Onze smartphone lijkt nog erg jong, maar het concept zelf is op 16 augustus 1994 geboren. Simon was de naam van het toestel dat als de voorloper van de smartphone beschouwd wordt. De telefoon beschikte al over een touchscreen, e-mailsysteem en nog meer elementen die de weg hebben vrijgemaakt voor dat wonderbaarlijke toestel dat we al zo gewend zijn.
IBM en BellSouth lieten de wereld op het einde van 1992 voor het eerst zien wat Simon zou worden. Twee jaar later lag het toestel voor het publiek in de winkel. Simon had nog geen browser om op het internet te surfen – het was dan ook de tijd dat die browsers pas op gewone computers aan het doorbreken waren. Maar je kon er wel toegang tot je e-mailadres mee krijgen, wat in de tijd voor de sociale media nog de belangrijkste reden was waarom mensen op het internet surften. En je kon er ook faxen mee sturen, behoorlijk functioneel voor die tijd, niet?
Lomp en duur?
Wanneer we terugdenken aan onze eerste gsm, dan kunnen we vermoeden dat Simon onhandig groot en erg duur moet geweest zijn. Eigenlijk viel zelfs dat allemaal nog goed mee. De aankoopprijs bedroeg 1.100 dollar, veel geld in die tijd, maar nog niet zo zwaar overdreven als we het prijskaartje van de aankomende iPhone 6 volgende maand zullen zien. Wie een contract voor twee jaar bij BellSouth tekende, kon het toestel zelfs voor 900 dollar krijgen.
En zo reusachtig was Simon eigenlijk ook niet. Met een lengte van 20 centimeter, een breedte van ruim 6 centimeter en een dikte van net geen 4 centimeter zouden we vandaag vrij idioot lijken als we Simon zouden bovenhalen. Maar in de 90s zullen we eerder opgekeken hebben van het feit dat iemand een gsm had dan van de grootte van het toestel. En laat ons eerlijk zijn: zo klein zijn de huidige smartphones ook niet wanneer we, zoals op de foto bovenaan, Simon naast een iPhone 4S leggen.
Een touchscreen in jaren 90?
Wow! Wel, voor een telefoon was dat wel bijzonder, maar er bestonden toen al toepassingen die de technologie van een touchscreen gebruikten. Het grote verschil met vandaag is het feit dat we bij Simon nog geen gebruik maakten van onze vingers om op het scherm te navigeren. Er zat een stylus bij waarmee we dingen konden aantikken. Hoog tijd om eens te kijken hoe dat touchscreen precies werkte:
Hoe zat het dan met apps?
Foursquare en co bestonden uiteraard nog niet. De volgende onderdelen kreeg je er wel bij: een adresboek, een rekentoestel, een kalender, fax, een filer, e-mail, note pad, sketch pad, een klok en een to-do-lijstje. Je zou deze reeks de apps van de jaren 90 kunnen noemen. Kijk eens hoe multifunctioneel Simon was:
E-mails
Herken je er stilaan meer en meer van je eigen gsm in? Wacht dan toch maar even, want we komen bij het lezen van e-mails aan. Dat verliep uiteraard niet van een leien dakje zoals vandaag. Nu klagen we al wanneer we ergens een slechte verbinding hebben, maar Simon maakte gebruik van cc:Mail van Lotus. Je moest dus naar een computer met cc:Mail inbellen waar al je e-mails opgeslagen zaten.
Bij het schrijven van een tekst kreeg je toen al de hulp van een soort woordenboek, dat ‘PredictaKey’ heette. Je kreeg altijd de zes meest waarschijnlijke letters te zien, afhankelijk van de karakters die je invoerde.
Telefoneren was in die tijd nog peperduur, dus kwam Simon met een kabeltje dat je in een gewone telefoonaansluiting kon steken. Zo kon je via de toen nog normale kanalen telefoneren.
Live fast, die young!
Helaas voor IBM en BellSouth is Simon voor hen nooit geweest wat de iPhone voor Apple betekend heeft. Het toestel verdween snel weer van de markt. Simon was dan ook nog lang niet wat we van een smartphone verwachten. Ook nu klagen we bijvoorbeeld nog vaak over onze batterij, maar bij Simon was die al na een uurtje plat. Simon is dus even snel gekomen als gegaan, iets wat in de technologiewereld niet abnormaal is. Maar terwijl we onze smartphone nu niet meer in vraag stellen, willen we 20 jaar later toch nog eens aan dat legendarische toestel terugdenken. Gelukkige verjaardag, Simon!
