Er is in de media natuurlijk al van alles over gezegd, maar is het niet tijd dat jullie het hele verhaal horen van een fan die er zelf bij is geweest? Na al het drama op social media, en zelfs op TV, hierbij het verhaal van een fan die zelf twee uur in de rij heeft gestaan voor een handtekening en foto met Marthe, Hanne en Klaasje.

Speciaal voor K3 zou ik helemaal uit Amsterdam komen. Al ver voordat ik überhaupt in België was werd ik zenuwachtig. Ik had al gelezen op de Facebookpagina van Media Markt dat het heel druk zou worden, dat K3 maar twee uur kon blijven en dat ze niet konden garanderen dat iedereen ook bij K3 kon komen. Toen er daarna op diezelfde pagina stond dat er maar 800 mensen bij K3 konden komen, vond ik het al helemaal eng. Zeker toen mensen aangaven al om 7 uur ’s ochtends te willen komen wachten. Ik kon namelijk pas om half tien, een halfuur voordat de deuren zouden openen, bij Media Markt aanwezig zijn.

Gelukkig was ik een kwartier eerder bij de bushalte in Berchem, waar bus 21 mij naar de Kernenergiestraat in Wilrijk zou brengen, bij de Media Markt. Kwart over negen was gelukkig nog precies op tijd. Ik was denk ik de 700e tot 750e, want na nog zo’n kleine honderd mensen die na mij arriveerden werd de rij met een hek afgesloten.

Zou K3 echt tijd hebben voor zoveel mensen?

Allemaal gezinnetjes, vaak met jonge kindjes in regenboogjurkjes, die in tranen uitbarstten bij het horen van het nieuws dat ze niet meer in de rij mochten aansluiten. Ook in de rij zelf waren de mensen niet heel vrolijk. Toen we om half elf, een halfuur nadat de deuren open waren gegaan, nog steeds niet eens in de buurt waren van de ingang, begonnen de mensen achter mij zich zorgen te maken. Zou K3 echt nog tijd hebben voor zoveel mensen? Ze moesten namelijk echt om 12 uur weg.

Er bleven gezinnetjes met jonge kinderen komen, maar die werden allemaal gewezen op de “alternatieve route”. Dit hield in dat ze via de normale ingang de Media Markt in konden, en dan K3 vanaf een afstandje aan de tafel konden zien zitten. Ook kregen ze een voorgesigneerde kaart mee.

Op zich werden we in de rij goed verzorgd. Iedereen kreeg een tasje met daarin een zak chips, K3 koekjes en een pakje chocomel of fristi. Ook werd er koffie en water uitgedeeld en hoe dichter we bij de deur kwamen, hoe beter de lekkernijen werden. Uiteindelijk waren er zelfs gratis suikerspinnen voor iedereen!

Controle op cd van 10.000 Luchtballonnen

De route naar de tafel waar K3 zat kwam langs alle K3 merchandising die Studio 100 kon aanbieden, met zowel Hanne, Klaasje en Marthe als Karen, Kristel en Josje erop. Koekjes, mokken, verkleedjurkjes, stickerboeken, stempelsets, vriendeboekjes … Allemaal met interessante prijskaartjes eraan. Zo interessant dat de meeste ouders er wel voor vielen.

Toen we zo rond elven eindelijk de deur bereikten, werd bij iedereen gecheckt of ze de cd van 10.000 Luchtballonnen wel al in hun bezit hadden. Iedereen kreeg een sticker op zijn cd of werd gevraagd het album ter plekke te kopen. En dat was niet het enige dat ter plekke gekocht kon worden.

Het was wel grappig, het sfeertje in de Media Markt. Terwijl nummers als Rettettet, Woef en Jodelee luid door de winkel speelden, werd op alle televisieschermen die werden aangeboden de videoclip van 10.000 Luchtballonnen afgespeeld. Het was ook wel komisch dat de mensen die voor een televisiescherm kwamen door de K3-rij heen moesten om de televisie te selecteren. Daardoor stond de rij dan weer een hele tijd vast en moesten beveiligers ervoor zorgen dat iedereen wel op zijn plek bleef staan.

“Eindelijk was K3 in zicht”

Eindelijk was K3 in zicht. Of eigenlijk, Marthe was in zicht. Het was leuk om ze toch te zien na een hele ochtend in de kou te hebben gestaan voor de Media Markt (en in mijn geval ook tweeënhalf uur onderweg te zijn geweest natuurlijk). Ik pakte de cd uit mijn tas, haalde het boekje uit het hoesje en precies op het moment dat ik eindelijk blij was dat ik mijn cd ging laten signeren, kwam er een medewerker van Media Markt naar de rij.

“Sorry, K3 zal geen cd’s meer signeren in verband met tijdgebrek. Jullie kunnen allemaal alleen nog met ze op de foto en krijgen een voorgesigneerde kaart.”

Alleen een foto

Goed, een kaartje is ook leuk. Maar toch was iedereen in de rij teleurgesteld. Iedereen was gekomen naar de signeersessie om zijn cd te laten tekenen. Sommige mensen hadden zelfs de cd daar gekocht om die reden. En wat is nou een signeersessie als je er niet aan handtekeningen kan komen? Ik had veel kinderen in de rij zo blij horen vertellen dat ze de cd op school zouden laten zien, maar dat kon dus allemaal niet meer. Ook ik deed teleurgesteld mijn cd weer in mijn tas.

Gelukkig ging het allemaal wel een stuk sneller met de rij toen iedereen alleen een foto kreeg. Iedereen kreeg maar een kans en werd zo snel mogelijk weer weggeduwd. Een beetje verlegen vroeg ik aan de man die achter me stond of hij ook een foto van mij wilde maken met K3, omdat ik niet echt vertrouwde op de fotograaf van Media Markt. Hij vond het prima en zou de foto naar mij mailen.

Toen het eindelijk mijn beurt was om K3 te ontmoeten leek de Media Markt niet al te enthousiast met weer zo’n volwassen fan, maar Marthe en Klaasje vonden het allebei heel erg leuk. Klaasje herkende me nog van de vorige keer dat ik haar zag en begroette me hartelijk. Marthe nodigde me uit om bij d’r op de tafel te komen zitten voor de foto. Angstig zocht ik de camera. Ik moest wel in de goede camera kijken, anders keek ik straks nog in de verkeerde.

“Ik besefte dat ik het vreselijk vond”

Nadat we de foto maakten werd ik gelijk door een medewerker van de Media Markt aan mijn arm meegetrokken naar het tweede deel van de rij. Waarvoor ik in de rij stond, wist ik niet, maar wel dat ik er K3 shampoo, K3 koekjes, K3 pennen en meer kon kopen. Aan het einde van de rij kreeg ik dan eindelijk mijn voorgesigneerde kaart.

Maar de kaart was helemaal niet gesigneerd. Er stonden drie geprinte handtekeningen op. Ieder kaartje was een exacte kopie van de vorige. Ook dit was weer heel teleurstellend. Maar goed. Ik maakte nog een paar foto’s van K3 die aan de tafel zat en wist niet of ik blij was met hoe het was gegaan of dat ik het vreselijk vond.

Ik besefte me snel genoeg dat ik het inderdaad vreselijk vond. De laatste wachtenden waaraan was beloofd dat ze K3 nog zouden ontmoeten werden weggestuurd. K3 had geen tijd meer. Ze kregen allemaal nog een geprint kaartje en dat was het dan. Zelfs de laatste mensen, die bij de “gelukkige 800” zaten, kregen niet eens de kans om K3 te ontmoeten.

“Zoveel teleurgestelde mensen”

Ik vind het heel vervelend voor alle mensen die uren hebben gewacht, waarvan maar een klein percentage K3 ook echt heeft ontmoet en daarna weggingen met een geprint kaartje en een kleine kans op een goede foto, terwijl iedereen een gesigneerde cd en een foto beloofd was.

Toen ik later op de Facebook-pagina keek, werd ik al helemaal ongelukkig. Het was verschrikkelijk. Zoveel teleurgestelde mensen hadden gereageerd met foto’s van hun huilende kindjes. Dat vind ik zelf ook een beetje overdreven, maar ik had ook gezien hoe bot en ruw ze werden weggestuurd. Terwijl de mensen in de rij suikerspinnen kregen, werd hen zonder pardon gezegd dat ze niet welkom waren.

Ondanks alles toch een kei leuke dag

Wat ik ook heel erg vond was dat de meeste foto’s verschrikkelijk waren geworden. Het enige wat je kreeg was een foto, maar bij de meeste foto’s zitten de mensen ongemakkelijk voor de tafel op de grond of staat er een Media Markt medewerker bij. Of zelfs voor K3 en/of de fans. Sommige mensen klaagden zelfs dat hun foto nooit is geplaatst. Media Markt kwam dan met het excuus dat deze was mislukt.

Maar goed, ondanks alles vond ik het toch een leuke dag. Ik had K3 wel ontmoet namelijk en het was leuk om ze nog eventjes te zien. Mijn foto was ook leuk geworden en ik had gratis chips en suikerspinnen gekregen. En nog een hele middag in Antwerpen erbij. Niks mis mee. Ik ben blij!