Het grootste metalfeestje van het land zit erop, en de Graspop Metal Meeting was ook in 2014 een grand cru. Ondanks erg ongure weersvoorspellingen bleven grote stortbuien en ander onheil uit, en de nieuwe formule met twee hoofdpodia werkt, maar is nog wel vatbaar voor verbetering. Ook de inspanningen om het festival groener te maken hebben succes, al wil de organisatie volgend jaar nog een versnelling hoger schakelen. Muzikaal was Graspop dit jaar top, al snakken sommige bezoekers toch nog naar meer echt heel grote headliners. De Belgische avond was een regelrecht succes, en gisteren zakten maar liefst 50.000 bezoekers af naar de Desselse wei.

Laat ons beginnen met het weer, toch een cruciale factor bij de beleving van een festival. Jongens, waar zijn we allemaal aan ontsnapt, gezien de voorspellingen! Tijdens Steel Panther bijvoorbeeld stonden we voor het podium met de poepers omdat Buienrader een gigàntische bui aankondigde in Dessel. Die moet ietsje verder zijn losgebarsten, want op Graspop kregen we slechts motregen. En oké, het regende wel harder tijdens bijvoorbeeld Slayer, maar meestal nog niet eens genoeg om de aarde echt in slijk te veranderen. Gisteravond kon Chris Cornell van Soundgarden zelfs zijn zonnebril bovenhalen voor een optreden tijdens een zalige zonsondergang. Conclusie: de metal houdt de regen weg. Leve de metal!

Vijf podia

Voor het eerst vond Graspop plaats met twee hoofdpodia vlak tegen elkaar, ten koste van een Marquee. Verder had je nog drie podia: de Marquee, de Metal Dome en de nieuwe openlucht Jupiler Stage. Het dubbele hoofdpodium heeft verschillende voordelen: de bezoekers kunnen op de wei meer groepen zien, terwijl de organisatie meer bands een stek op een Mainstage kan aanbieden. Een en ander heeft te maken met een breder fenomeen in de muziekwereld, wat des te feller tot uiting komt binnen de metal: er zijn simpelweg bijna geen echte headliners meer, groepen die echt boven de rest uittornen. Of ze zijn zo groot dat ze (bijna) onbetaalbaar zijn, zoals Metallica, AC/DC of Rammstein.

Binnen de metal houden veel mensen dan ook nog enkel van bepaalde subgenres, en de bands die dat hokjesdenken overstijgen zijn schaars. Je hebt Judas Priest, Iron Maiden, Black Sabbath en een handvol andere die Graspop kunnen headlinen, terwijl je de voorbije jaren zelfs bij iconen als Motörhead of Slayer te horen kreeg dat ze geen ‘echte’ headliner waren. Van de iets jongere garde heb je Slipknot of Korn, maar achter hen gaapt toch een flink gat. Het dubbele hoofdpodium biedt jongere bands als Volbeat, Avenged Sevenfold en Sabaton de kans om te headlinen: is het niet van willen, dan is het van moeten, want knakkers als Judas Priest en Black Sabbath koketteren nu eenmaal met de pensioenleeftijd.

En het moet gezegd: de dubbele headliners zetten volgens veel bezoekers goede shows neer, en ze hebben als bijkomend voordeel dat ze de festivalgangers niet allemaal in een keer naar huis sturen. En een goed optreden is simpelweg een goed optreden, of de band nu vroeger op de avond speelt of als laatste. 

Kanttekeningen

Volgens enkele critici kan de plaatsing van de podia wel beter. Bij de reacties die we sprokkelden hoorden we onder meer dat twee hoofdpodia tegenover elkaar misschien beter zouden zijn, of dat de halvelitertent beter in een halve cirkel zou staan: nu moet het toogmeubilair van kant wisselen wanneer een nieuw optreden begint. Aan de andere kant zou een dergelijke opstelling het zicht dan weer harder belemmeren voor de rest van de wei.

Een andere opmerking is dat het geluid van Mainstage 2 te fel hoorbaar is in de Marquee, zoals bij de intiemere momenten van Opeth. Het feit dat de Jupiler Stage aan de ingang van de Metal Dome staat, waar je vlakbij ook nog eens toiletten hebt, leidde wel eens tot opstoppingen. Maar het zijn uiteindelijk kleine smetjes op een grotendeels vlekkeloos parcours.

.@Architectsuk destroying @GraspopMetal Festival #GMM14 pic.twitter.com/3jEVbXeitB

— Epitaph Europe (@EpitaphEurope) June 29, 2014

Overlappingen

De organisatie had dit jaar een goede verbinding met de grondstromen in de metal, want we kregen een uitstekende mix van mainstreambands en nieuwkomers met obscuurder werk. En die ‘kleinere’ acts kwamen enerzijds heel goed tot hun recht op onder meer de kleinschalige Jupiler Stage, maar anderzijds is het voor omnivoren zoals wij vervelend dat heel wat bands tegelijkertijd speelden. Want tja, kiezen is verliezen. De affiche telde dit jaar bijzonder veel veelbelovende vrij onbekende bands, maar door het feit dat je moest kiezen tussen vijf podia met overlappende speeltijden, kregen veel bezoekers niet eens de kans om verrast te worden. En dat is toch wel spijtig.

Recyclage

Van de andere nieuwigheden scoorde het recyclage-initiatief vrij goed. We zagen heel wat minder afval op het terrein dan de voorbije jaren, al wil de organisatie bij de volgende editie nog een nieuwe stap zetten om Graspop nog groener te maken. En dan hebben we het niet over de verf waarmee ze verlepte voetbalvelden besproeien in Brazilië. “We gaan met drankenleveranciers samenzitten om te zien hoe we ons groen initiatief kunnen uitbreiden”, luidt het. Volgend jaar krijgen we dus mogelijk verharde bekers met een waarborg.

Leuk uitzicht bovenop de Skydeck! Verzamel 24 bekers en kom hier ook staan! #GMM14 pic.twitter.com/faGWxZTx7Y

— Pieter-Jan Claeysens (@PieterxJan) June 28, 2014

Belgische avond

Nog vermeldenswaardig is de uitstekende Belgische donderdagavond waar bleek dat ons landje bulkt van met metaltalent. En de wedstrijd van de Rode Duivels op een groot scherm beleven tussen andere metalheads was ook uniek.

Grand cru

Muzikaal was Graspop 2014 dus toch een grand cru, onder meer dankzij de kansen voor nieuwkomers en het veelal uitstekende geluid, dat op de wei echt stukken luider klonk dan de voorbije jaren. Maar vaak wordt het belang van een goede crew vergeten, en zowel de geluidsmensen, de lichtploeg als de cameralui leverden uitstekend werk. Op dat vlak was deze editie echt top, al hopen we dat alle bezoekers op de wei hun oordopjes mee hadden. De affiche zat boordevol afwisseling, en Ozzy Osbourne – dat we dit nog mochten meemaken – was zowaar goed bij stem. Een metalpionier als Black Sabbath in dergelijk goede vorm kunnen zien is een voorrecht, dus dit was echt de perfecte headliner. Topjaar!