Hier zijn dertien natuurfenomenen met buitenaardse allure. Hoeveel kende je er?

1. De Golf die Nooit Eindigt of de Pororoca

De pororoca is een vloedbranding met golven tot 4 meter hoog die 800 kilometer landinwaarts tegenstrooms de Amazone op gaat. Het verschijnsel komt voor bij de monding waar de rivier samenkomt met de Atlantische Oceaan en meestal in februari of maart.

Het is extreem gevaarlijk om de Pororoca te surfen, omdat er veel puin en afval van de oevers van de rivier worden meegenomen, soms hele bomen. In 2003 presteerde de Braziliaan Picuruta Salazar het om al surfend op de pororoca 12,5 kilometer af te leggen in 37 minuten.

2. De onderwater graancirkels voor de kust van Japan

3. De Bloedende Gletsjer

Taylor Glacier aan de Zuidpool bloedt niet echt. Wat je ziet is water dat uit een meer komt dat zich diep onder de gletsjer bevindt en twee miljoen jaar afgesloten was. Het heel hoge ijzergehalte en de kolonie microben die wist te overleven in dat meer verklaren de rode kleur van de run-off.

4. De Catatumbobliksem

De Catatumbobliksem is een bijzonder atmosferisch verschijnsel boven het Meer van Maracaibo in Venezuela. Aan het meer, aan de monding van de Catatumbo, onweert het tweehonderd dagen per jaar vrijwel aan een stuk door. De oude Yukpa dachten dat de blauw-paars-witte flitsen afkomstig waren van vuurvliegjes die in contact kwamen met voorouderlijke geesten.

Eeuwenlang navigeerden schippers op het schouwspel, dat tot 150 kilometer uit de kust is te zien. De bijzondere bliksem wordt vermoedelijk mede veroorzaakt door methaan dat opstijgt vanuit moerassen en nabijgelegen olievoorraden. De afgelopen tien jaar heeft het onweer zelfs aan kracht gewonnen – onduidelijk is nog waardoor. De flitsen springen meestal over van de ene wolk naar de andere maar steeds vaker raakt de bliksem de grond en richt daar schade aan.

Eeuwenlang navigeerden schippers op het schouwspel, dat tot 150 kilometer uit de kust is te zien. De bijzondere bliksem wordt vermoedelijk mede veroorzaakt door methaan dat opstijgt vanuit moerassen en nabijgelegen olievoorraden. De afgelopen tien jaar heeft het onweer zelfs aan kracht gewonnen – onduidelijk is nog waardoor. De flitsen springen meestal over van de ene wolk naar de andere maar steeds vaker raakt de bliksem de grond en richt daar schade aan.

5. De elektrisch-blauwe lava van de Kawah Ijen

De elektrisch blauwe lava van de Kawah Ijen-vulkaan in Indonesië is euh geen lava. Het is vloeibaar zwavel dat uit de vulkaan komt en, zoals lava, naar beneden stroomt. het ontsnapt ook in de vorm van gas onder hoge druk en aan 600 graden uit de vulkaan, wat blauwe “vlammen” geeft van 5 meter hoog.

6. Het Meer des Doods

Het Natronmeer is een zoutmeer in Noord-Tanzania, niet ver van de grens met Kenia. Het meer is minder dan drie meter diep. Het water is immens zout. Dat zorgde voor de calcificatie van deze dieren die op één of andere manier in het meer verzeild geraakten. Ze zijn steenhard, en quasi perfect bewaard gebleven.

7. De Spookbomen van Pakistan

Dit was een raar neveneffect van de grote overstromingen die Pakistan troffen in 2010. Miljoenen spinnen kropen in de bomen om te ontsnappen aan het rijzende water, en ze woven daar hun webben. Blijkbaar is het in het verleden wel vaker voorgevallen in die regio.

8. De Regenboogbergen

Dit zijn de bergen in het  Zhangye Danxia Landform Geological Park in China. 24 miljoen jaar in de maak. De kleuren zijn verschillende mineralen.

9. IJsbloemen

Een verschijnsel dat optreedt wanneer er in hele korte tijd een temperatuurverschil van minstens 15 graden is tussen de lucht en het water in de poolgebieden.

10. Vuurwaterval

Horsetail Fall in Yosemite National Park: wanneer de waterval in februari al stroomt en de weercondities goed zijn, valt de ondergaande zon op de waterval, waardoor die gloeiend oranje of rood kleurt. 

11. Altocumulus lenticularis

Of lenswolk. Wanneer de wind met een flinke kracht tegen de berg blaast wordt de lucht gedwongen te stijgen. Aan de achterzijde van de berg daalt de lucht dan weer. Zo’n stijgbeweging plant zich voort tot hoog boven het niveau van de berg. Luchtlagen hoger in de atmosfeer koelen tijdens dat stijgproces af en raken soms verzadigd met waterdamp, waardoor zich wolken kunnen vormen. Daalt de lucht verderop, dan wordt de lucht weer warmer en raakt onverzadigd. De bewolking lost dan weer op. Een lenswolk blijft daarom min of meer permanent boven dezelfde plaats hangen, terwijl de lucht gewoon verder stroomt. 

12. De Regenboogboom

13. De onderwater-waterval