Er bestaat nogal wat verwarring omtrent het veelbesproken ‘geld uit het niets’, een en ander kan inzichtelijk gemaakt worden middels gebruik van eenvoudig boekhoudkundige rasters. Door alles te fragmenteren ontgaat ons vaak het zicht op het geheel, in het verlengde gaan we hokjesdenken. Hokjesdenken leidt dan weer tot een strijd om getallen waardoor ‘het systeem’ de vijand wordt van de mens, zo lijkt het. Het is een akelige gedachte, mensen strijden onderling om getallen in rasters maar lijken klakkeloos voorbij te gaan aan het simpele feit dat je deze getallen ook met een muisklik kan verplaatsen. Het is nochtans dezelfde muisklik waarmee het spel een aanvang kent, laat ons dit even heel eenvoudig voorstellen.
Centrale bank (CB)
Aan het begin van het monetaire systeem bestaat werkelijk een onuitputtelijke bron die we ‘niets’ noemen, geld is immers een idee dat we gemakshalve materialiseren om werkbaar te kunnen zijn. Schelpjes, zout, goud, papier of lucht is finaal irrelevant, het ene is enkel wat praktischer dan het andere. Dat ‘niets’ staat in zekere zin buiten tijd en ruimte, het is dus ‘creativiteit’ of ‘het denkende’ dat geld schept om het ons allen makkelijker te maken. Als mensen onderling hebben we de afspraak gemaakt dat de centrale bank dit geld mag drukken, a priori is hier absoluut niets mis mee. We plaatsen dat gematerialiseerde idee ‘geld’ in ons raster, het is de eenvoud zelve. De centrale bank boekt dit in als een schuld aan ‘niets’, dankbaar voor het idee dat eruit voortkwam.
Commerciële banken (BB)
De centrale bank verdeelt dat geld over een aantal geografisch verspreide commerciële banken, dit maakt het praktischer om de bevolking van geld te voorzien. Deze transactie wordt geboekt via een journaalpost, nog steeds dankbaar voor het idee wordt de schuld overgedragen naar de commerciële banken. Alles komt dus uit ‘niets’ en onze boekhouding maakt rapport van alle transacties.
Economische agenten
De commerciële banken verdelen het geld over een aantal economische agenten opdat het spel van waardencreatie kan beginnen. Elke speler krijgt een gelijk deel en gaat aan de slag om welvaart op te bouwen. Het geld maakt dit praktischer en we trachten het redelijke evenwicht te bewaren. Ook dit wordt in een journaalpost opgenomen, de schuld jegens ‘niets’ wordt overgedragen naar de economische agenten.
Creativiteit
We kunnen dit verhaal zolang maken dan we willen, vandaag zijn we getuige van de meest waanzinnige verhalen over iets dat verbluffend eenvoudig is, uiteindelijk over ‘niets’. Als we niet in staat blijken om daar ernstig over na te denken dan worden allerhande doemscenario’s bijzonder waarachtig en dat alsof we niet eens meer debet van credit kunnen onderscheiden. En wat is er nu mis met een beetje creativiteit, het gaat toch maar om getallen in een raster? Kijk gewoon aandachtig naar de laatste consolidatie en je gelooft amper je ogen, waarom? In het raster staat nu een kluwen van vorderingen en schulden, in realiteit betekent dit een immens aantal getallen. Creatief dat we zijn boeken we nu alle schulden terug naar waar ze vandaan kwamen, naar ‘niets’ dus. Ook dat is eenvoudig in een journaalpost te vangen met aansluitend een nieuwe consolidatie.
Restbank
Door gebruik te maken van het monetaire systeem zijn we nu verlost van alle schulden, dat is het goede nieuws. Onze dankbaarheid jegens dat ‘niets’ is natuurlijk groots, al die schulden bleken gewoon een luchtkasteel en ook niet meer dan dat. Waar velen tegen die geldschepping uit ‘niets’ zijn, blijken we ons nu schromelijk vergist te hebben maar eind goed, al goed. We zitten nu nog enkel met een probleempje, die vorderingen staan nog steeds in ons raster. Wat daarmee? We horen het u al zeggen, naar niets zeker? Inderdaad, ook dat is technisch gezien een koud kunstje, die ‘restbank’ kunnen we dan ook volledig opdoeken, het is een lege doos.
Herstel
We hebben nu een hele omweg moeten maken die uiteindelijk om niets ging, letterlijk. Geldschepping uit het niets is de normaalste zaak van de wereld en economisch correct, finaal hebben we dus geen schuld aan de bank maar aan ‘niets’. En schuld is niet het juiste woord, het is beter te vertalen als dankbaarheid. We hebben nu het volledige schuldencomplex uit de wereld laten verdwijnen door ‘niets’ te gebruiken als katalysator. En wat zien we nu? We hadden ons veel tijd en moeite kunnen besparen als we van in den beginne dat geld aan die economische agenten haden gegeven. Jawel, geld aan het volk, we horen het u al zeggen natuurlijk.
Nothing really matters
Ergo, geld komt uit het niets en is onuitputtelijk, in een economie kan er dus nooit sprake zijn van een geldtekort. Dat idee kan enkel ontstaan door het monetaire systeem te begrenzen en daarmee ook onze vrijheid. Elke (politieke) maatregel die berust op een tekort aan geld is derhalve economisch niet rechtsgeldig, het is een eenvoudig verhaal. We kunnen het nu nog eens proberen maar strijden tegen luchtkastelen in de vorm van schulden is echt wel een mooi staaltje van economisch analfabetisme en het excuus ‘belangen’ als ketenen die we enkel onszelf opleggen, punt. Was er nog iets dat we moesten regelen? Wat een gedoe om niets natuurlijk, niet waar?