De Amerikaanse regering financierde een aantal markante onderzoeken in het kader van het Advanced Aerospace Threat Identification Program (AATIP), een programma dat tien jaar lang geheim werd gehouden door het Amerikaanse ministerie van Defensie. Pas in 2017 ontdekte de wereld het bestaan ervan. Vijf jaar later onthullen documenten de gekste projecten waar het AATIP aan werkte.

De Amerikaanse nieuwssite Vice heeft het rapport, dat 1.600 bladzijden telt, onder de loep genomen. In die documenten komen enkele opvallende projecten aan bod, waaronder een onzichtbaarheidsmantel, antizwaartekrachttoestel, overbrugbare wormgaten en de mogelijkheid om tunnels door de maan te graven met behulp van explosieven. Die projecten lijken rechtstreeks uit een fictiereeks te komen.

Maar het Advanced Aerospace Threat Identification Program (AATIP) bestond wel degelijk. Het bestaan ervan werd in 2017 onthuld toen de voormalige directeur ervan, Luis Elizondo, ontslag nam bij het Pentagon en vervolgens video’s van een UFO naar de pers lekte. De documenten tonen aan dat de Amerikanen via het projecten niet uitsluitend bezig waren met de zoektocht naar ongeïdentificeerd luchtvaartuigen.

Een onderzoek naar verschillende technologieën

Het heeft The Sun, het persmedium achter het verzoek om toegang tot de documenten, veel tijd gekost om de AATIP-documenten in handen te krijgen. De Defense Intelligence Agency (DIA), de afdeling van het Ministerie van Defensie die verantwoordelijk is voor het programma, heeft er namelijk vier jaar over gedaan om in te gaan op het verzoek van de Amerikaanse media. De DIA werd hiertoe enigszins gedwongen vanwege de Freedom of Information Act (FOIA), een wet uit 1966 die federale agentschappen verplicht hun documenten te overhandigen aan iedereen die hierom vraagt.

Doorkruisbare wormgaten, geavanceerde vacuüm-ruimtevoortstuwing en negatieve energie vormden de kern van het geheime programma, evenals hoogfrequente communicatie met behulp van zwaartekrachtgolven, mogelijke technologische benaderingen voor het besturen van externe apparatuur en fusievoortstuwing.

In de AATIP-documenten wordt er weliswaar op gewezen hoe moeilijk het is om veel van die technologische ideeën te verwezenlijken. Dit is met name het geval voor de onzichtbaarheidsmantels. “Perfecte camouflagetoestellen zijn onmogelijk omdat zij materialen vereisen waarbij de lichtsnelheid de oneindigheid nadert,” zegt een van de auteurs, wiens naam uit het rapport is verwijderd.

Explosieven op de maan

Een ander project dat door de leden van het Advanced Aerospace Threat Identification Program werd bestudeerd, trok eveneens veel aandacht. Dit is de mogelijkheid om extreem lichte materialen, “100.000 keer lichter dan staal, maar toch met de sterkte van staal”, uit de maan te halen. In het rapport van het AATIP staat te lezen dat er een mogelijkheid werd onderzocht om dit te doen met behulp van thermonucleaire explosieven. Op die manier zouden tunnels door de maankorst en de mantel gegraven kunnen worden om zo de kern van het hemellichaam te bereiken.

Een project dat uiteindelijk – en gelukkig – nooit is verwezenlijkt. De Verenigde Staten hebben de maan niet gebombardeerd en lijken dat ook niet onmiddellijk van plan te zijn. De volgende Amerikaanse maanmissie is gewoon bedoeld om mensen terug naar de maan te brengen, met het doel een blijvende menselijke aanwezigheid te verwezenlijken. Terwijl het eerste deel waarschijnlijk snel zal gebeuren, zal de rest van het project meer tijd in beslag nemen.

Enorme bedragen geïnvesteerd

Een groot deel van het onderzoekprogramma werd extern uitgevoerd door de dochteronderneming van de particuliere onderneming, Bigelow Aerospace Advanced Space Studies (BAASS), meldt Vice. In het eerste jaar werd naar verluidt een contract van 10 miljoen dollar afgesloten.

Aangezien het onderzoek vijf jaar liep, kunnen we ons vragen stellen bij de riante bedragen die geïnvesteerd werden. Het gaat hier namelijk over een financiering met staatsgeld, zonder dat de belastingbetalers daarvan op de hoogte werden gebracht. Daar komt nog eens bij dat het project op het eerste gezicht niet tot een levensvatbare en nuttige technologie heeft geleid.

(ns/lb)