Vandaag zijn er verschillende soorten eetstoornissen. Zo heeft iedereen al wel een gehoord van boulimia Nervosa of anorexia Nervosa. Wat veel mensen niet weten is dat een eetbuistoornis ook tot die categorie behoort. Maar wat is dat precies en hoe ga je ermee om?

De eetbuistoornis, in het Engels ook beter bekend als binge eating disorder. Dat wil zeggen dat een persoon die de aandoening heeft tot 10.000 calorieën per dag kan eten. In tegenstelling tot boulimia Nervosa ontbreekt de drang om gewichtstoename te compenseren. Dat heeft tot gevolg dat je ontzettend veel kan bijkomen. En erover praten met iemand? Dat gebeurt niet zo snel.

Newsmonkey sprak met Inneke Meeusen. Zij is een expert in eetstoornissen en daarom de perfecte persoon om ons verder te helpen. Ze vindt het belangrijk om ook samen te werken met psychologen die gespecialiseerd zijn in eetstoornissen, want dat heeft niet alleen fysieke nadelen, maar ook onderliggende psychologische nadelen.

Eetbuistoornis

De aandoening zelf is nog niet zo lang erkent. Ze werd namelijk pas in 2013 in de DSM V (Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders) opgenomen. Dat is een handleiding voor psychologen en psychiaters om mensen te helpen.

Wanneer mensen aan een eetbuistoornis lijden, wil dat zeggen dat ze grote hoeveelheden calorieën op een dag naar binnen werken. Vaak gaat dat gepaard met schaamte, omdat mensen er niet snel over willen praten. Ze zijn namelijk (terecht) bang dat ze niet begrepen worden door hun omgeving.

“Ik krijg mensen in mijn praktijk over de vloer die ’s nachts wakker worden met de drang om te eten. Ze gaan dan ook daadwerkelijk naar de nachtwinkel om een grote hoeveelheid aan eten in te slaan. En dat hoeft dan nog niet eens eten te zijn dat ze per se lekker vinden”, vertelt Meeussen.

Veel mensen kennen de ziekte niet, of weten niet exact wat het inhoudt. “Er heerst heel veel schaamte. Gewoon omdat die mensen ook écht niet kunnen stoppen met eten. De aandoening kost daarnaast ook nog eens handen vol geld en ze zijn bang dat ze niet begrepen zullen worden door hun omgeving als ze erover vertellen.”

Hoe kan je het herkennen?

“Er zijn dus echt mensen die er al jaren lang mee zitten en waar gewoonweg niemand het van weet. De stap naar hulpverlening duurt vaak te lang. Die aandoening heeft vaak te maken met onderliggende emoties. Dat is zo bij eetstoornissen in het algemeen. Die patiënten eten om in een roes te zitten niet omdat ze het lekker vinden. Vaak raken zij ook in een sociaal isolement. Dat komt omdat ze niet meer onder vrienden komen of willen uiteten. Want ze komen nu eenmaal veel bij.”

“Die mensen kunnen ook niet meer normaal functioneren. Alles draait rond eten. Dan eten ze veel, maar moeten ze erna weinig eten om toch ietwat te compenseren. Ze worden daar echt depressief van en dan wordt vaak de stap naar hulpverlening gezet.”

De oplossing?

Wat als je nu echt een eetbuistoornis hebt. Hoe ga je er dan mee om of hoe los je het op? In ieder geval kan je niet zomaar medicatie nemen om het probleem op te lossen. Het is een lange en vaak moeizame weg die afgelegd wordt.

“Je mag echt niet zwaar gaan diëten. Dat houden patiënten toch niet vol, want dan gaan ze waarschijnlijk toch in overdrive. Belangrijk is dat ze contact zoeken met een diëtist die gespecialiseerd is in eetstoornissen. Daarnaast kan een psycholoog ook helpen, want er zijn altijd diepgaande redenen waarom een persoon zo veel eet.”

“Aan de andere kant is het ook belangrijk dat je nieuwe inzichten krijgt. Andere eetgewoonten aanleren zou daarbij dus kunnen helpen. Want voor sommige mensen is dat eten op zich echt een verslaving. Als er echt geen andere oplossing is, kan je je laten opnemen. Dan zit je samen met mensen die ook aan een eetstoornis lijden. Vaak krijgen ze dan ook het gevoel dat ze begrepen worden.”

Gevoel van schaamte

“Vaak voelen mensen die lijden aan een eetbuistoornis zich eenzaam. Dat komt omdat er veel schaamte is. Er heerst ook nog een taboe rond eetstoornissen in het algemeen. Bij anorexia Nervosa denk je automatisch aan mensen die enkel nog een geraamte hebben en een blad sla eten. Dat is dus echt niet waar. Ouders en andere familieleden weten ook heel vaak niet hoe ze ermee om moeten gaan.”

“Mensen die zo’n eetbuistoornis hebben moeten erover praten met iemand. Bij mij in de praktijk houd ik met mijn patiënten een soort dagboek bij waarin ze kunnen schrijven. Dat moet niet tot in detail zijn, want dat zou veel te confronterend zijn. Daarnaast probeer ik ook soms partners erbij te betrekken, zodat ik hen meer uitleg kan geven over wat de ziekte net inhoudt. Op die manier krijgen zij ook meer begrip voor de situatie.”

Het belangrijkste is dat je niet blijft zitten met een probleem. Zoek hulp als je problemen hebt en praat erover met iemand. Als je zelf nog vragen hebt rond je eetpatroon of gewicht, kan je ook altijd een kijkje nemen op de website van Eetexpert.