De Amerikaanse ruimtevaartorganisatie NASA plant al in 2024 een terugkeer naar de maan, met een permanente basis op het hemellichaam. Om het van energie te voorzien, zet het in op kernenergie. De hoop is dat we op die manier Mars sneller kunnen bereiken vanaf de springplank op de maan.

Hoewel geen enkel levend wezen op aarde sinds 1972 voet op de maan heeft gezet, is de NASA van plan van de aangekondigde terugkeer naar de maan gebruik te maken om een permanente aanwezigheid te vestigen. Maar een maanbasis kan niet worden geïmproviseerd en alvorens zelfs maar te denken aan het huisvesten en voeden van toekomstige kolonisten, moet worden nagedacht over een betrouwbare en duurzame energiebron. Het is immers deze bron die hen in leven zal houden: verwarming, verlichting, zuurstofrecycling: alles, werkelijk alles, vereist stroom.

Zakreactor

Maar voor deze cruciale vraag heeft de Amerikaanse ruimtevaartorganisatie al een kant-en-klare oplossing: kernenergie. Zij heeft zojuist haar plan onthuld om een kernreactor te vervoeren en op de maan te installeren. De NASA en het Amerikaanse Ministerie van Energie (DOE) doen nu een beroep op het bedrijfsleven in de VS om ontwerpen in te dienen voor systemen voor de opwekking van elektriciteit uit kernsplijting die op het maanoppervlak zouden kunnen werken en klaar zouden zijn om in de komende jaren naar de maan te worden gelanceerd. De NASA en DOE zullen tegen eind februari 2022 de meest veelbelovende voorstellen selecteren, en zullen deze concepten over een periode van 12 maanden helpen ontwikkelen. Het doel: een energiebron op de maan binnen 10 jaar.

Om dit te bereiken stelt het agentschap zich een vrij kleine machine voor, die een maanlander kan geplaatst worden, of zelfs, waarom niet, gemonteerd op een rover. Het zou 10 kilowatt elektriciteit moeten kunnen produceren, genoeg om een paar huizen hier op aarde van stroom te voorzien. De NASA schat dat zij uiteindelijk 40 kilowatt op de maan zou moeten produceren om faciliteiten van stroom te voorzien waar ongeveer 30 mensen gedurende een periode van tien jaar zouden kunnen verblijven. Dit zou ruimte laten voor de volgende doelstelling: nog verder gaan.

De Mars-doelstelling is een stap dichterbij gekomen

Het Amerikaanse ruimtevaartagentschap heeft een tot nu toe ongerealiseerd project op tafel gelegd: een ruimteschip dat door kernenergie wordt aangedreven. Een ruimteschip dat sneller en verder kan zonder dezelfde hoeveelheid brandstof. Op aarde heeft dit idee altijd geleid tot vrees voor de gevolgen van een ongeluk tijdens het opstijgen, maar het is onmiddellijk beter uitvoerbaar op de maan, waar er minder zwaartekracht is dan op aarde. Maar voorlopig zijn we er nog niet: NASA blijft met beide benen op de grond staan, en haar Artemis-project zet in op een terugkeer van de mensheid naar Selene tegen 2024.

(kg)