Vanochtend werd bekend dat de regering een voorstel omtrent de terugbetaling voor een bezoek aan de psycholoog heeft goedgekeurd. Vooral pijnlijk is het gebrek aan overleg met de beroepsgroep en de onderwaardering en het wantrouwen dat uit het akkoord blijken.
Tegen het einde van het jaar kan een beperkt aantal patiënten voor 11 euro naar de psycholoog, dit gedurende 4 tot 8 sessies. Voor sommige patiënten is de terugbetaling op zich een vooruitgang. Een beperkte terugbetaling is immers beter dan niets. En de minister kondigt ook aan dat dit een eerste stap is, met andere woorden dat er aan een breder financieringsmodel zal worden gewerkt. Tegelijk moet de patiënt voortaan altijd via de huisarts. Één maal als hij 4 sessies wil, tweemaal als hij er 8 nodig heeft. Het wordt voor de patiënt dus niet makkelijker om naar de psycholoog te gaan, terwijl het nu al voor heel veel Belgen moeilijk blijkt om de weg naar de psycholoog te vinden als ze met psychische problemen kampen.
Dramatisch is eigenlijk vooral het steeds terugkomende patroon inzake de manier waarop de minister met de verschillende zorgverstrekkers omgaat. Eerder dit jaar ging ze in de clinch met de kinesisten, ze negeert de terechte verzuchtingen van verpleegkundigen door ze fijntjes af te doen als ‘een gevolg van de vergrijzing’ en trapt daarmee in één adem ook de ziekenhuizen op de tenen door de hete aardappel door te schuiven. Als kers op de taart slaagt mevrouw De Block er ook in om vandaag de relatie met de psychologen onder hoogspanning te brengen met haar nieuwe voorstel.
Er wordt met dit terugbetalingsvoorstel totaal geen aandacht besteed aan de verzuchtingen van de psychologen. En grote doorn in het oog is het tarief van 45 euro waar de minister over spreekt. Dit is totaal onrealistisch en een verdere verlaging van het tarief dat, in vergelijking met onze buurlanden, al zo laag ligt (In Nederland liggen de tarieven tussen de 75 en de 120 euro, afhankelijk van welke psycholoog u consulteert). Ikzelf werk bijvoorbeeld aan een tarief van 60 euro. Niet om een exuberante levensstijl te kunnen hanteren, maar om gewoon op het einde van de maand de rekeningen te kunnen betalen. Psychologen kunnen op een dag immers maar 6, onder erg hoge werkdruk misschien 7, mensen zien. Naast patiëntencontact is er immers ook nog administratie, opleiding, inter- en supervisie, opzoekwerk, overleg,… Als je dan op het einde van de maand de rekening maakt, trek er feestdagen en annulaties, huurkosten voor een praktijk, hoge opleidings- en andere kosten, belastingen en sociale zekerheid vanaf, dan kom je snel tot de vaststelling dat een psycholoog die maximaal werkt zich niet bepaald op het bovenste deel van de looncurve bevindt. Dit ondanks vele jaren studie (meestal tussen de 6 en de 10 jaar), veel verantwoordelijkheid, hoge werkdruk,…
Verder is ook de verplichte doorverwijzing door de huisarts niet enkel voor patiënten een extra drempel, ook naar psychologen wordt daarmee een signaal van enorm wantrouwen gegeven. Psychologen zijn immers sinds jaar en dag vrij toegankelijk voor de patiënt en nu kan dat plots niet meer. Dat terwijl in de wet van 10 mei 2015 de klinisch psycholoog wordt bevestigd in zijn rol als autonoom gezondheidszorgberoep. Hiermee wordt geen multidisciplinair werken bevorderd, maar grijpt de minister onverdoken terug naar het oude hiërarchische model waarvan ze net verkondigde vanaf te willen stappen.
Is dit echt de manier waarop u jonge zorgverstrekkers als ikzelf wil motiveren om elke dag opnieuw alles van zichzelf te geven, mevrouw De Block? Is dit hoe u denkt het grote tekort aan zorgverleners te kunnen wegwerken, door een gebrek aan waardering, door onderbetaling, een te hoge werkdruk en zo meer? Bijzonder pijnlijk is de manier waarop u vooral de zorgverstrekkers de schuld geeft en wil portretteren als ‘profiteurs’, zonder in te gaan op hun verzuchtingen. Ook vanochtend deed u dit in uw reactie op Radio 1 , waarin u het voorstelt alsof psychologen meer vragen dan een huisarts. Huisartsen zien gemiddeld ongeveer 4 patiënten per uur en vragen ongeveer 25 euro per consult. Daarmee verdient een huisarts al snel 100 euro per uur, extra vergoedingen zoals bijvoorbeeld voor het openen van een Globaal Medisch Dossier of een huisbezoek niet bijgerekend. Dit is absoluut geen vingerwijzing naar de huisartsen want ze werken hier ook hard voor, maar men moet wel eerlijk zijn in de feiten.
Vandaag is voor mij als jonge en gedreven psycholoog een dag van teleurstelling. Van iemand met zo’n connectie met de sector had ik meer verwacht. Maar ik blijf ook hoopvol. Hoopvol dat u tot inkeer komt en uw discours naar de verschillende gezondheidszorgberoepen bijstelt. Van één ding hoop ik u niet te moeten overtuigen: we verdienen dat.