Brusselse jongeren maken hun eigen toekomst: “Niet dromen is gewoon overleven”

Koningin Mathilde bracht in het kader van het sociaal project Une Etoile/Un Destin een bezoek aan een school in Molenbeek om er naar Brusselse jongeren te luisteren. Wat ze hoorde was vooral de ambitie en strijdvaardigheid van een generatie vol diversiteit: “Geef nooit gelijk aan iemand die zegt dat je iets niet kunt!”

Op internationaal niveau stond Molenbeek de jongste maanden in de hoek waar de klappen vielen. Een kweekvijver van religieus geweld. Hoofdstad van terreur. Symbool voor de mislukte integratie. Leven in een Hellhole. Een generatie Brusselse jongeren die gedoemd is tot mislukking?

Niet als het van de jongeren zelf afhangt. Met veel passie en ambitie richtten enkele onder hen zich tot koningin Mathilde. Dankzij het sociaal project Une Etoile/Un Destin, dat strijdt tegen schooluitval en mislukking bij jongeren, kregen zij hun leven (weer) op de rails. Het project werd door het gelijknamige Koningin Mathildefonds dan ook gelauwerd met een geldprijs. “Jullie hebben allen een stem en elke stem telt. Laat ze gelden voor de volgende generaties. Wij hebben het volste vertrouwen in jullie”, prees de majesteit de organisatie en jongeren.

Diversiteit

Het opzet van Une Etoile/Un Destin is om een bekende mediafiguur gedurende een jaar een groep jongeren te laten begeleiden en die te inspireren. RTFB-journaliste Hadja Lahbib nam die eer deze keer voor haar rekening. “Wat ik uit eigen ervaring geleerd heb, is dat je niets bereikt zonder obstakels. Niemand geraakt zomaar ergens, dat heb ik deze jongeren moeten leren. Velen onder hen werden al ontmoedigd door racisme maar het feit dat je niet hier geboren bent, is juist een kracht”, vertelt Lahbib vol overtuiging.

De 19-jarige Julie is een smeltkroes van culturen. Ze verhuisde van Colombia naar Brussel maar haar roots liggen naar eigen zeggen in Italië. “Wat ik door dit project begrepen heb, is dat niet je sociale positie of de stand van je familie bepaalt wat je bereikt in het leven. Van groter belang is wat je op school leert en doet en waar je van droomt. Une Etoile/Un Destin is als een vlam voor mij. Het licht dat in de duisternis kwam en dat mij de weg wijst. Jullie allemaal (wijst rond), jullie zijn de wereld van morgen!”

Hamza, een stevige twintiger met Marokkaanse roots, veert recht. “Deze school en dit project hebben mijn ogen geopend. Het PMS (centre psycho-médico-sociaux, red.) raadde me elektromechanica aan, ook al heb ik daar geen enkele interesse en ambitie voor. Pas toen ik me aansloot bij Une Etoile/Un Destin werd ik naar waarde geschat. Ik ben kine gaan studeren en wou aanvankelijk sportleraar worden. Daarna vatte ik het idee op om bij de politie of zelfs het leger aan de slag te gaan. Momenteel werk ik als brandweerman. Ik wil mijn land dienen en op deze manier kan ik iets teruggeven aan deze samenleving. Vive la Belgique! Vive la reine et le roi! Et vive Molenbeek!”

Dromen

Raja (21), een meisje met een omvangrijke bos krullen en een zelfzekere glimlach, kreeg dankzij het project de kans om naar New York te gaan en er de belangrijkste functionarissen van de VN te ontmoeten. “Bij al dat belangrijke volk ontdekte ik wat ik wil in mijn leven: journaliste worden”, zegt ze met fonkelende ogen. “Dat is mijn droom en niet is belangrijker dan dromen. Als we niet dromen doen we eigenlijk niets anders dan overleven.”

Maria (21), een Oekraïense die tien jaar geleden naar Molenbeek kwam, is het daar volmondig mee eens. “Iedereen heeft dromen en iedereen hier kan dingen waarmaken. Maar je moet bereid zijn te vechten om ze waar te maken.”

Gelijk

Ook voor Jhean (19) opende Une Etoile/Un Destin deuren. Hij vluchtte uit het door corruptie geteisterde Brazilië naar België en studeert nu business en management aan de Solvay. Hij stampte zelfs al een eigen bedrijfje uit de grond maar toch liggen zijn dromen elders.

“Al sinds mijn achtste ben ik bezig met muziek. Mijn grote droom was altijd al om artiest te worden. Dankzij dit project heb ik ontdekt dat dat mogelijk is. De wereld lijkt voor mij sindsdien kleiner geworden in de zin dat alles gewoon toegankelijker is dan toen ik in dat kleine dorpje in het grote Brazilië woonde. Ik ga binnenkort muziek studeren in de VS (glundert). Als ik iets geleerd heb, dan is het dat je nooit gelijk mag geven aan iemand die zegt dat je iets niet kunt!”

© 2016 – C.H.I.P.S. StampMedia – Jef Cauwenberghs