De Sony-hack: oorlogsdaad of een grap van zielepoten?

We kennen ondertussen allemaal het verhaal van het gehackte Sony Pictures Entertainment, en hebben ons ook heimelijk verkneukeld over de manier hoe een stel webpiraten het bedrijfsnetwerk van zo’n Hollywood-gigant kan ontwrichten en geheime informatie te grabbel kan gooien. Jawel, hackers lijken de nieuwe Robin Hoods in het digitale tijdperk, platleggen die boel, jongens!

In tweede instantie dook Noord-Korea op als opdrachtgever achter de aanval, omwille van de nieuwe film ‘The Interview’ die op 25 december in première zou gaan. In deze comedy geraken twee journalisten pardoes betrokken in een moordcomplot op de Noord-Koreaanse leider Kim Jong-un, terwijl er stevig met de toestanden in dat land de draak wordt gestoken. Waarop Noord-Korea zowaar de oorlog verklaarde aan de Verenigde Staten. Zo stond het toch op de schermen. In tweede instantie, jawel, want eerst ging het gewoon om een stunt van zogenaamde haktivisten, genaamd ‘Guardians of Peace’, die vervolgens losgeld vroegen en dat niet kregen. Waarna ineens Noord-Korea in beeld kwam.

Nu weet ik wel dat de eerste wereldoorlog ook klein begonnen is, via een privé-actie van ene Gavrilo Princep, maar ik acht het uitgesloten dat zelfs Noord-Korea zo debiel zou zijn om een Hollywoodgrap serieus te nemen, ook al wordt de Grote Leider daarin te kakken gezet. Niemand kan die film zien in het laatste zuiver-communistische land ter wereld, en het is alleen maar goede reclame daarbuiten. Mijn gok: dit is dus inderdaad een grap-bovenop-de-grap, zijnde een geslaagde actie van cyberfreaks. De vraag stelt zich dan: hebben die gasten echt niets beters te doen?

Nerds

Hacken is een sport. Zelf ben ik teveel digitalfabeet om me er mee onledig te houden, maar ik kan het me perfect voorstellen: het is zalig om netwerken plat te leggen, zeker van bedrijven en overheden, en verder alles wat met het establishment geassocieerd wordt. Maar hackers zijn ook verslaafden, niemand schijnt dat te beseffen: het zijn mensen die haast 24u/24u voor hun scherm zitten, en langzamerhand compleet de band met de realiteit verliezen. Ze communiceren alleen nog met elkaar over hun uit de hand gelopen hobby. Daardoor scheppen ze een nieuwe realiteit: het cyberuniversum. Hackers zijn dus losers, zielepoten die aan overcompensatie doen en zowaar macht verwerven in een wereld waar alles met alles digitaal geconnecteerd is. Het is natuurlijk jammer van de verspilde energie. Vroeger kon een seut of een nerd een kunstenaar worden,of een compleet onverwachte wetenschappelijke theorie uitwerken. Stille knapen of meisjes, soms op school gepest, die uitgroeien tot winnaars in een discipline die zij zich toeëigenen door talent én hard werken, op momenten dat de rest met oortjes rondloopt of zich comabezuipt. Nu niet meer: de eenzame outsiders tokkelen op een PC-klavier, drogeren zich waarschijnlijk om wakker te blijven, en dwalen door de gangen van het mondiale labyrint dat internet heeft, tot ze ergens een steen kunnen loswrikken en het gebouw in duigen valt.

Stekker eruit

Knap gedaan, maar mijn tweede gevoel: ‘Get a life’ want uiteindelijk zitten ze zelf mentaal helemaal vast in de virtuele realiteit. Ze verdienen ons medelijden en een afkickprogramma in Noord-Koreaanse stijl. Vergeet ook de politieke boodschap (‘Guardians of Peace’): ook dat is maar spielerei en een dekmantel. Mijn zoon mag dus maar maximum een uur per dag op de pc of het tablet. Geen minuut meer. Ik weet het, het is fascistisch en zo on-libertair, maar ik wil op het einde geen zombie in huis die alles over hacken weet en niets over de rest. En af en toe een flinke periode helemaal zonder, los van het netwerk, stekker eruit, de natuur in: een absolute must.

Tenslotte is het evident dat de beste hackers zullen aangenomen worden, net door de overheid, de geheime diensten en de multinationals, om veiligheidsprogramma’s te schrijven tegen andere hackers. Zo krijgen de webanarchisten een deftige job die ze zelf gecreëerd hebben, maatschappelijk compleet irrelevant om niet te zeggen absurd, gelijkaardig aan bv. de wapenindustrie. Ook daar worden we niet vrolijk van als ze floreert. Het succes van “The Interview” zelf kan alvast niet meer stuk. Zou Sony nu zelf die hackers hebben ingehuurd? Ik verschiet van niks meer..