Na vijf zangeressen lijken Alex Callier en Raymond Geerts genoeg te hebben van zangeressen die komen en gaan. Na Liesje Sadonius, Kyoko Baertsoen, Esther Lybeert, Geike Arnaert en het vertrek van Noémie Wolfs na vijf jaar gaat de groep niet meer op zoek naar een nieuwe zangeres, maar naar zangers. Meervoud, inderdaad.
Hooverphonic komt in het voorjaar van 2016 op de proppen met een nieuw album en dat is veel sneller dan iedereen verwacht had. Op die plaat dus geen vrouwenstemmen meer, maar wel een verzameling mannen.
“Eclectischer dan ooit”
“We speelden al langer met het idee om – zoals Massive Attack – een plaat te maken waar verschillende stemmen aan bod komen”, aldus spilfiguur Alex Callier in Het Laatste Nieuws. “De typische sound van Hooverphonic zal min of meer intact blijven, maar door er verschillende gasten bij te halen, zal deze plaat wel eclectischer klinken dan alles wat we voordien gedaan hebben”, zegt hij ook nog.
Dat het idee van verschillende stemmen zeker kan werken, is inderdaad al eerder bewezen. Door Massive Attack bijvoorbeeld, maar in eigen land ook door Arsenal, die elke plaat verschillende gastzangers en –zangeressen inhuren en door Tom Helsen die hetzelfde deed voor zijn plaat The Truth About That Girl And Me (2010) maar dan met zangeressen.
Dat dat verrassende resultaten kan opleveren bewees bijvoorbeeld de samenwerking tussen Tom Helsen en de destijds onbekende Myrthe (zie video).
Praktische problemen
Wie de mannenstemmen op de plaat zijn, is nog niet bekend, maar die aanpak maakt het alleszins wel moeilijker om op tournee te trekken, hetzij met hetzij zonder de originele stemmen. En wat dan met de geschiedenis van de groep? Zullen vanaf nu alle oude nummers door een man gezongen worden of wordt daar toch een podiumzangeres voor gezocht? Allemaal vragen waar we voorlopig alleen maar het antwoord schuldig op kunnen blijven.
Met Noémie Wolfs scoorde Hooverphonic enkele van hun grootste hits zoals The Night Before en Amalfi, hielden ze een gigantische tournee met een symfonisch orkest en namen ze een plaat (Reflection, 2013) op buiten de studio, in bijzondere locaties bij fans thuis.
Touw doorknippen
Het is nu zo’n 4,5 maanden geleden dat de groep het voor het grote publiek onverwachte vertrek van Noémie Wolfs aankondigde, maar binnen de groep zat het duidelijk al langer scheef. Het management had het toen over “artistieke visies over de toekomst van de band die te ver uiteen lagen” en volgens Alex Callier zelf “klikte het gewoon niet.”
In Het Laatste Nieuws zei Callier toen nog “We trokken aan één touw in een verschillende richting. Dan kan je het touw beter doorknippen” terwijl jarenlange kompaan het had over de ambities die uiteenliepen. “Noémie wilde meer en verder. Ze zat op een ander spoor dan wij, oude rotten.”
Wanneer de nieuwe – tiende – plaat van Hooverphonic zal verschijnen is nog niet bekend. Wel zal deze plaat weer meer op strijkers focussen, aldus Callier.