Aan de vooravond van de beursplannen voor Belfius moet het Arco-dossier door de regering geregeld worden. Daarbij valt de naam van Francine Swiggers, de voormalige topvrouw van de hele financiële poot van de christelijke zuil. Swiggers leidde Arco, maar ontkent nu in een felle mail aan de redactie in alle talen dat ze mee aan het roer stond van Dexia, laat staan dat ze wist van de risico’s. Een opvallende reactie.
De regering moet dringend beslissen over Belfius en Arco. Die twee dossiers zijn de erfenis van Dexia, de bank die in 2008 overkop ging, waarbij aandeelhouder Arco werd meegesleurd in die val. 800.000 beleggers, de coöperanten, verloren hun geld.
De toenmalige regering beloofde onder druk van CD&V dat die belegging ‘gegarandeerd’ was, maar de coöperanten kregen nooit hun geld terug. Lastig, want het ACW en Arco hadden gezegd dat die aandelen ‘risicoloos’ waren. Dat bleken ze allerminst, Dexia had belegd in allerlei risicovolle leningen. Vandaag is het nog steeds zoeken naar een oplossing voor de Arco-coöperanten. Als Belfius straks naar de beurs trekt, kan parallel meteen een regeling getroffen worden voor die coöperanten.
Francine Swiggers bijt van zich af: “foute bewering dat ik mee de leiding had”
Ondertussen reageert één van de sleutelfiguren van die periode fel: Francine Swiggers. Ze neemt aanstoot aan berichtgeving over Dexia en haar rol, meer bepaald de stelling over die bank “die ondermeer onder leiding van topvrouw Francine Swiggers ongelofelijke risico’s had genomen”. In een reactie laat Swiggers weten “dat dit een foute bewering is, en wel om diverse redenen”.
Zo stelt ze onder meer dat “Dexia geleid werd door een managementcomité (directiecomité), dat de dagelijkse leiding had”. “F. Swiggers maakte daar nooit deel van uit”, zo schrijft ze over zichzelf.
Meer nog: “De Raad van Bestuur van Dexia NV bestond uit circa 18 bestuurders waarvan Groep Arco tot 2009 3 bestuurders had (F. Swiggers is bestuurder geworden in november 2007). De andere bestuurders kwamen van de andere aandeelhouders.”
“Wij hadden dezelfde informatie als de globale markt”
En bovendien stelt ze dat ze geen extra informatie had over de stand van zaken bij Dexia: “De Raad van Bestuur van een beursgenoteerd bedrijf (zoals Dexia) heeft dezelfde informatie als de globale markt (niet meer en niet minder). Alle informatie gaat via een perscommuniqué na elke Raad van Bestuur naar buiten.” Er was volgens Swiggers niets aan de hand dat ze had kunnen weten: “Tot eind 2008 werd er noch door de investment bankiers noch door de ratingbureaus gewezen op grote risico’s bij Dexia. Dit kan u terugvinden in rating rapporten en researchrapporten.”
“Wanneer werden volgens u deze risico’s opgebouwd? In welke periode en in welke entiteiten? Was F. Swiggers dan al bestuurder van Dexia NV ?”, zo vraagt de voormalige topvrouw van Arco.
Bovendien heeft Swiggers het bijzonder moeilijk met de kritiek dat Arco haar beleggingen voor de coöperanten verkocht als ‘risicoloos’. “Het aspect “risicoloze belegging ” in een stukje uit de promotiefolder dateert van 1997, dus voor de inbreng in Dexia. De inbreng in Dexia heeft het karakter van de coöperatieve Arco wel gewijzigd, dit werd trouwens aan elke individuele coöperant in een brief toegelicht.”
Volgens Swiggers is het opnieuw vermelden van die “risicoloze belegging” niet toevallig. “Het dient enkel diegenen die zich afzetten tegen elke vorm van garantieregeling”, zo schrijft ze.
Leningen voor Spaanse snelwegen en de Griekse hoofdstad Athene
De uitval van de financiële topvrouw is opvallend. De puinhoop van Dexia is immers bijzonder groot. De bank had volop geïnvesteerd in complexe schulden en beleggingen, niet de doorsnee brave investering. “In de aanloop naar de financiële crisis in 2008 was Dexia ’s werelds grootste hefboomfonds geworden”, gaf de voorzitter van de raad van bestuur en ex-premier Jean-Luc Dehaene (CD&V) zelf later toe. Swiggers zat, zoals ze zelf schrijft, in die Raad van Bestuur. Dat ze over “evenveel informatie als de globale markt” beschikte, moet voor de 800.000 Arco-spaarders toch wel bitter overkomen: wat is de rol van een bestuurder dan precies?
Het resultaat is een bad bank, nog steeds Dexia, dat voor het grootste deel in overheidshanden is. Op de balans stond in 2012 een bedrag van 357 miljard euro aan beleggingen vol risico’s. Komt er opnieuw een crash, dan kost dat de belastingbetaler milljarden: België en Frankrijk staan samen garant voor 65 miljard euro. Ondertussen is de balans afgebouwd naar 181 miljard, maar het zal nog jaren duren voor de rest weg is gewerkt.
Daartussen zitten niet alleen risicovolle bedrijfskredieten, maar ook zaken als de financiering van Spaanse snelwegen, leningen aan de Griekse hoofdstad Athene en Australisch spoorwegmaterieel. Risico’s dus. Vorig jaar boekte Dexia ook nog een verlies van 462 miljoen euro. Om maar te zeggen: België is nog niet zo snel verlost van die molensteen.
Maar daarmee houdt het niet op voor de belastingbetaler. Want de christelijke zuil wil een compensatie voor haar spaarders. De regering Michel I onderhandelde bij het regeerakkoord een regeling: zowel de staat als Beweging.net zouden een bijdrage doen, om samen zo’n 600 miljoen euro bijeen te krijgen en de coöperanten voor 40 procent te vergoeden.
Alleen strooide Europa roet in het eten: één groep beleggers zomaar een cadeau doen kon niet. Nu ligt de optie op tafel om via Belfius, het goede deel van Dexia dat een nieuwe bank werd, de zaak te regelen. Belfius gaat nu naar de beurs, want het moment is perfect met hoge beurskoersen. En tegelijk betaalt Belfius een “commerciële geste” voor de Arco-spaarders, voormalige klanten. Alleen, Belfius gaat geen 600 miljoen leggen. De vraag is dus nu of een regeling met enkel Belfius en Beweging.net aanvaardbaar is voor CD&V of niet. Maar de beursgang uitstellen betekent meteen ook dat een regeling voor Arco moeilijker wordt.
