“Mijn politiek engagement is er voor mensen die er echt iets van willen maken. Ik wil alle mogelijke drempels helpen wegwerken die hun poging daartoe in de weg staan.” Vlaams parlementslid Axel Ronse (N-VA) is ondernemer in hart en nieren en wil dat voortzetten in zijn politiek mandaat. “We moeten vermijden dat mensen achterover leunen want dan wordt ons uniek systeem van sociale herverdeling onbetaalbaar en voelt het onrechtvaardig aan.” Dat zegt hij in zijn interview voor Leiders voor Morgen. 

Wat drijft je in de politiek?

“Wat mij politiek drijft laat zich het best vatten in de woorden van J. F. Kennedy: “Vraag uw land niet wat het voor jou kan doen maar vraag wat jij voor je land kan doen.” Gemeenschapszin is de grondslag van mijn politiek denken. Een samenleving is pas leefbaar indien iedereen zijn of haar eigen talenten ontplooit en inzet. Wat die talenten zijn maakt mij niet uit en staat volkomen ondergeschikt aan de attitude namelijk ‘er willen voor gaan’. Als er één iets is dat alle mensen bindt dan is het wel dat we allemaal gezegend zijn met één of ander talent. Niemand kan zich wegsteken. We moeten vermijden dat mensen achterover leunen want dan wordt ons uniek systeem van sociale herverdeling onbetaalbaar en onverdedigbaar.”

“Mijn politiek engagement is er voor mensen die er echt iets van willen maken. Ik wil alle mogelijke drempels helpen wegwerken die hun poging daartoe in de weg staan. Achteroverleunen is geen recht en vormt de grootste drempel voor zij die onze gemeenschap maken.”

Merk je dezelfde drijfveren bij generatiegenoten over partijgrenzen heen?

“Het verbaast me hoe sommigen op een dogmatische wijze ouderwetse zuilen achterna blijven hollen en hun kostbare mandaat verknoeien aan belangen van nutteloze machtsstructuren die niet meer van deze tijd zijn.”

“Wij jonge politici zouden nochtans over de partijgrenzen heen een alliantie moeten vormen en een gemeenschappelijk antwoord bieden aan de grote uitdagingen waar onze generatie voor staat: overbevolking, klimaatverandering, geopolitieke instabiliteit en extreme kwetsbaarheid en vluchtigheid van verdienmodellen door hoofdzakelijk digitale disruptie.”

“Op partijpolitiek vlak vind ik de broodnodige onbevangenheid en lef om dingen te veranderen slechts in het DNA van 2 partijen echt terug. Bij ons (N-VA) en bij Groen!. Hoewel we beiden inhoudelijk vaak diametraal tegenover mekaar staan delen we iets fundamenteel: we laten ons drijven door de belangen van mensen van vlees en bloed en niet door belangen van achterhaalde zuilen.”

Wie zijn die generatiegenoten waarmee je dezelfde drijfveren deelt?

“Zij die het maximum halen uit hun talenten. Wat die talenten zijn staat ondergeschikt aan de intentie, namelijk er iets van willen maken. Dat klinkt misschien wollig maar het is onvoorstelbaar doorslaggevend voor de manier waarop we onze samenleving zien en vorm geven. Solidariteit is niet iets wat kan worden opgelegd in wetten en regels. Het is evenredig met de mate waarin mensen hun verantwoordelijkheid opnemen. Teveel mensen (ook jongeren) gaan er vandaag van uit dat ze recht hebben op solidariteit zonder zelf ook maar iets te geven. Ze gaan daarvan uit omdat één of andere abstracte overheid hen dat schatplichtig zou zijn. Zo’n ingesteldheid is dodelijk voor een samenleving.”

Wat wordt volgens jou hét politieke issue van jouw generatie?

“De toename van de wereldbevolking. Ik ben in 1981 geboren. Toen waren we met 5 miljard mensen. Op vandaag zijn we met 7 miljard. Elke dag neemt de bevolking met 200.000 mensen toe. Dat stelt ons voor enorme uitdagingen. De manier waarop we met onze ruimte en grondstoffen omgaan zal meer dan ooit verregaande gevolgen hebben voor het leven van iedereen. Het antwoord dat onze generatie jongeren moet bieden is ‘gemeenschapszin’.”