Herhaalt de geschiedenis zich? Het lijkt er alvast op alsof het ACV niet van plan is enige vredespijp te roken met de christendemocraten in de regering.

Wat gebeurt er precies? Het ‘middenveld’ roert zich weer. Of beter de christelijke vakbond ACV van Marc Leemans, die dit weekend congresseerde, spreekt weer oorlogstaal. Hij had het over “de sociale afbraak” en andere horrorverhalen over wat de nieuwe Vlaamse regering dan wel zou gaan betekenen. Net als bij de vorige Vlaamse regering wordt dat protest breder getrokken dan enkel de vakbonden: een koepel van protest, onder de naam ‘Hart boven Hard’, mee opgezet en gefinancierd vanuit de christelijke zuil, voert de oppositie aan.

De details: Het gaat om een tweehonderd organisaties die de alternatieve ‘oktoberverklaring’ van Hart boven Hard ondertekenden. Daarbij twee zwaargewichten: het ACV en de socialistische vakbond ACOD. Die zeggen de nieuwe Vlaamse regering Jambon I de wacht aan. “Wij hebben ondertussen de analyse, met begrotingscijfers, gemaakt en daar een paar zure zaken in ontdekt”, zegt Ann Vermorgen, nationaal secretaris van het ACV in De Morgen. De christelijke zuil heeft het moeilijk met het gebrek aan armoedebeleid en besparingen in de kinderbijslag. En ze heeft grote moeite met de gemeenschapsdienst voor werklozen, die de nieuwe regering wil invoeren onder impuls van N-VA.

Tussen de lijnen: Het is de grote vraag hoe dit protest zich gaat ontwikkelen. Hart boven Hard zegt in de eerste plaats “een dialoog” met de regering te willen. Maar tijdens de vorige legislatuur ontpopte de protestactie zich tot een heel scherpe criticus van het beleid van de regering Bourgeois, die werd weggezet als “veel te rechts”. Het deed met name CD&V in die regering bijzonder veel pijn, om systematisch vanuit de eigen flank aangevallen te worden.

De grote vraag? Herhaalt de geschiedenis zich: gaat het middenveld weer keihard in tegen de Vlaamse regering? De brief belooft niet veel goeds alvast: “Deze nieuwe regering stelt zich op als een ‘sterke Jan’ die verenigingen van minderheden opdoekt. Die de sociale partners aan banden legt. Die chargeert tegen ngo’s en burgers die in de bres springen voor nieuwkomers. Die georganiseerde tegenstemmen verstikt.”

Waarom dit van tel is? Het zal de N-VA en Jan Jambon allemaal worst wezen: het is duidelijk dat die niet echt van plan zijn veel compromissen te maken met een groepering die hen de afgelopen vijf jaar geen enkel cadeau gedaan heeft. Een politiek van confrontatie is veeleer hun keuze. Maar de vraag is wie het middenveld dan wel treft: hun natuurlijke bondgenoot in deze regering is CD&V. Die dreigen, net zoals in de vorige regeerperiode, slachtoffer te worden van een boze beweging vanuit het middenveld, gefinancierd door hun eigen zuil.

En nu? Het lijkt vooralsnog bij taal te blijven. Want anders dan het ACOD, dat wel actie zou willen voeren, blijkt de christelijke vakbond daar niet zo warm voor te lopen. Het blijft dus misschien gewoon bij woorden.