Chris Burggraeve, vroeger topman bij AB InBev, investeert in cannabis in de Verenigde Staten, een miljoenensector ondertussen. In 29 staten van de VS is het groene middel legaal en Canada en Australië volgen binnenkort. Burggraeve wil dat zowel medicinaal als recreatief gebruik gelegaliseerd wordt in België en daar heeft hij een heuse studie voor laten uitvoeren. Dat zegt hij op het ‘and&’-congres in Leuven.

Voormalig AB InBev-topman Chris Burggraeve investeert sinds korte tijd in cannabis in de Verenigde Staten.

Heel wat Amerikanen uit de CPG-sector (Consumer packaged goods) storten zich momenteel op de groene plant, waaronder ook de tabaksgiganten Alliance One en Philip Morris, de koepel van alcoholproducenten Constellation Brands en de farmaceutische gigant Novartis.

Politieke en economische veranderingen

Er zijn in de VS momenteel zowel politieke als economische veranderingen aan de gang. Veel politici en opiniemakers, die zich vroeger als radicaal anti-wiet profileerden, keren nu hun kar, waaronder (in zekere mate) president Donald Trump, voormalig voorzitter van het Huis van Afgevaardigden John Boehner, New Yorks gouverneur Andrew Cuomo en republikeins senator Mitch McConnell.

Momenteel is medicinale cannabis in 29 staten van de VS legaal en recreatief gebruik in 8 à 9 staten. Burggraeve wijst er ook op dat New Jersey wellicht de volgende Amerikaanse staat wordt, die wiet volledig legaliseert. Bovendien is cannabis de snelst groeiende sector in de VS. Vorig jaar was er een stijging van 445 procent in het aantal openstaande jobs.

In juli van dit jaar volgt Canada, dat de softdrug in het hele land zal toelaten voor recreatief gebruik. En donderdag kondigde Australië aan de export van medicinale cannabis toe te staan. In Canada zijn er momenteel al meer dan 80 bedrijven in de cannabissector actief en wordt er jaarlijks voor 2,6 miljard euro geproduceerd.

Voorgerolde joints en huis-aan-huis bezorging

Burggraeve investeert in twee Amerikaanse cannabisinitiatieven. Het eerste is Toast, waarmee Burggraeve tabaksloze, luxueuze joints verkoopt met de look van gewone filtersigaretten. Het is niet echt de bedoeling om je knetterstoned te paffen. Op het label staat dat één Toast je ongeveer even ver van de wereld brengt als één alcoholisch drankje, maar dan op een andere manier natuurlijk.

Ook investeert Burggraeve in de Greenrush Group, dat weleens de Amazon van de cannabissector genoemd wordt. Het gaat om een technologieplatform dat klanten met meer dan vierhonderd handelaars in verbinding brengt. Op de locaties waar de wet het toelaat, krijgen de meer dan 99.000 klanten hun cannabis zelfs gewoon aan huis geleverd. In totaal werd al er zo’n 3,6 miljoen dollar in het initiatief gepompt.

Hetzelfde als alcohol?

De motivatie van Burggraeve om zich in de cannabissector te storten, is tweevoudig. Zo wil hij er ten eerste geld mee verdienen als investeerder. Maar cannabis is ook een onvermijdelijk deel van zijn leven. Hij leeft zelf in New York en zijn dochter van 22 jaar wordt er continu mee geconfronteerd. In de States is cannabis gebruiken hetzelfde geworden als een glas alcohol drinken.

Europa doet stilaan mee

Ook in Europa is cannabis in opmars onder impuls van de VS, zij het maar met mondjesmaat. Zo kan je sinds kort in de Lidl in Zwitserland cannabis in pakjes van 1,5 en 3 gram kopen. Het is de bedoeling om er gewone sigaretten mee te rollen, als vervangmiddel voor tabak. De cannabis bevat in erg kleine hoeveelheden THC, de werkzame stof in cannabis waar je high of stoned van wordt.

Bovendien willen Limburgse ondernemers de eerste legale cannabisplantage opzetten in ons land met medische productie voor de Duitse markt. Als het initiatief erdoor komt, beweren de ondernemers dat ze voor zo’n honderd mensen jobs kunnen voorzien. In al zestien Europese landen is de verkoop van medicinale cannabis via apotheken toegelaten.

“België is geen eiland”

Cannabis is al sinds 1921 illegaal in ons land. Voor de Belgische wetgeving is het zowel een soft- als harddrug.

Burggraeve is voorstander van legalisering van cannabis in België, zowel voor medisch als voor recreatief gebruik. Volgens hem moet er voor een legalisering een juiste balans gevonden worden tussen ethiek en winstbejag. Hij is voorstander van een transparante markt en geeft toe dat je niet van vandaag op morgen de zwarte markt van de Belgische cannabishandel volledig kan omtoveren in een witte markt. Als het van hem afhangt, gebeurt dat tegen 2021, honderd jaar nadat cannabis illegaal werd in België.

Volgens Burggraeve is het aan onze regeringen om proactief te zijn en zelf een modern cannabisbeleid uit te werken. Als dat niet gebeurt, zullen we volgens hem gedwongen zijn om de regels over te nemen die dan in onze buurlanden van kracht zullen zijn. “België is geen eiland”, merkt Burggraeve op.

Politiek haalbaar?

Burggraeve zegt dat er inderdaad veel politieke moed nodig is om cannabis te legaliseren. Volgens hem weten we wel hoe het moet, namelijk via een parlementaire commissie. Hij zegt dat de ‘War on Drugs’, die in ons land gevoerd wordt, een ‘War on Harddrugs’ zou moeten worden.

Volgens Burggraeve zal de legalisering van cannabis op de agenda van politieke partijen komen, als de vraag voor legalisering er bij een substantieel deel van de bevolking is.

Hij toont ook aan dat de discussie emotioneel geladen is. Zo was er onlangs een kind met epilepsie in het nieuws, dat haar optimale medicatie niet kon krijgen in ons land omdat het medicinale cannabis bevat. Het antwoord van minister van Sociale Zaken en Volksgezondheid Maggie De Block (Open Vld) was dat de ouders het medicijn in het buitenland zouden moeten gaan halen. Burggraeve noemt dat “hypocrisie”. Hij pleit ervoor dat onze regering naar een oplossing zoekt. Zelf heeft Burggraeve nog niet samengezeten met hooggeplaatste Belgische politici om het over de kwestie te hebben.

Paars-groen fiasco

Momenteel ligt legalisering van cannabis op politiek vlak echter nog redelijk gevoelig in ons land. Zo scheurde de paars-groene regering begin jaren 2000 z’n broek aan het dossier: ze wilden net als Nederland de drug legaliseren, maar dat eindigde met een sisser, waarbij de toenmalige oppositie van CD&V en N-VA moord en brand schreeuwden. Vandaag is de grootste regeringspartij N-VA nog steeds erg tegen zo’n legalisatie: de ‘War on Drugs’ in Antwerpen is net één van de paradepaardjes van N-VA-voorzitter Bart De Wever.

56 procent van Belgen voor legalisering

Burggraeve heeft zelf onderzoek laten verrichten om argumenten te hebben voor zijn claim voor legalisering. Hij geeft aan dat uit eerdere studies al bleek dat we best gelukkig zijn in ons land. Producten die tot dat geluk bijdragen, zijn vrijwel altijd legaal en gereguleerd zoals chocolade, suiker, koffie en alcohol.

Burggraeve wijst erop dat die producten ook niet al te best zijn voor de gezondheid. Niet alle ‘zondige consumptie’ wordt dus gedemoniseerd zoals cannabisgebruik. Burggraeve deed in het voorjaar van 2018 beroep op het onderzoeksbureau InSites Consulting om 1.001 Belgen van boven de vijftien jaar te ondervragen over hun attitudes rond cannabis en andere gewoontes. De steekproef voor het onderzoek is nationaal representatief voor België op vlak van geslacht, leeftijd (15+), woonplaats en sociale klasse.

En wat bleek? Ongeveer 56 procent van de Belgen is voor de legalisering van medicinale cannabis en 26 procent voor de legalisering van cannabis voor recreatieve doeleinden. Zo’n 38 procent van de Belgen wil dat cannabis op dezelfde manier als alcohol gereguleerd wordt.

17 procent ooit geprobeerd

Zo’n 17 procent van onze landgenoten heeft ooit al cannabis geprobeerd. Voor harddrugs is dat zo’n 6 procent, voor spierversterkers zo’n 7 procent, voor tabak zo’n 16 procent, voor gamen ongeveer 43 procent, voor porno zo’n 44 procent, voor pijnstillers ongeveer 68 procent, voor smartphones zo’n 79 procent, voor alcohol zo’n 83 procent, voor koffie ongeveer 85 procent, voor suiker zo’n 95 procent en voor chocolade zo’n 97 procent. Nochtans dacht de gemiddelde ondervraagde dat zo’n 45 procent van onze landgenoten ooit al eens cannabis geprobeerd had.

Ongeveer 44 procent van de Belgen ziet cannabis als één van de meest stimulerende producten. Voor koffie is dat zo’n 60 procent, voor heroïne zo’n 44 procent, voor alcohol zo’n 43 procent en voor spierversterkers zo’n 40 procent.

Zo’n 79 procent van de Belgen geeft aan dat ze cannabis schadelijk voor de gezondheid vinden. Voor heroïne, LSD, XTC en cocaïne is dat 92 procent, voor tabak 91 procent, voor spierversterkers 79 procent en voor alcohol 78 procent.

Vergelijking met smartphonegebruik

Burggraeve trekt de parallel met smartphonegebruik. Het gebruik van je smartphone is op geen enkele manier gereguleerd in ons land, behalve achter het stuur.

Burggraeve is voorstander voor slimme regulatie, zowel voor smartphonegebruik als voor cannabisgebruik.

Volgens Burggraeve moeten zowel cannabis- als smartphonegebruik beter gereguleerd worden. Hij klaagt aan dat er rond cannabis momenteel een sfeer hangt van totale onaanvaardbaarheid, terwijl dat bij smartphonegebruik niet het geval is. Nochtans is ons land volgens hem zwaar verslaafd aan smartphones. Met een mooi woord heet dat nomofobie. Zo wordt er geschat dat er tegen 2021 zo’n 8,2 miljoen smartphones operationeel zullen zijn in België. Dat zijn er meer dan één per persoon.

Zo’n 37 procent van de Belgen geeft al aan dat ze smartphones softdrugs vinden, 5 procent spreekt zelfs van harddrugs.

Verslaafd?

Zitten we dan effectief zo vaak op onze smartphone te tokkelen? Burggraeve verwijst naar een nieuwe grafiek. Daaruit blijkt dat bijna 68 procent van de Belgen dagelijks op zijn smartphone zit en ongeveer 75 procent het als verslavend ziet. Voor koffie is dat respectievelijk zo’n 60 procent en 60 procent, voor suiker meer dan 45 procent en zo’n 70 procent, voor chocolade minder dan 23 procent en zo’n 50 procent, voor tabak ongeveer 20 procent en meer dan 80 procent, voor alcohol zo’n 10 procent en meer dan 70 procent en voor porno zo’n 5 procent en zo’n 45 procent.

Burggraeve haalt de hiërarchie/piramide van noden aan. Die bestaat, van onder naar boven, uit psychologische noden, veiligheid, liefde en erbij horen, waarderingsnoden en zelfactualisering. Burggraeve plaatst aan de onderkant van de piramide nog twee nieuwe elementen: een batterij en wifi.

Burggraeve zegt verder dat de negatieve effecten van overmatig smartphonegebruik gekend zijn. Hij heeft het over problemen op school, tijdens concerten of reizen, gezondheids- en aandachtsproblemen, problemen met privacy en het milieu en met algemene veiligheid (bijvoorbeeld door niet op het verkeer te letten op straat).

Burggraeve wil regulering

Moeten we smartphones daarom verboden maken? Natuurlijk niet. Burggraeve haalt het Engelse gezegde aan “don’t throw the baby out with the bath water”. Volgens hem is er dus dringend nood aan regulering. In Frankrijk zijn de eerste stappen al gezet. Zo is er eind vorig jaar beslist dat smartphones vanaf september 2018 verboden worden op lagere en middelbare scholen.