De regering van de Spaanse regio Valencia heeft aan paella een speciale wettelijke bescherming verleend. Opgemerkt wordt dat het gerecht een cruciaal onderdeel vormt van het regionale culturele erfgoed. Valencia hoopt dat de wettelijke bescherming uiteindelijk ook in een internationale erkenning zal uitmonden.

De regionale bescherming van het gerecht gaat gepaard met een aantal omkaderende maatregelen, onder meer met verder wetenschappelijk onderzoek en documentatiewerk, dat ervoor dient te zorgen dat de kennis over het gerecht naar de volgende generaties wordt doorgegeven.

Internationale uitstraling

Volgens de lokale autoriteiten vormt paella het hart van de gastronomische traditie van Valencia. “Het product is ook één van de meest prestigieuze Spaanse merken met een internationale uitstraling geworden”, voeren ze aan.

Opgemerkt wordt dat de oorsprong van de paella teruggaat naar La Albufera, het moerasgebied ten zuiden van Valencia. “Daar werd het gerecht gekookt om de lokale boerenbevolking te voeden”, merken de experten op.

“Op het einde van de negentiende eeuw werd de paella echter geëxporteerd naar onder meer het strand van Malvarrosa en de eethuizen in de steden Castellón en Alicante.”

“Paella vormt de kern van de traditionele Valenciaanse keuken en is een fundamentele hoeksteen van de gastronomie van de regio”, stippen de experts aan. “Paella is echter veel meer dan een gerecht. De bereiding van paella mondt immers uit in een sociaal fenomeen, waarbij vaak ook de consument actief wordt betrokken.”

“Bovendien is het gerecht het uithangbord van het ecosysteem van de regio Valencia. De bestanddelen van de paella weerspiegelen immers perfect de samenstelling van de lokale teelten en oogsten.”

Arabieren

“De oorsprong van het gerecht gaat terug tot 330 jaar voor de Christelijke tijdrekening, toen rijst door Alexander de Grote naar Europa werd gebracht”, zeggen de experts.

“Toch zou er in de regio pas sprake worden van een grootschalige rijstproductie nadat de Arabieren in het gebied arriveerden en aan de lokale teelttechnieken en irrigatiesystemen belangrijke verbeteringen aanbrachten.”

“In de achttiende eeuw dook in een manuscript met recepten de eerste verwijzing naar paella op. De voorbije eeuw raakte het gerecht echter ook buiten de eigen regio bekend.”

“Dat mondde uit in een hoogtepunt in de jaren zestig van de voorbije eeuw, toen buitenlandse toeristen massaal Spanje binnenstroomden en tijdens hun vakanties met het gerecht kennis maakten.”

Een specifieke omschrijving van het recept voor paella wordt niet gegeven. “Het gerecht kent immers veel versies en stijlen”, aldus de lokale autoriteiten.

Wel wordt opgemerkt dat de traditie vereist dat paella met een houten lepel wordt gegeten. “Maar omdat deze gewoonte tegenwoordig niet langer op grote schaal wordt beoefend, wordt hier de keuze aan de individuele eter overgelaten”, luidt het.

Nu paella op een regionale bescherming kan rekenen, willen de autoriteiten ook aan een internationale erkenning werken. “Uiteindelijk is het de bedoeling om paella te laten opnemen in het immateriële culturele werelderfgoed van de Unesco, de cultuurorganisatie van de Verenigde Naties”, wordt er bevestigd.

(kg)