelden zijn afkomstig van International Rescue Committee.

1. Aboessa (moeder – 20 jaar) uit Damascus, Syrië

Toen de oorlog uitbrak in Yarmouk, een onofficieel kamp voor Palestijnen ten zuiden van Damascus, slaagde Aboessa er samen met haar man en hun tien maanden oude dochter Doua in te ontsnappen. Ze staken de grens met Turkije over en hielden zich een week verborgen in een ander kamp. Daar sprongen ze in een rubberen bootje om naar de veilige kusten van Europa te varen.

De Turkse politie stopte hen, en nam de motor van de boot weg, zodat ze terug moesten varen. Maar de vluchtelingen zetten door en peddelden door de sterke stroming met geïmproviseerde roeispanen.

“Alles is voor mijn dochter, om haar te beschermen tegen ziekte. Toen we in Griekenland aankwamen, heeft een vriendelijke man me twee potten voedsel gegeven. Een andere man gaf ons koekjes en water toen hij mijn baby zag.”

Haar bagage: een hoed voor de baby, allerlei medicatie en een flesje steriel water, een pot met babyvoedsel, een kleine voorraad servetten die als luier kunnen dienen, een paar babykousen, pijnstillers, zonnebrandcrème, tandpasta, persoonlijke documenten (zoals een overzicht van de inentingen van de baby), een portefeuille, een hoofdband, en een lader van een gsm.

2. Omran (6 jaar) uit Damascus, Syrië

De kleine Omran is op weg naar Duitsland, waar hij met zijn gezin van vijf bij familie gaat leven. Zijn ouders wisten dat ze veel door bossen gingen reizen, en hebben zich in hun bagage daarop voorzien.

Zijn bagage: één broek, één shirt, een injectiespuit voor noodgevallen, marshmallows en een blikje met zijn favoriete snackje, zeep, een tandenborstel en tandpasta, en verbanden.

Iqbal (17 jaar) uit Kunduz, Afghanistan

Deze tiener uit Afghanistan heeft al veel meegemaakt tijdens zijn reis. Hij moest de kogels ontwijken om Kunduz te ontvluchten. Via Iran is hij dan naar Turkije gegaan. Daar nam hij de boot naar Lesbos, maar nu weet hij niet goed wat zijn volgende bestemming is. Hij houdt contact met een vriend die al in Duitsland geraakt is, maar hij heeft ook nog een broer die in Florida studeert.

“Ik wil een blanke huid en puntig haar – ik wil niet dat ze weten dat ik een vluchteling ben. Ik vrees dat iemand me zal zien en de politie zal bellen omdat ik hier illegaal ben.”

Zijn bagage: één broek, één shirt, één paar schoenen en één paar kousen, shampoo en haargel, een tandenborstel en tandpasta, gezichtscrème, een kam, een nagelknipper, verbanden, 100 Amerikaanse dollar, 130 Turkse lira, een smartphone en een reservetoestel, en SIM-kaarten voor Afghanistan, Iran en Turkije.

Anoniem (apotheker – 34 jaar) uit Syrië

Toen de oorlog in Syrië uitbrak, haalde de vader van de apotheker herinneringen op uit Duitsland, waar hij acht jaar gewoond heeft toen hij daar aan geneeskunde deed. De zoon wil een gelijkaardig leven met hoop en vrede. Daarom vluchtte hij met zijn familie naar Turije, waar een smokkelaar hem een reis naar Europa beloofde te regelen.

Met één tas rond zijn borst gebonden stapte hij met 53 anderen in een veel te kleine roeiboot. Het mag een mirakel heten dat de overtocht veilig verlopen is. Hun boot geraakte wel lek en de inzittenden moesten 45 minuten in het water doorbrengen. Uiteindelijk heeft de Griekse kustwacht hen gered.

“Ik moest mijn ouders en mijn zus in Turkije achterlaten. Daarom dacht ik, als ik op deze boot moet sterven, dan wil ik tenminste met de foto’s van mijn familie bij me doodgaan.”

Zijn bagage: geld (ingepakt om het tegen water te beschermen), een oude telefoon (die nat en onbruikbaar is) en een nieuwe smartphone, gsm-laders en een hoofdtelefoon (en een extra batterijlader), een USB-stick van 16GB met familiefoto’s.

Nour (kunstenaar – 20 jaar) uit Syrië

Nour heeft een passie voor muziek en kunst. In Syrië speelde hij al zeven jaar gitaar en hij schilderde. Toen hij de bommen en geweerschoten hoorde naderden, nam hij alles wat hem dierbaar is, om vervolgens naar Turkije te vluchten.

“Ik heb Syrië met twee koffers verlaten, maar van de smokkelaars mocht ik er maar eentje meenemen. In de andere zaten mijn kleren. Dit is alles wat ik nog heb.”

Zijn bagage: een kleine zak met persoonlijke documenten, een rozenkrans (gekregen van een vriend), een horloge (van zijn vriendin, maar het heeft de reis niet overleefd), een Syrische vlag, een Palestijnse talisman, zilveren en houten armbanden (geschenken van vrienden), een gsm en een Syrische SIM-kaart, een identiteitskaart, en één shirt.

Een gezin uit Aleppo, Syrië

Deze familie is alles kwijt. Toen ze Syrië verlieten, droeg ieder gezinslid één of twee zakken met zich mee. Tijdens hun reis door Turkije en dan naar Griekenland, begon hun boot te zinken. Uiteindelijk konden ze slechts één zak redden.

“Ik hoop dat we sterven. Dit leven is de moeite niet meer. Iedereen heeft de deur voor ons gezicht gesloten, er is geen toekomst.”

Hun bagage: één shirt, één jeansbroek, één paar schoenen, toiletgerief, één pamper, twee kleine kartonnen melk en wat koekjes, persoonlijke documenten en geld, maandverband, en een kam.