In het kort
- Aimee Lou Wood bekritiseerde een ‘SNL’-sketch waarin haar uiterlijk op een gemene en ongeïnspireerde manier werd geparodieerd.
- Ze vond dat de humor goedkoop was en steunde op overdreven prothetische tanden en een stereotiep accent, in plaats van op inzichtelijk commentaar.
- Wood verduidelijkte dat ze geen kritiek had op Sarah Sherman, maar op het concept van de sketch zelf, die zich uitsluitend op haar richtte, ondanks de satire op andere machtige figuren.
Aimee Lou Wood, de ster van The White Lotus, uitte haar teleurstelling over een recente Saturday Night Live sketch waarin haar uiterlijk werd geparodieerd. Ze vond de humor gemeen en ongeïnspireerd, vooral vanwege de nadruk op haar tanden, die veel aandacht hebben gekregen sinds haar rol in de HBO-serie.
Hoewel Wood erkent dat SNL bekend staat om zijn satirische aanpak, vindt ze dat er slimmere en genuanceerdere manieren zijn om de draak te steken met beroemdheden. Ze bekritiseerde in het bijzonder de overdreven prothetische tanden en het stereotype accent in de sketch. Ze suggereerde dat de sketch eerder goedkope opmerkingen maakte dan inzichtelijk commentaar.
Wood verduidelijkte dat haar kritiek niet gericht was op Sarah Sherman, het castlid dat haar personage vertolkte, maar op het concept van de sketch zelf. Ze benadrukte de ironie dat zij de enige was die op deze manier werd bespot. Terwijl de rest van de sketch machtige figuren zoals Donald Trump satireerde.
Naar aanleiding van Woods post op Instagram waren velen het met haar eens. Ze deelde een commentaar van een gebruiker, die de sketch aanvankelijk grappig vond, maar uiteindelijk vond dat deze afgleed naar vrouwonvriendelijk terrein. Dit resoneerde sterk bij Wood en versterkte haar overtuiging dat de parodie een grens overschreed.
Geruchten
Ze ging ook in op geruchten dat iemand bij HBO haar ‘lelijk’ zou hebben genoemd en verduidelijkte dat deze beweringen niet waar waren. Ze onthulde dat Mike White, de bedenker van The White Lotus, haar casting had bepleit en voor haar opname in de serie had gevochten. Ondanks deze positieve ervaring gaf ze toe te worstelen met de constante focus op haar fysieke verschijning.
Wood gaf aan dat ze verder wilde gaan dan gesprekken over haar tanden en zinvollere discussies wilde aangaan over haar werk en de complexe personages die ze uitbeeldt. Hoewel ze erkent dat haar unieke kenmerken anderen een krachtige boodschap overbrengen, hoopt ze uiteindelijk mensen haar talent en kunstenaarschap te laten erkennen. In plaats van alleen maar door haar fysieke kenmerken gedefinieerd te worden.
