In een opvallend media-offensief roert Pieter De Crem (CD&V) zich plots in de partijstrategie van de christendemocraten. Hij duwt zijn eigen voorzitter, Wouter Beke, naar voren, om kandidaat-premier te worden. Daarbij zou Beke het opnemen tegen Jan Jambon (N-VA) en Charles Michel (MR). Hilde Crevits (CD&V) noemt hij opvallend genoeg niet, hetzij als “sterkste kracht in de Vlaamse regering”. 

Tot twee keer toe herhaalt Pieter De Crem het uitdrukkelijk, dat zijn voorzitter Wouter Beke in de arena moet stappen. In opvallend gelijklopende interviews in Het Laatste Nieuws en De Tijd, duwt De Crem de Limburgse lijsttrekker van CD&V in die rol. “Wouter Beke zou onze meest logische keuze zijn als kandidaat-premier”, klinkt het in de ene krant. “Ik denk wel dat we iemand in huis hebben die dat zou kunnen doen. De meest logische keuze is dat partijvoorzitter Wouter Beke als kandidaat-premier naar voren wordt geschoven”, zo zegt hij het in De Tijd.

Opvallend, want tot voor kort werd vooral Hilde Crevits (CD&V) gezien als de sterke figuur, en Koen Geens (CD&V) als federaal zwaargewicht. Maar binnen de partij fluistert men al lang over de uitgesproken ambities van de voorzitter. De Crem is nu de eerste die dat nu openlijk ondersteunt: Beke die als kandidaat-premier de strijd aangaat met Jan Jambon (N-VA). Diens uitspraken, dat hij onbestuurbaarheid voor het federale niveau niet erg vindt, lijken een perfecte uitnodiging voor ‘bestuurderspartij’ CD&V om de aanval in te zetten, mét een eigen kandidaat-premier.

Over Crevits is De Crem overigens opvallend anders van toon in de interviews. Er is geen sprake van een ‘kandidaat minister-president’ voor het Vlaamse niveau, als haar naam valt. De Crem stelt niet dat zijn partijgenote daar de strijd moet aangaan met Bart De Wever, de kandidaat voor dat niveau van N-VA. Hij herhaalt over Crevits enkel netjes twee keer “dat ze onze sterkste kracht en populairste minister is” in die Vlaamse regering, maar verder dan dat gaat het niet. Soms is wat men niet zegt ook zeer veelbetekenend.

De comeback van Crembo

Met die zet in de twee kranten is Pieter De Crem (CD&V), ooit Crembo op Defensie, helemaal terug als ‘player’ binnen zijn partij. Als minister van Binnenlandse Zaken zit hij weer in het hart van de Wetstraat, letterlijk. Want niemand heeft zo’n mooi kabinet als de Wetstraat 2, of het moet de premier zelf zijn, die op de Wetstraat 16 zit. De Crem werd bij de start van Michel II uit de kelders van de politiek geplukt, waar hij al vier jaar resideerde als vergeten staatssecretaris van Buitenlandse Handel.

Wouter Beke weigerde eind vorig jaar De Crem nog het Europees lijsttrekkerschap, omdat hij die plek nodig had voor een ander plan: Kris Peeters moest veilig opzij gezet worden. Zo geschiedde, Peeters ‘mocht’ de Europese lijst trekken. Verbolgen kondigde De Crem z’n afscheid aan uit de nationale politiek: voortaan zou hij enkel nog in z’n thuisbasis Aalter burgemeester zijn.

Maar toen trok N-VA uit de regering en maakte De Crem z’n politieke comeback. Minister van Binnenlandse Zaken, en zowaar opnieuw lijsttrekker in Oost-Vlaanderen voor de Kamer. Nu onderstreept hij even voor al zijn partijgenoten dat hij ook politiek weer meetelt, met de twee interviews als bewijs.

Opvallend daarbij: hij stelt onomwonden dat CD&V terug meer een rechtse partij is, de vleugel die hijzelf en onder meer Hendrik Bogaert altijd verdedigd hebben. Maar beiden waren de afgelopen jaren compleet monddood binnen CD&V: de linkervleugel van ACW’ers zwaaide er stevig de plak.

Die tijd is nu veranderd, zegt De Crem zonder verpinken: “Na 14 oktober heeft de partij haar koers gecorrigeerd. Zijn we opgeschoven naar rechts, naar het centrum waar we thuishoren als volkspartij. De nieuwjaarsspeech van voorzitter Beke was een kantelpunt. Vooral qua toon. De klankkleur, het timbre is bijgesteld.”

De Crem koppelt die koerswijziging aan de lokale feedback: veel burgemeesters moesten volgens hem “dikwijls uitleg geven over de keuzes die de partij in Brussel heeft gemaakt”. En die zaten fout volgens De Crem: “Die lagen ons vaak niet als volkspartij. Dat leefde heel hard bij onze lokale bestuurders, wat ons echte handelsfonds is. Dat is nu goed begrepen in Brussel.”

Daarbij stuwt hij dus ook z’n eigen voorzitter nu naar voren, als kandidaat-premier, ten koste van anderen als Crevits of Geens, aan de top van zijn partij. Maar hij koppelt er ook een heel duidelijke opdracht voor Beke aan: 20 procent moet het doel zijn bij de volgende verkiezingen. “Een heel belangrijke target voor CD&V”, zo zegt hij. Vrees de Grieken en hun geschenken, zo wisten ze al in Troje. Dat geldt evengoed voor Leopoldsburg, zou je kunnen zeggen.