Halley Bay, Antarctica, is de tweede grootste broedplaats voor keizerspinguïns. Tenminste, dat was ze, want het aantal kuikens dat er de laatste drie jaren is geboren, is drastisch gedaald. Wetenschappers wijzen naar de klimaatopwarming als oorzaak, maar dat er net in Halley Bay geen kuikens meer uitgebroed worden, is slecht nieuws voor de keizerspinguïn.

Elk jaar vindt er in Antarctica, bij Halley Bay, een pelgrimstocht, een march of the Penguins, plaats. Dan komen zo’n 11.000 tot 24.000 pinguïnparen samen om er hun ei uit te broeden. Halley Bay is een bijzondere plek, niet alleen omdat het de tweede grootste broedplaats voor keizerspinguïns ter wereld is, maar omdat het een teken aan de wand is dat de klimaatopwarming grotere gevolgen heeft dan verwacht.

Halley Bay had een ijzersterke reputatie: tot voor kort kon je er tussen de 14.000 en de 25.000 paar keizerspinguïns spotten. Dat is tot 9% van de totale wereldwijde bevolking van de dieren. Maar al drie jaar op rij lukt het de pinguïns niet om hun kuikentjes groot te brengen. Dat is rechtstreeks te linken aan de opwarming van de aarde.

Storm

Tussen april en december verlaten de kleine keizerspinguïns namelijk het nest. Op dat moment hebben ze stabiele ijsschotsen nodig, zodat die kunnen opgroeien. De laatste zestig jaar zijn, ondanks de stijgende globale temperatuur, de lokale temperaturen stabiel gebleven, toont onderzoek.

Drie jaar geleden is dat veranderd: een lange periode van abnormaal stormachtig weer zorgde ervoor dat het ijs op Antarctica brak. Op dat moment waren de kuikentjes van de keizerspinguïns nog niet uit de nesten gekomen. Op die leeftijd kunnen de babypinguïns nog niet zwemmen en dus treedt er massale sterfte op, wat hele generaties in gevaar brengt.

Verhuizende pinguïns

Ook de twee jaar na de grote ijsbreuk herhaalde dat patroon zich. De kolonie keizerspinguïns op Halley Bay, wat ooit als de stabielste plek voor de dieren werd beschouwd, is nu zo goed als verdwenen. De sporen van de dieren laten donkere plekken na op satellietbeelden en die zijn nu niet meer zichtbaar.

Dat wil niet zeggen dat alle pinguïns verdwenen zijn, velen onder hen zijn ook verhuisd naar de dichtstbijzijnde kolonie: die van Dawson Lambton. Dat is bemoedigend gedrag van de pinguïns, maar anderzijds toont ander onderzoek aan dat de waggelende dieren onder invloed van de klimaatopwarming tot vijftig procent van hun populatie kunnen verliezen.

Keizerspinguïns hebben duidelijke kenmerken: zwart-wit met gele oren en een gele streep op hun borst. Het zijn de grootste onder de pinguïns en ze wegen tot veertig kilogram. Keizerspinguïns leven ook lang: tot twintig jaar. Hun broedgedrag spreekt tot de verbeelding: paartjes blijven levenslang samen en broeden tijdens de moeilijkste winteromstandigheden. Het mannetje broedt het eitje uit. Een pinguïnpaar legt gemiddeld één ei per jaar, in broedperiodes. Er zijn trouwens ook homopaartjes in het pinguïnrijk.