Er zijn mensen die vaak belangrijke beslissingen gaan nemen over jongeren die niet eens de situatie kennen of alleen maar theoretische weet hebben.
Als het gaat over jongeren die verdwaald zijn in de maatschappij, die de maatschappij als vijand beschouwen, ben ik tot de conclusie gekomen dat de overheid tekort schiet, of medeverantwoordelijk is voor hedendaagse problemen in de maatschappij. De zaken die ik hier benoem, zijn voorbeelden die gebaseerd zijn op dingen die ik gezien heb of meegemaakt heb.
Uitspraken zoals ‘Jij bent een van de goeie.’ ‘Jij mag hier blijven.’ ‘Waren ze allemaal maar zo.’ Deze manier van aanspreken, stoort mij enorm. Dit beschouw ik niet als een compliment, maar eerder als een mening die gebaseerd is op een vooroordeel.
Ik ben ook slachtoffer geweest van racisme, uitsluiting en discriminatie. Ik herinner mij nog dat ik een stageplaats had tot op het moment dat ik mijn naam zei. Hetzelfde gebeurt ook wanneer ik een winkel binnenstap en ik vervolgens van uit alle hoeken in de gaten wordt gehouden. Een identiteitscontrole door de politie is ook meermaals uit het niets voorgevallen. Ook discriminatie op de woningmarkt en zo kan ik nog even doorgaan.
Ik sta sterk in mijn schoenen. ik kan er tegen. De politie mag mij elke dag controleren als het moet, maar er zijn jongeren die elke week in dit soort situaties belanden. De maatschappij waarin we in leven is nu niet eenmaal het leuke voorbeeld van hoe het moet voor de jongeren. Zolang we dit probleem niet aanpakken, zullen er veel meer jongeren in criminaliteit belanden of in handen komen van extremisten. Als een jongen van 18 jaar die overal uitgesloten wordt, nog eens van een moeilijke thuis situatie komt, is hij een gemakkelijke prooi voor extremistische groeperingen of kan hij het criminele pad opgaan. Wij zijn allemaal verantwoordelijk als deze jongeren zicht uitsluiten van de maatschappij.
Ik heb een bijzondere jeugd achter de
rug die begon in een asiel centrum. Erna ben ik terechtgekomen in een internaat
en vervolgens in een pleeggezin. Er zijn ook periodes geweest waarin ik ben
opgevangen door de CAW. Het waren harde tijden, maar ik heb er wel veel uit
geleerd. Ik heb steeds moeten vechten tegen vooroordelen. Als ik telkens niet
opgevangen was geweest door de goede omgeving en mensen die mij geholpen hadden,
was ik misschien een van de jongeren die naar Syrie ging vertrekken of het
criminele pad was opgegaan. Van mijn generatie jongeren die met mij in
instellingen zaten, zijn er ongeveer 8 die zelfmoord hebben gepleegd en een
aantal die nu in de gevangenis zitten. Veel jongeren van mijn leeftijd hebben
het criminele pad gekozen, omdat dit waarschijnlijk het enige pad was dat ze
kenden, of het pad dat hen met open armen ontving. Het zijn misschien erge
vaststellingen, maar het is harte realiteit. Er zijn er ook een aantal die
desondanks alles een mooi leven hebben opgebouwd voor zichzelf. We hebben dan
allemaal een gemeenschappelijke vaststelling: namelijk dat we allemaal na ons
18 jaar goed zijn opgevangen geweest door onze omgeving en dat we heel veel
ondersteuning hebben gekregen van onze omgeving.
Nazorg voor jongvolwassenen is daarom
het belangrijkste onderdeel van opvoeding. Het zou ook laatste inspanning moeten
zijn vanuit de overheid. Je bent zogezegd 18 jaar en volwassen terwijl heel jouw
jeugd gebaseerd is op een manier die je niet zelf gekozen hebt, maar door
omstandigheden waarvan de overheid deels verantwoordelijk voor is. Juist
tijdens deze periode hebben jongeren meer ondersteuning en begeleiding nodig.
Net op dit moment valt de meeste zorg weg en verliezen we deze jongeren door
een gebrek aan ondersteuning.
We mogen niet vergeten dat deze jongeren
vol zitten met talenten door de levenservaringen die ze hebben meegemaakt. Ze
hebben een bijzondere levensweg afgelegd en zitten boordevol talenten, maar
door omstandigheden hebben ze zichzelf niet kunnen ontwikkelen. Als we meer
tijd zouden investeren in deze genre jongeren zouden we heel veel hedendaagse
problemen kunnen aanpakken.
Wat ook heel belangrijk is voor deze jongeren is de omgeving en de opvoeding. Er zijn momenteel heel veel die bezig zijn met de jeugdzorg. zowel passief en actief. Er zijn mensen die vaak belangrijke beslissingen gaan nemen over jongeren die niet eens de situatie kennen of alleen maar theoretische weet hebben in welke situatie de jongere zich echt bevindt. Want een jongere die zich buiten de maatschappij bevindt, is ook volledig wantrouwig tegenover de mensen die voor de maatschappij werken. Terwijl er net op dit niveau beslissingen worden genomen die toekomstbepalend zijn voor kwetsbare jongeren.