“Brusselse hoofdcommissaris VandersmiSSen deed niets aan extreemrechtse relschoppers tijdens betoging omdat hij ze kent”

R
door Redactie
gepubliceerd op om •
6 min lezen

Er zou toch meer zitten achter het incident met de Brusselse hoofdcommissaris Pierre Vandersmissen. Die werd afgelopen dinsdag tijdens de betoging van de vakbonden knock-out geslagen door een vakbondsmilitant. “VandersmiSSen had meerder malen kunnen ingrijpen, maar liet het gewoon begaan”, schrijft blogger en ooggetuige Jeroen Jacobs. Hij insinueert zelfs dat Vandersmissen de extreemrechtse relschoppers kende en daarom niets deed tegen hen. 

De man die geraakt werd met een steen en buitenwesten geslagen werd door relschoppers tijdens de betoging in Brussel afgelopen week. Jep, we hebben het natuurlijk over de Brusselse hoofdcommissaris Pierre Vandersmissen. Na een kort bezoek aan het ziekenhuis stelt hij het goed en wil onmiddellijk terug aan het werk. Hij werd door heel wat mensen geprezen om zijn moed en mocht zelfs op bezoek bij Brusselse burgemeester Yvan Mayeur (PS).

Wat is er weer juist gebeurd? Wel, tijdens de relatief rustige betoging van afgelopen dinsdag hebben enkele relschoppers de boel op stelten gezet. Hoofdcommissaris Vandersmissen stapte, zonder versterking, af op de ordeverstoorders. Het zou gaan om anarchisten die zich tussen de vakbondsmannen hadden gemengd. Achteraf bleek wel dat de ‘rode man’ die hoofdcommissaris Vandersmissen in elkaar sloeg ook bij de socialistische vakbond ABVV hoorde. Hoorde, want hij is ondertussen uit de vakbond gezet.

VandersmiSSen

Vandersmissen werd naar het ziekenhuis afgevoerd en kon op heel wat steun rekenen van de publieke opinie. Hoewel heel wat mensen het niet verstandig vonden om zonder versterking op de herriemakers af te stappen, kon hij op heel wat sympathie rekenen.

Nu duikt er echter een verhaal op van blogger en ooggetuige Jeroen Jacobs. Hij heeft een totaal andere kijk op wat er gebeurd is op de betoging van 24 mei. Volgens Jacobs heeft Vandersmissen de rellen zelf uitgelokt en kende hij die zogenaamde fascistische relschoppers zelfs. “VandersmiSSen”, schrijft de blogger steevast in zijn stuk, waarmee hij linkt naar de Schutzstaffel (SS afgekort, een paramilitaire organisatie binnen de Duitse nazi-partij).

“Hij liet het gewoon begaan”

“VandersmiSSen had meerder malen kunnen ingrijpen, maar liet het gewoon begaan”, staat te lezen in het blogbericht. Volgens Jacobs stond de hoofdcommissaries enkele tientallen meters van de relschoppers en kon hij die makkelijk – met versterking – uit de groep halen, voor het helemaal uit de hand liep. Op een bepaald moment stonden de relschoppers zelfs vlak voor zijn neus, maar deed Vandersmissen niets. “Omdat hij ze kent”, insinueert Jacobs.

Op een gegeven moment besliste Vandersmissen dan toch om in te grijpen. Alleen was dat niet omdat hij de fascistische relschoppers wilde tegenhouden, maar wel om de vakbondsmannen ervan langs te geven volgens Jacobs. “VandersmiSSen viel niet de herkenbare relschoppers aan, maar richtte zich tot de mensen in vakbondsplunje die hoofdzakelijk stonden toe te kijken en geen enkele weerstand boden”, klinkt het. “Behalve de enkeling die hem knock-out sloeg.”

Relschoppers als excuus?

“VandersmiSSen heeft duidelijk in samenwerking met de oorspronkelijke relschoppers – kende hij hen? -, vakbondsmilitanten en omstanders een conflictsituatie willen uitlokken door zich langzaamaan steeds verder van het parcours terug te trekken en de versterking onzichtbaar op te stellen”, vat Jacobs samen. “Is het daarom dat de hoofdcommissaris de originele groep relschoppers liet begaan en kans na kans liet liggen om hen te verwijderen? Moesten de oorspronkelijke relschoppers zijn excuus zijn om op zijn eentje als een cowboy omstaanders aan te kunnen vallen?”, vraagt Jacobs zich af.

“Of het uit frustratie omdat er niet de confrontatie kwam die hij wenste? Er zijn immers aan het einde van de betoging weer een handvol neonazi’s herkend”, zegt Jacobs. Je weet wel: het soort manifestanten die VandersmiSSen niét arresteert of belaagt, maar escorteert.”

Helm? Niet nodig blijkbaar

Dat is trouwens niet het enige vreemde aan de hele situatie. Vandersmissen droeg bovendien geen helm toen hij op zijn eentje op de relschoppers afstapte. Hoewel dat volgens een Limburgse docent aan de politieschool Plot niet ongebruikelijk is, is dat wel een van de redenen waarom Vandersmissen zo snel buiten westen kon geslagen worden. “Het is zeker niet uitzonderlijk dat hij geen helm droeg. Op die manier toont hij dat hij open staat voor overleg”, klinkt het.

Alleen zag het – ons baserend op de beelden – er niet echt naar uit dat hij op de relschoppers afstormde om ‘overleg’ te plegen of om ‘open te staan voor een gesprek’. Hij gebruikte namelijk wel zijn ‘familiebus’ pepperspray om mensen op afstand te houden.

Mayeur vs. Vandersmissen

Dat Vandersmissen nadien op de koffie mocht bij Brusselse burgemeester Yvan Mayeur is bovendien bijzonder opvallend. Het botert namelijk niet helemaal tussen de twee. In april gaf Mayeur Vandersmissen nog onder zijn voeten nadat de Brusselse politie tientallen mensen had opgepakt aan de Beurs, onder wie de voorzitter van mensenrechtenorganisatie Ligue des Droits de l’Homme.

De betoging ging uit van linkse organisaties die een antiracistische boodschap wilden meegeven, maar dat werd abrupt verbroken door de politie, onder leiding van Vandersmissen. “Dit staat in fel contrast met de laissez-fairehouding die de politie vorige week aannam tegenover de 450 extreemrechtse hooligans”, klonk het toen. “Het optreden van de politie was buiten proportie”, zei ook Mayeur kritisch over het team van Vandersmissen.

Nadien werd zelfs een Facebook-pagina opgericht met de eis om het ontslag van Vandersmissen. De hoofdcommissaris is niet te spreken over die pagina en heeft zelfs klacht neergelegd en eist dat de pagina wordt verwijderd.

Of het verhaal van Jacobs strookt met de werkelijkheid, zullen we waarschijnlijk nooit echt zeker weten. Het blogbericht, te vinden onder ‘De mislukte uitlokking van Vandersmissen‘ wordt alvast massaal gelezen op de website van De Wereld Morgen. Eén ding is alvast zeker: dit verhaal krijgt ongetwijfeld nog een staartje.