Steek uw piano in brand en doe uw best om te zingen terwijl u ondersteboven aan de luster hangt; het is weer zover! Tijd om te aanschouwen hoe Europa liederlijk strijdt om de hoofdplaats in het Eurovisiesongfestival! Deze grandioze week komt tot een einde op zaterdag met de grote finale, waarin 26 landen elkaar met muzieknoten te lijf gaan – maar slechts één kandidaat is sterk genoeg om de rest te elimineren. Wie krijgt vanavond de 12 punten en wie belandt er onderaan het scorebord?
Eerder deze week zag je al hoe 36 landen streden om een finaleplek. Ik sprak reeds over de eerste en de tweede halve finale. Twintig finalisten ken je dus al. Maar in de finale worden er 26 liedjes gezongen en dat betekent dat er nog 6 finalisten zijn waarover we het niet hebben gehad.
Dit zijn de ‘Big 5’ (Italië, Duitsland, Frankrijk, Spanje en het Verenigd Koninkrijk) en het gastland, Oekraïne. Deze landen gaan rechtstreeks naar de finale omdat zij de grootste geldschieters zijn en omdat het festival zonder hen dus niet zou kunnen doorgaan.
Wat kunnen we vanavond zoal verwachten? Ik heb vakkundig en voorzichtig één heel memorabele regel tekst uit ieder nummer geplukt. Zo heb je vanavond alvast niet op de teksten te letten – want je kent ze dan reeds. Naar eigen traditie geef ik ook aan iedere performance een prijs. Hier telt immers: deelnemen is belachelijker dan winnen.
ITALIË | Francesco Gabbani – “Occidentali’s Karma”
Samenvatting: Verraderlijk vrolijk deuntje met een geestige tekst, dat zijn centrale idee kracht bijzet met een aanstekelijk dansje én een ronduit briljante gimmick. The whole package.
Let op de tekst: “La scimia nuda balla/Occidentali’s karma!,” oftewel “de naakte aap danst”. Francesco schreef de tekst van het nummer zelf en liet zich daarvoor inspireren door Desmond Morris en diens boek “The Naked Ape”. De titel betekent “karma volgens de westerling” en dàt gaat volgens Francesco over de manier waarop we krampachtig zoeken naar een spirituele betekenis in ons leven en dus maar een willekeurige hutsepot van filosofische ideeën proberen te volgen. Dat alles terwijl wij mensen, wanneer puntje bij paaltje komt, eigenlijk gewoon naakte apen zijn. In de brug van het nummer licht hij het centrale idee toe: “Quando la vita si distrae/cadono gli uomini”: wanneer er té veel afleiding is in het leven, dan valt de mens omver. En wat gebeurt er wanneer de mensheid in elkaar stort? “La scimia si rialza”: dan komt de aap weer overeind.
Prijs voor de Snorste Snor: Qua gezichtsbeharing zit het hier goed snor.
Prijs voor de Spijtigste Snoeibeurt: Eigenlijk zou u in dit nummer zo’n beetje op de hele tekst moeten letten, want die barst van de leuke woordspelingen en de maatschappijkritische sneren. Alleen moest er voor het Songfestival ook een flink deel van het nummer geknipt worden, want liedjes mogen hier niet langer zijn dan 3 minuten. Mocht deze winnen, dan hoort u op de radio binnenkort dus nog zo’n 40 extra seconden.
SPANJE | Manel Navarro – “Do it for your lover”
Samenvatting: Spaanse strandganger en zijn handlangers zingen een liedje dat al op de zenuwen werkt nog voor hij honderd keer hetzelfde refreintje van één regel zingt.
Let op de tekst: “Do it for your lover/Do it for your lover/Baby clap your hands/and do it for your lover.” Vager dan dit kan haast niet, want wat betekent “it”? En waarom wil Manel zo graag dat ik “it” doe voor mijn “lover”? Staat “it” hier voor “in mijn handen klappen”, en zo ja, wat heeft Manel daaraan? Is dat zijn fetisj ofzo, andere mensen laten klappen? Ik doe het niet, Manel, ik weiger het te doen!
Prijs voor de Kwaadste Kijkers: Tijdens de Spaanse voorronde stond het hele land achter een andere act, Mirela. Bij de puntentelling bleek er een gelijkstand te zijn tussen Mirela en Manel, waarbij Mirela de winnares was van de televoting en Manel door de juryleden op de eerste plaats werd gezet. In 2012 gebeurde er iets soortgelijks en kregen de kijkers het laatste woord, maar dit jaar besliste men het andersom te doen. In een moment van absolute waanzin begonnen alle aanwezigen in de televisiestudio waar het programma werd opgenomen spontaan te joelen, zoals enkel Spanjaarden dat kunnen. Onder luid boegeroep kondigde de jury aan dat Manel Spanje ging vertegenwoordigen, en veel beter is de sfeer sindsdien helaas niet geworden.
Prijs voor de Slechtste Staging: Manel zingt zijn strofes in het Spaans en zijn refreinen in het Engels. Tijdens de eerste strofe, gedurende een halve minuut, staan Manel en zijn drie vriendjes in het donker met hun rug naar het publiek te zingen. Wanneer ze zich omdraaien duurt het nog eens bijna een halve minuut vooraleer we deze langharige strandlummel in close-up te zien krijgen. Tegen dan is het te laat om de kijker nog mee te krijgen.
Prijs voor het Vriendelijkste Ventje: We mogen natuurlijk ook nog iets positiefs zeggen en dat is dat Manel de voorbije weken echt heel sociaal heeft lopen doen met alle andere artiesten. En als hij dan een tweet de wereld instuurt over alle nieuwe vriendjes die hij gemaakt heeft, ja, kijk, dan smelt mijn ijskoude hart toch een heel klein beetje.
VERENIGD KONINKRIJK | Lucie Jones – “Never Give Up On You”
Samenvatting: Musicalactrice Lucie Jones schittert op het podium. Ze moet het vooral hebben van haar mimiek en stem, maar dat volstaat ruimschoots om deze ietwat simpele ballade naar een hoger niveau te tillen.
Let op de tekst: “You’re not defeated/You’re in repair/Don’t have to call me/I’ll always be there” Je merkt aan de tekst van het nummer dat die niet bedacht is door iemand die het Engels als moedertaal heeft. Lucie doet haar best met de karige poëzie die ze voorgeschoteld krijgt en weet het te verkopen alsof het allemaal iets wil zeggen.
Prijs voor de Tergendste Tweet: “I will never give up on EU? Ja, daar kom je wel te laat mee hoor meid!!! #brexit” Gegarandeerd dat dit nu al honderd keer getweet is.
Prijs voor de Meest Curieuze Componist: In de Britse finale “You Decide” stonden dit jaar 6 artiesten, waarvan er geen enkele een nummer zong dat door een Brit zelf geschreven was. Alle zes stonden er met een nummer van Scandinavische bodem. Zo werd dit winnende nummer geschreven door Emmelie de Forest, die het Songfestival in 2013 won met “Only Teardrops”. Goed om te zien dat zij toch ook nog werk krijgt.
Prijs voor de Toevalligste Toeval: Alsof het nog niet genoeg was om een nummer te zingen van een voormalig winnaar, doet Lucie het vanavond ook nog eens als 18e optreden, dezelfde positie als die van waaruit Emmelie de Forest het songfestival won.
DUITSLAND | Levina – “Perfect Life”
Samenvatting: Ondanks de belofte van een leuk koppie en een spontane meid aan de microfoon blijkt dit enerverende strontnummer zo zwaarbeladen is met clichés, dat het tijdens het eerste refrein spontaan zinkt als de Titanic.
Let op de tekst: Als u bij het horen van “I look for the sweet in every bitter moment tasted” niet spontaan uw afstandsbediening door het televisiescherm heen keilt, gefeliciteerd, dan bent u een sterker mens dan ik. Pas wel op dat u zich niet te gemakkelijk zet, want in het refrein volgen nog een paar kleppers als “I’ve been walking asleep/Dreaming awake” en “I’m almost a sinner/Nearly a saint”. Dit nummer is compleet leeg. Er zit geen druppel individualiteit of persoonlijkheid in.
Prijs voor de Verschrikkelijkste Voorronde: Herinnert u zich nog hoe Peter Evrard en Natalia in Idool 2003 allebei een versie van “For You” moesten zingen? Welja, in Duitsland vond men het dit jaar een goed idee om een show van twee uur op te bouwen rond een soortgelijk concept met slechts twee songs. Zes artiesten brachten eerst een versie van het eerste nummer, “Wildfire”. Na een stemronde viel de helft van hen af en brachten de overblijvers het tweede nummer, “Perfect Life” én vervolgens nog eens het eerste. Een volgende stemronde moest de beste twee combinaties doorsturen naar een finale – en daar bleek zangeres Levina te staan met beide songs… die ze aanstonds nog eens allebei moest performen, en nadat “Perfect Life” uit de bus kwam als winnaar, zong ze om de show af te sluiten voor de vierde keer die avond hetzelfde ellendige rotnummer. Je zou voor minder je oren laten volspuiten met cement.
Prijs voor de Herhalendste Historie: De voorbije twee jaren wist Duitsland de kijker helaas niet te bekoren. Ann-Sophie haalde in 2015 een totaal van nul punten, en ook vorig jaar eindigde Jamie-Lee Kriewitz op de laatste plaats in de finale. Laat ons zeggen dat ze dit jaar geluk hebben dat Spanje er ook nog is, want anders was de derde laatste plaats in drie jaar tijd zeker binnen handbereik.
OEKRAÏNE | O Torvald – “Time”
Samenvatting: Het enige rocknummer dat u deze avond te horen krijgt, en alleen daarom een fijne verademing.
Let op de tekst: “Time will give us a sign/I can make a promise/It’s our time to shine”. Wist u dat dit na 2012 en 2015 slechts het derde nummer uit de geschiedenis van het Songfestival is met de titel “Time”? De zinsnede “time to shine” werd wél al vaker gebruikt, zoals bijvoorbeeld in het nummer “Time to Shine” uit 2015 en in het nummer “My Time” in 2009. En dan moet u weten er sinds 2009 ook vier nummers zijn geweest die gewoon “Shine” heetten. Enfin – dat alles gewoon om te zeggen; als u dacht dat dit rocknummer een atypisch Eurovisienummer was, dan vergist u zich grondig. Integendeel: van alle nummers die u vanavond hoort, is dit net het allergrootste cliché.
Prijs voor de Kolossaalste Kop: Deze act geeft een hele nieuwe betekenis aan de term “hoofdpodium”. Oekraïne laat hun hoofd niet hangen! Wacht – of anders deze: Oekraïne presenteert een act waar kop noch staart aan te vinden is! Of, haha, wacht, of anders: waar hebben ze dat decor op de kop getikt?! Enfin, sorry – wat ik bedoel is: er staat een gigantisch beeld van een hoofd op het podium.
FRANKRIJK | Alma – “Requiem”
Samenvatting: Frankrijk! Het is Frankrijk! De mensen mogen niet vergeten dat dit Frankrijk is!
Let op de tekst: “Un jour lassé de cette errance/Tu t’en iras, quelle importance/Car le terre tournera encore/Meme quand nous ne tournerons plus.” Mocht u denken dat het sensuele refreintje van “embrasse-moi, dis-moi que tu m’aime” deel uitmaakt van een simpel en vrolijk liefdeslied, denk dan maar opnieuw. Alma houdt het bijzonder Frans met deze poëtische naargeestigheid. Het nummer gaat over een wanhopig soort liefde, een liefde waarvan je wéét dat ze niet eeuwig kan duren, want niks kan eeuwig duren. Op een dag zijn we er niet meer, het zij zo. Wanneer wij ophouden met draaien, draait de wereld nog steeds door, dus zullen we in de tussentijd maar gewoon van elkaar houden?
Prijs voor het Verrukkelijkste Verhaal: Intussen weet u van mij misschien dat ik kick op een goeie songtekst en des te meer wanneer een nummer er in slaagt om op drie minuten een verhaal te vertellen. De eerste regel van de tekst is “des amours meurent, des amours naissent” – liefdes sterven en liefdes worden geboren, en insinueert dat dit nummer aan het begin staat van een nieuwe romance, maar wanneer de brug van het nummer aanbreekt, verandert Alma de volgorde van ideeën, en wordt dat “des amours naissent, des amours meurent”, aangevuld met “ce soit enfin je n’ai plus peur,” en waar Alma aan het begin van het verhaal een realistisch idee predikt (het is het einde van de wereld niet), wordt ze doorheen het nummer steeds meer geconsumeerd door die romantische liefde en besluit ze: jawel, de wereld, onze wereld, zal ooit ophouden met draaien, lang nadat wij verdwenen zijn – maar daarom moet onze liefde niet mee verdwijnen. C’est la beauté du requiem.
Prijs voor de Beste Benen: Sorry, het werd even heel serieus allemaal daarboven, hé? Euh, zullen we nog zo’n leuke prijs doen? Een grapje? Iets met benen? Ja, euhh… Alma draagt een heel leuk kort glitterend jurkje waar haar benen geweldig onder uitkomen – al zou deze grote Franse dame er eigenlijk zelfs goed uitzien in een aardappelzak. Een sac des patates, zoals ze daar zeggen.
Mijn excuses, ik heb intussen 42 landen besproken – ik denk dat de grapjes nu stilaan op zijn.
Zo: nu weet je van ieder land dit jaar wat ze in de aanbieding hebben. Ontdek vanavond wie van deze zes het hoogst scoort (en of één van hen misschien wel met de trofee gaat lopen).
Veel kijkplezier!