Rudolph en Lisa Antoune zijn een koppel uit Frankrijk met het hart op de juiste plaats. Hij heeft Liberiaanse roots en wilde constructief bijdragen aan zijn geboorteland, dat omwille van 2 burgeroorlogen en een recente ebola-epidemie gekatapulteerd werd naar de 4de plaats in de lijst van armste landen ter wereld. Daarom hebben ze samen de Libassa Ecolodge uitgebouwd: een prachtig Ecoresort met als doel het Ecotourisme in Liberia te promoten. Maar daar bleef het niet bij! Nadat ze elke dag moesten toekijken hoe wilde dieren langs de kant van de weg werden verkocht, wilden ze hier iets aan doen. In samenwerking met de lokale regering en enkele NGO’s besloten ze een groot stuk van hun domein ter beschikking te stellen om te dienen als opvangcentrum. Het begin van een mooi maar moeilijk parcours…
Er werd een samenwerking opgestart tussen de FDA (Forestry Development Authority, verantwoordelijk voor de wouden in Liberia) en SCNL (the Society for the Conservation of Nature in Liberia). Nu hadden ze nog iemand nodig om ter plaatse de boel op te starten. Ik werd geselecteerd uit een groepje geïnteresseerden, nam loopbaanonderbreking en vertrok 15 december 2016 samen met mijn vriend richting West-Afrika.
Toen ik aankwam was letterlijk de eerste steen al gelegd: er stonden enkele verblijven en er waren al enkele dieren (apen, schildpadden en krokodillen) aanwezig. Op 30 december brachten FDA-rangers de, voor ons, eerste dieren al binnen: 3 Timneh papegaaien die langs de kant van de weg werden verkocht.
Dit was nog maar het begin van een immense opdracht: het redden en rehabiliteren van een grote toestroom aan dieren. Aangezien dit opvangcentrum het eerste en enige opvangcentrum voor verschillende wilde dieren in Liberia is, had niemand een idee wat er ons te wachten stond.
Liberia heeft een lange geschiedenis wat betreft het eten van woudvlees: (mens)apen, schubdieren, krokodillen, (roof)vogels, civetten, antilopen, (zee)schildpadden,…werkelijk ALLES eindigt er op een bord! In tegenstelling tot wat de meeste mensen denken, is dit niet altijd het gevolg van armoede. Uit onderzoek is gebleken dat de meeste kopers van woudvlees tot de middenklasse behoren, en dit vlees verkiezen omwille van de lekkere smaak (Schubdieren worden bijvoorbeeld standaard genoemd als “sweet meat” (“zoet vlees”)). De ouderdieren worden gedood voor het vlees. Indien er jongen in de buurt of op de moeder aanwezig zijn, worden deze verkocht als huisdier. Dit is voornamelijk het geval bij apen, aangezien de jongen zich aan de moeder vastklampen.
Gelukkig werd er in november 2016 in Liberia een nieuwe wet gestemd die bedreigde diersoorten wat meer bescherming moet bieden. Vandaar dat het opvangcentrum als geroepen kwam!
Op 6 mei 2017 werd het opvangcentrum, in het bijzijn van regeringsleiders en samenwerkende partners, officieel geopend! Tot nu toe werden er 136 dieren binnengebracht: Roetmangabeys, Campbell’s meerkatten, witneusapen, Maxwell’s duikers, Zwartrugduikers, Palmgieren, Timneh papegaaien, halsbandparkieten, dwergkrokodillen, nijlkrokodillen, water-en landschildpadden, palmcivets en potto’s zijn een (kleine) greep uit het jammer genoeg grote aanbod van dieren dat toestroomt. 63 dieren werden al met succes opnieuw vrijgelaten in de natuur!
Van alle dieren die het opvangcentrum worden binnengebracht staan de schubdieren er het slechtste voor. Met de disputabele reputatie van “meest illegaal gesmokkelde dier ter wereld” staan schubdieren op de rand van uitsterven. Alle 8 soorten (4 in Afrika, 4 in Azië) zijn met uitsterven bedreigd. De voorbije 16 jaar werden naar schatting maar liefst 2.7 miljoen van deze schuwe dieren gedood. Een deel daarvan wordt verkocht op lokale markten, maar het grootste deel verlaat het Afrikaanse continent richting Bangkok, Vietnam, Thailand en China, aangezien de Aziatische soorten al bijna zijn uitgestorven. In Azië gelooft men immers ten onrechte dat de schubben van deze dieren verschillende ziektes kunnen genezen. In werkelijkheid bestaan deze schubben uit keratine, net als onze vingernagels, en hebben deze bijgevolg niets van geneeskrachtige werking.
Tot nu toe kwamen er 19 schubdieren het opvangcentrum binnen en werden er 15 opnieuw vrijgelaten in beschermde gebieden. 3 hebben hun verwondingen jammer genoeg niet overleefd… 1 jong schubdier verblijft momenteel nog in het opvangcentrum.
Een andere groep “zorgenkindjes” zijn de apen die bij ons binnenkomen. Deze zijn vaak piepjong en moeten daardoor geruime tijd bij ons in het opvangcentrum blijven voor ze opnieuw vrijgelaten kunnen worden. Het grote probleem is dat ze door deze lange rehabilitatieperiode zich makkelijk aan mensen kunnen hechten, wat hun vrijlating uiteraard in de weg staat. Bovendien schiet het kostenplaatje voor de lange zorg van deze apen al snel de hoogte in.Omdat apen erg intelligente en sociale dieren zijn, worden deze bij ons in grote groepen gehouden. Het spreekt voor zich dat ze deze sociale interacties erg op prijs stellen na een eenzaam bestaan als huisdier aan een (veel te) korte ketting!
Een opvangcentrum runnen in één van de armste landen ter wereld is niet makkelijk. Vele mensen leven van $US1.25 per dag. De werkloosheid is er hoog en velen hebben honger. De hoge graad van corruptie bemoeilijkt de zaken en ook het klimaat is vaak een doorn in het oog. Als de hemelsluizen zich 6 maand per jaar openen, en er een gigantische hoeveelheid water naar beneden valt, is zorgen voor deze dieren geen evidentie.
Het opvangcentrum is vooral afhankelijk van donaties en gulle giften. Hierdoor hebben we het opvangcentrum wat kunnen uitbreiden en hebben we 2 extra verblijven kunnen bouwen voor de apen en 1 voor de antilopen. Maar het barst nog steeds uit haar voegen en een verdere uitbreiding dringt zich dan ook op.
Wil je meer weten over het Libassa Wildlife Sanctuary? Je kan ons volgen op Facebook: Libassa Wildlife Sanctuary-LiWiSa en op Instagram. Je kan me via deze kanalen altijd contacteren als je vragen hebt, of het opvangcentrum een hart onder de riem wil steken! Dit artikel delen, mag natuurlijk ook! 😉