“Eeeeyooooh, listen what I saaayooo-oooh.” – “Ca-li-fornia rest in peace!” – “Dream of Californicaaatioooon.” – “Sometimes I feel like I don’t have a partner…” Wedden dat je deze strofes met de juiste melodie meezong (al dan niet in je hoofd)? Red Hot Chili Peppers (of kortweg de Peppers) maken al sinds 1983 muziek en hebben al enkele hits achtergelaten voor alle volgende generaties, maar er zijn nog zoveel parels die in minder of geen hitparades stonden en toch de moeite zijn om naar te luisteren. Laat ons er per album ééntje uitkiezen.
1. True men don’t kill coyotes
The Red Hot Chili Peppers, 1984
Het eerste nummer dat een clip kreeg, al verscheen het niet als echte single. Het dook hier en daar wel op in regionale hitlijsten, maar bekend waren ze destijds nog niet. Het is nog in de stijl die ze begin de jaren 80 hanteerden: funk rock, gecombineerd met wat rap. Als je dit album van de Peppers afspeelt, is dit het eerste nummer dat je te horen krijgt. Het geeft meteen een indruk van hoe ze begonnen zijn, maar vooral de baslijn van Flea herken je uit de duizend. Leuk weetje: het is sinds 1987 nooit meer live gespeeld, op één keer na in 1989. Flea speelde de intro, maar verder dan dat ging het niet.
2. If you want me to stay
Freaky Styley, 1985
Het tweede album van de band verscheen amper een jaar na het eerste – wat een verschil met nu, eigenlijk. De funk keert ook weer in élk nummer terug, waarbij ‘Hollywood (Africa)‘ en ‘Catholic School Girls Rule‘ misschien een belletje doen rinkelen, maar wellicht deze niet. ‘If you want me to stay‘ is een cover van het in 1973 door Sly and the Family Stone uitgebrachte, gelijknamige nummer. Het is een perfecte “verpeppering” van het originele nummer, als je dat op zo’n manier kunt zeggen, natuurlijk. Het album op zich werd regionaal én nationaal goed onthaald, maar in het buitenland zou de eigenaar van een platenzaak je nog naar een restaurant doorverwijzen als je hem vroeg om Red Hot Chili Peppers.
3. Party on your pussy (Special secret song inside)
The Uplift Mofo Party Plan, 1987
“I want to party on your pussy, baby”. Moet er een tekening bij gemaakt worden? Ik dacht het ook niet. Het nummer gaat over seks en is zeker niet het enige niet zo subtiele nummer van de Peppers dat over de liefdesdaad gaat. De States zijn echter niet altijd even open-minded: het alom bekende label ‘Parental advisory – explicit content‘ prijkt aan de overkant van de Atlantische Oceaan op meerdere albums van de band en zo ook op dit. Tijdens de originele release van het album stond er nog ‘Special secret song inside‘ op de achterkant, tegenwoordig staat daar de initiële titel ‘Party on your pussy‘. Het album, waarop we ook ‘Me and my friends‘ en ‘Fight like a brave‘ terugvinden, is het laatste met Jack Irons op de drums en Hillel Slovak aan de gitaar, nadat deze laatste overlijdt aan de gevolgen van een overdosis heroïne in 1988. De band heeft het moeilijk, ze zijn één van hun beste vrienden kwijt. Jack Irons stapt uit de groep, maar Anthony en Flea gaan door en zullen in de toekomst enkele nummers uitbrengen die volledig aan Slovak gewijd zijn.
4. Pretty Little Ditty
Mother’s Milk, 1989
In 1989 staat de band er weer met een nieuw album en een nieuwe andere helft bij de twee originele groepsleden. Chad Smith doet de drums en John Frusciante, die eigenlijk gewoon een fan van Hillel Slovak en de band was, neemt de gitaar voor zijn rekening. Het album ‘Mother’s Milk‘ betekende de eerste bekendheid buiten de Staten. We vinden er onder andere ‘Knock me down‘, ‘Taste the pain‘ en een cover van Stevie Wonder’s ‘Higher Ground‘ op terug. Maar deze instrumentale ‘Pretty Little Ditty‘, geschreven door Flea en nieuwkomer Frusciante, zul je wellicht ook herkennen. Een deel ervan werd gebruikt in de hit ‘Butterfly‘ van Crazy Town in het jaar 2000. De versie die je hier kunt beluisteren is de originele; op een geremasterde uitgave van het album uit 2003 vind je een langere versie.
5. Breaking The Girl
Blood Sugar Sex Magik, 1991
‘Blood Sugar Sex Magik‘ (neen, dat laatste woord is geen typfout) is één van dé albums van 1991 en betekende de grote doorbraak waar de Peppers acht jaar naartoe hebben gewerkt. ‘Under the bridge‘, ‘Suck my kiss‘, ‘Give it away‘: je kunt ze wellicht alle drie meezingen. Het album, dat 17 nummers bevat, gaat meer de alternatieve toer op met verschillende soorten songs die toch perfect in het plaatje passen. Maar kent u deze eigenlijk? ‘Breaking the girl‘ was de vierde single van het album en eigenlijk een vergeten plaatje. De drumsolo op het einde is door de hele band ingedrumd op alle potten, pannen en aanverwanten die ze maar konden vinden. Het resultaat mag er zijn: het geeft de turbulentie van de relatie tussen frontman Kiedis en ex-vriendin Carmen Hawk weer, waar het nummer ook over gaat.
6. One Big Mob
One Hot Minute, 1995
Het zesde album van Red Hot Chili Peppers is het kind dat waarschijnlijk niet levensvatbaar was, maar toch geboren werd. Met alle gevolgen van dien. Is het slecht? Neen. Kon het beter? Volmondig ja. Het album had van tevoren enkele nadelen die het de kans op succes beperkten. Om te beginnen stond het in de schaduw van grote broer ‘Blood Sugar Sex Magik‘ uit 1991, die het waanzinnig goed had gedaan. Daarbovenop was er een gat van vier jaar tussen albums vijf en zes (het langste tot dan), wat natuurlijk extra hoge verwachtingen schept. En de grootste reden: John Frusciante stapte wegens een drugsverslaving uit de band. Hij werd vervangen door Dave Navarro (Jane’s Addiction), die een andere stijl hanteert dan Frusciante, wat duidelijk hoorbaar is. Het album heeft mooie nummers als ‘Aeroplane‘ en ‘My friends‘, maar commercieel was het zeker geen reden tot feesten. Toch stel ik aan u voor: ‘One big mob‘. Zes minuten waarin veel verschillende stukken aan elkaar worden genaaid met als bindmiddel het gekrijs van een baby. Leuk weetje: de baby van Dave Navarro! Zo liet hij toch een persoonlijke stempel achter, want enkel tijdens dit album maakte hij deel uit van de band. Tijdens een optreden van RHCP zult u er wellicht ook niet aan herinnerd worden: heel zelden spelen ze nog eens ‘Aeroplane‘, maar meer dan dat wordt het niet. Denken aan pijn zorgt voor pijn, waarschijnlijk?
7. Purple Stain
Californication, 1999
Genezen en wel stond hij er weer: Frusciante bouwde mee aan het nog steeds best verkochte album van de band: ‘Californication‘. Ze knallen je boxen open met ‘Around the world‘ en gaan via ‘Otherside‘ en titeltrack ‘Californication‘ verder naar ‘Road Trippin‘. Onderweg passeer je ook ‘Purple stain‘, dat weer op minder subtiele wijze het liefdesspel omschrijft: “To finger paint is not a sin, I put my middle finger in, your monthly blood is what I win, I’m in your house now let me spin”. De teruggekeerde gitarist komt ook in het nummer voor, maar de apotheose is toch het geweldige klankenspel dat dubbel en dik bewijst wat voor goede muzikanten het zijn. Probeer zeker eens deze live-versie uit die ze in 2003 bij Slane Castle brachten. Stilzitten is sterk af te raden.
8. Venice Queen
By The Way, 2002
‘By The Way‘ zag het licht in 2002. Vanop dit album onthouden we vooral de titeltrack en meezinger ‘Can’t Stop‘, maar het laatste nummer op de plaat is misschien wel het mooiste. ‘Venice Queen‘ vertelt over Gloria Scott, een vriendin van Anthony Kiedis, die overleed aan de gevolgen van kanker. Net als Kiedis was ze ooit heroïneverslaafde, maar ze kon afkicken en hielp daarna duizenden anderen van hun verslaving af. Ze overleed in Venetië, waar ze de laatste jaren van haar leven doorbracht, vandaar de titel van deze song. Ook hier de live-versie vanop Slane Castle, omdat het kan (en eigenlijk ook een beetje moet).
9. Wet Sand
Stadium Arcadium, 2006
De fans moesten weer vier jaar wachten op het volgende album, maar ze werden wel beloond met een dubbele dosis Peppers. ‘Stadium Arcadium‘ bestaat uit de cd’s Jupiter en Mars en bevat singles als ‘Dani California‘, ‘Snow ((Hey Oh))‘, ‘Tell Me Baby‘, ‘Charlie‘ en ‘Hump De Bump‘, maar had er wellicht nog een stuk of tien kunnen uithalen. Met het album verzilverden ze 5 van hun 7 Grammy-nominaties, het meeste dat ze ooit behaalden. De vibes zaten goed, maar misschien net iets té goed… Frusciante stapte nogmaals uit de band, zonder drugsverslaving, maar met de goesting om dingen alleen te doen. Hij liet echter wel een pracht van een nummer achter: ‘Wet Sand‘, door de bandleden zelf als favoriete nummer van het album gekozen en net daarom niet als single gelanceerd. Je dient gewoon te luisteren en je begrijpt waarom dit nummer een veilig plekje op het album heeft en een verborgen cadeautje is voor iedereen die het van begin tot eind beluistert.
10. Brendan’s Death Song
I’m With You, 2011
De band ging een tijdje met vakantie. Chad Smith drumde bij Chickenfoot, Flea leerde trompet spelen en Anthony zorgde voor zijn eerste zoon Everly Bear – en u die dacht dat wij hier al vreemde namen bedachten voor kinderen, ha! Uiteindelijk stuurde men de wereld in dat John zou worden vervangen door Josh Klinghoffer, die al enkele jaren mee toerde en tweede gitaar verzorgde. Het publiek gaf hem een kans om naast gitarist de voornamelijke muziekschrijver van de band te zijn en die kans werd niet ten volle benut. Eerste single ‘The adventures of Rain Dance Maggie‘ was niet wat de fans wilden horen, de volgende singles ‘Monarchy of Roses‘ en ‘Look Around‘ waren dat evenmin en los daarvan was het echt wennen aan de snor van Anthony. En toch, en toch: ‘Brendan’s Death Song‘ is een ongewoon prachtig nummer dat mee met de rest van het album grotendeels wordt genegeerd en op dezelfde manier wordt behandeld als ‘One Hot Minute‘ (want ook nu wordt er amper nog een nummer uit dat album ten berde gebracht). Het nummer is een hommage aan de in 2009 overleden Brendan Mullen, stichter van ‘The Masque‘, een kleine punkrockclub in L.A. die veel voor de muzieksector en vooral beginnende bands (zoals de Peppers) heeft betekend. Het is een nummer dat opbouwt naar een harde apotheose, zoals we het gaarne horen. Laat u echter niet vangen: het nummer werd als laatste single bij het album uitgebracht, maar twee minuten korter. Op die manier hebben ze het toch nog weten te verkloten. Luister dus énkel naar de volledige versie.
11. Encore
The Getaway, 2016
Na het teleurstellende tiende album, stond niet iedereen nog even hard te popelen om het elfde plaatje te horen. Tot plots ‘Dark Necessities‘ de wereld werd ingestuurd en iedereen de baslijn meezong. Hun elfde album is hun échte terugkeer, want het is een plaatje, dat plaatje. Je vindt er stijlen in terug van zowat alle voorgaande albums en Josh bewijst dat hij wél een goede muziekschrijver is. We kennen ondertussen al enkele singles uit het album (en hopelijk voor u meer dan enkele die singles), maar toch is er een nummer dat u zeker nog dient te kennen. Een encore, dat kent u: de artiest verdwijnt van het podium en komt na luttele ogenblikken terug om nog een paar nummers te spelen. Maar het is ook de titel van het elfde nummer op dit album. Oorspronkelijk werd het mooie deuntje vaak aan het einde van hun concerten tijdens de ‘I’m With You‘-tour gespeeld door Josh en de baslijn werd door Flea overal waar hij kon gespeeld, om de tijd te doden wellicht. Anthony maakte er een tekst bij over genieten van het leven en ta-da: een mooi, oprecht nummer. Geniet!
Zijn dit dan de enige nummers die naast de hits nog de moeite waard zijn? Zeker niet! Voor het gemak heb ik er uit elk studioalbum één gekozen, maar ik had er bij de meeste zeker meer kunnen geven. Ga zelf op ontdekking uit, luister naar de albums van begin tot eind en schaam je niet als je na een bepaalde song nog eens terugkeert om het opnieuw te horen.