Was het een ‘genocide’ of niet? Die vraag blijft voor beroering zorgen in de Turkije, maar ook in de Turkse gemeenschap bij ons. En plots beroert ze ook de Belgische politiek: aan Franstalige kant verloor het cdH zo een parlementslid met Turkse roots, dat weigert de genocide te erkennen. Nu er een reeks nieuwe resoluties op komst zijn, kijkt men ook naar de Turkse leden van de Vlaamse partijen.
Waren Fatma Pehlivan (sp.a), Veli Yüksel (CD&V) en Meyrem Almaci (Groen) strategisch afwezig, toen de Armeense genocide enkele weken geleden herdacht werd in de Kamer, omdat het precies 100 jaar geleden is? Almaci alvast niet, dat beeld heeft ze ondertussen uitgebreid gecorrigeerd, maar hoe zit het met de anderen?
Het lijkt op zich maar een voetnoot, een eerder onbelangrijk feit in de Wetstraat. Want bij sp.a geeft in de wandelgangen men toe “dat Pehlivan zeer verstandig was om even afwezig te blijven”. Niet dat de partij eraan denkt om de Armeense genocide niet te erkennen, “maar moet je daar nu plots een zaak van maken?”. Het gevoel leeft dat de huidige interesse in West-Europa, aangewakkerd door extreem-rechts volgens de socialisten, alleen bedoeld is “om de Turken te kloten”.
Vraag is of de sp.a met Güler Turan in het Vlaams parlement en Fathma Pehlivan in de Kamer, maar ook CD&V met Veli Yüksel in de Kamer er nog zo makkelijk vanaf komen. Want er zit een nieuwe golf ‘parlementaire aandacht’ voor de Armeense genocide aan te komen: een resolutie die de genocide klaar en duidelijk erkent. Deze keer is N-VA-kamerlid Peter De Roover de initiatiefnemer. De resolutie moet kamerbrede steun krijgen. Binnen zijn partij is Zuhal Demir, met Turks-Koerdische roots, bijzonder duidelijk: die genocide heeft plaatsgevonden en moet erkend worden. Ook Denis Ducarme van MR heeft een resolutie klaar.
Opbod tussen N-VA en Groen
Maar Groen doet er nog een schep bovenop: de resolutie is niet scherp genoeg. Voorzitster Meyrem Almaci is ook bijzonder duidelijk: haar afwezigheid was toeval, ze erkent op alle mogelijke manieren de genocide, die haar partij dus nog eens onverkort wil veroordelen. Zo komt de Armeens-Turkse kwestie weer op tafel. Het lijkt ondenkbaar dat in de Kamer Pehlivan en Yüksel weer “afwezig” zijn, als zo’n resolutie moet gestemd worden.
Dat geldt evengoed voor Emir Kir bij de PS. Het was zijn afwezigheid bij de 100-jarige herdenking die heel de zaak aan het rollen bracht. Het was immers de PS die, bij de vuurdoop van de regering Michel, zwaar de forcing ging voeren over de collaboratie, en zo de prijs claimde van ‘zuiverste partij’. Op moment dat één van je parlementsleden dan moeite heeft om een genocide te erkennen, zit je met een probleem.
Het cdH van Benoît Lutgen ging daarop in overdrive en poneerde “dat bij hen geen enkele plaats was voor mensen die de Armeense genocide niet erkennen”. Toen Brussels parlementslid Mahinur Ozdemir (cdH) daarop de grootste moeite deed om de camera’s van RTL te ontvluchten, was het cdH plots genoodzaakt om haar af te danken. Bij MR lachen ze in hun vuistje, en in de Kamer komen alle camera’s binnenkort dus kijken hoe Kir, Pehlivan en Yüksel gaan stemmen.
