“De versnippering van de bevoegdheden – die nog erger gemaakt is met de zesde staatshervorming – is duur en inefficiënt.” Dat zegt fractieleidster voor Vlaams Belang, Barbara Pas. Ze kreeg de moeilijke taak Gerolf Annemans op te volgen in de Kamer. Met haar felle one liners slaagt ze er regelmatig in om de meerderheid te raken.
Doet de jongste generatie politici op een andere manier aan politiek? Of op welke manier denken zij anders over politiek?
“De jongste generatie politici maakt meer gebruik van sociale media en heeft (nog) meer aandacht voor de ‘waan van de dag’, maar inhoudelijk zie ik geen verschil. Ik zie bijvoorbeeld een stadsgenoot van mij verkozen worden tot voorzitter van Jong N-VA, maar net zoals de moederpartij houdt hij zich aan de zwijgplicht rond alles wat communautair is. Jonge politici zijn al te vaak carrièristen die braafjes de moederpartij volgen. Het is nochtans aan de jongeren om kritisch en rebels te zijn, om buiten de lijntjes te willen kleuren. Dat is eigen aan de leeftijd, maar dat merk ik alleen in onze – reeds rebelse – partij.”
Wat is jouw ambitie?
“Mijn ambitie is om mijn job zo spoedig mogelijk overbodig te maken. In een republiek Vlaanderen zijn er immers geen federale volksvertegenwoordigers nodig.”
Wanneer zal je teleurgesteld zijn? Ben je daartegen gewapend?
“De teleurstelling is er reeds geweest. Die is er gekomen na de laatste verkiezingen omdat de massale “Vlaamse” stemmen met de regeringsvorming totaal verloren zijn gegaan. De grote overwinning van N-VA bleek een groot cadeau voor Belgicisten, Franstaligen en Koningshuis. De komende vijf jaar zijn voor de Vlamingen een periode van communautaire stilstand en achteruitgang. De ontgoocheling is er dus al geweest.”
Wat wordt volgens jou hét politieke issue van jouw generatie?
“De sociaal-economische problemen. Zoals ik aanhaalde in de korte video maken mijn generatiegenoten zich zorgen: over het vinden van werk, zich betaalbaar en geborgen kunnen settelen, … Er kan sociaal-economisch maar orde op zaken gesteld worden als Vlaanderen daar de volledige bevoegdheden voor heeft. Zo is echte fiscale autonomie nodig in plaats van wat morrelen met opcentiemen. De versnippering van de bevoegdheden (nog erger gemaakt met de zesde staatshervorming) is duur en inefficiënt. Het is bijvoorbeeld absurd dat de Vlaamse regering bevoegd is voor bejaardenbeleid, maar niet voor de pensioenen.”
“Binnen een Belgische context zal de nodige verandering er niet komen. Ook uit sociaal-economische noodzaak is dat onafhankelijk Vlaanderen het belangrijkste. Maar helaas zijn we daar vandaag verder af dan enkele jaren geleden.”